Hoe om Vader trots te maak

deur Voronai Vanijaka

Die laaste bladsy van koning Bhumibol Adulyadej se XNUMX-jarige bewind is Donderdagaand omgedraai toe hy sy laaste rusplek met 'n indrukwekkende verassingseremonie gevind het. Die oorlede koning het bewonderaars en teëstanders gehad, maar een ding is seker: sy invloed op die Thaise nasie was sodanig dat ons nasionale identiteit aan hom gekoppel is.

Hy is "die vader van die nasie" genoem. Ons glo dat hierdie land, Thailand, aan die vader behoort en dat ons, die mense, sy kinders is. Thailand is 'n multi-etniese en multikulturele land met 'n lappieskombers van voormalige koninkryke en 'n sultanaat. Ons is geleer dat dit ons verering vir die ontslape koning is wat ons kollektiewe identiteit as een, ondeelbare volk aandui. Die politieke onrus in die afgelope dekades het egter gewys hoe broos daardie eenheid was.

Terwyl die nasie sy lewe vier en sy heengaan betreur, moet ons na die toekoms kyk. Daarvoor is dit nodig dat ons grootword en ophou om kinders te wees.

Want hoe kinderagtig was ons nie.

Soos onverantwoordelike en bedorwe kinders het ons 'n tantrum gegooi en was gewelddadig wanneer ons nie ons sin gekry het nie. Meningsverskille het aanvalle van woede, dreigemente, sensuur, verbanning en straf meegebring. Verliese het gelei tot reëlbreuk, brandstigting en vernietiging. Staatsgrepe is verwelkom omdat ons geloof in vryheid, demokrasie en die oppergesag van die reg verloor het.

Ons moet grootword. 'n Kenmerk hiervan is dat ons verskille en opponerende standpunte kan hanteer deur ons gesonde verstand en deernis te gebruik.

Goeie kinders leer uit hul vader se wysheid; volwassenes leef daarvolgens. Ons moet leer om te leef volgens die woorde van wyle Koning, uitgespreek op 4 Desember 2004:

“As jy sê die koning kan nie gekritiseer word nie dan sê jy die koning is nie mens nie. As iemand voorstel dat die koning verkeerd is, sal ek dit graag wil hoor. Indien nie, het ons 'n probleem. As ons daarop aandring dat die koning nie gekritiseer kan word nie, het ons 'n probleem.'

Sedert 1908 verbied die lèse-majesté-wet, artikel 112 van die Strafwet, die beskuldiging, belediging of dreig van die koning, koningin, kroonprins of regent. Daarna gee 'n boete van drie permitte vyftien jaar per punt van oortreding. Die wet is bedoel om die heiligheid van die instelling van monargie te beskerm.

Voranai Vanijaka

In plaas daarvan is die lèse-majeste-wet misbruik as 'n politieke instrument om andersdenkendes en gewone burgers te intimideer, stil te maak en op te sluit. Diegene wat die letter van die wet misbruik, kom daarmee weg weens die klimaat van wantroue en agterdog.

Beskuldigings, beledigings en dreigemente tersyde, ons is al kwaad vir die gedagte dat iemand die oorlede koning of monargie kritiseer. So kwaad dat ons dink dis oukei om iemand vir vyftien jaar of langer toe te sluit. So kwaad dat ons 'n diktatorskap bo 'n demokrasie verkies.

In elk geval, wet is wet en as verantwoordelike burgers moet ons daardie wet respekteer, al stem ons nie daarmee saam nie. Maar dit beteken nie dat ons nie met daardie wet kan verskil, dit verwerp en werk om daardie wet te verander nie.

Thailand is nou 'n nasie wat deur vrees beheer word. Ons durf nie praat, skryf, plaas, bespreek, debatteer nie uit vrees vir 'n rits strawwe, om slagoffer te word van 'n heksejag op sosiale media, of om weg te mors in 'n tronk.

Terwyl ons verlede jaar die oorlede King se lewe gevier het, het ons baie van sy gesegdes en toesprake gelees. Almal het sy karakter gewys: hy was 'n wyse man, 'n man van deernis, sonder haat of wraak. Hy het gelewe om ons te verenig en nie te verdeel nie. In sy eie woorde wou hy hê ons moet krities wees en nie deur vrees en angs platgeslaan word nie. So hoekom volg ons nie sy voorbeeld nie?

Daar sal altyd mense wees wat die wet misbruik vir hul eie politieke of geldelike gewin. Mense wat ter wille van hul eie ander se denke korrupteer. So ook hulle, wat van die land af steel om hul eie sakke in te voer. En diegene wat menseregte en vryhede vertrap om mag toe te neem.

Hulle kan dit net doen omdat ons as onverantwoordelike kinders op die kantlyn bly. Ons swyg uit vrees. Soms loof ons hulle omdat verdeeldheid ons oordeel verblind. Die misbruik van die lèse-majeste wet. Die tronksel. Verbanning en sensuur. Die haat, die woede en die heksejag. Dit is nie hoe ons die vader van die volk moet eer nie.

Ons moet uit die verlede leer en self die toekoms bou. Ons leef nou in 'n toestand van vrees en agterdog; môre moet ons 'n gemeenskap bou wat oop en vry is. Dit is belangrik vir die toekoms dat ons nie net self moet grootword nie, ons moet ook 'n beter lewe vir ons eie kinders wil hê.

Dit is hoe ons die nalatenskap van koning Bhumibol Adulyadej moet eer.

Nota van redakteur Khaosod: “Ons is baie bly om Voranai Vanijaka as 'n gereelde rubriekskrywer te verwelkom. Hy is nou hoofredakteur van GQ Magazine Thailand en was vroeër 'n bekende weeklikse rubriekskrywer oor politieke en kulturele aangeleenthede in die Bangkok Post.

Bron: Khaosod Engels. www.khaosodenglish.com/opinion/2017/10/27/voranai-maak-vader-trots/

Vertaling: Tino Kuis