'n Nuusbrief uit 1608: Siamese gesante aan Prins Maurits

Prins Maurits van Oranje – Wikipedia

Tydens 'n wandeling deur Amsterdam het ek 'n nuuskierige boek in 'n antikwaboekwinkel met die titel afgekom Ambassades van die koning van Siam gestuur aan sy uitnemendheid Prins Maurits, het op 10 September 1608 in Den Haag aangekom.

Ek kon dit natuurlik nie laat verbygaan nie en ek het dit vinnig gekoop om dit by die huis te bestudeer. Dit blyk 'n faksimilee-uitgawe van 'n Franse nuusbrief uit 1608 te wees, wat uitvoerig berig oor 'n besoek deur twee gesante van die destydse koning van Siam aan die hof van Prins Maurits in Den Haag, op 10 September 1608! Dit is die eerste amptelike kontak tussen die Koninkryk van Siam en die Republiek en dit is baie vermaaklik om daaroor te lees, so ek verskaf 'n paar gedetailleerde uittreksels uit die Nederlandse vertaling hieronder.

Die rede vir hierdie ambassade was vir die destydse koning van Siam, Ekathotsarot, wat in Ayutthaya, dat hy wou vasstel of die Hollanders (de VOC) was seerowers sonder hul eie land, soos die Portugese vir hom gefluister het, of dat hulle wel hul eie land met stede en huise gehad het. Ek haal aan:

“Hy (die VOC-admiraal Matelief) het twee manne van die koning van Siam saamgebring wat spesiaal gekom het om vas te stel of die Nederlanders seerowers is, soos die Portugese hulle laat glo het, en of hulle stede en huise op die vasteland het. Die twee voorgenoemde onderdane van die koning van Siam is 'n dag later ingebring om hulde te bring aan Sy Eksellensie [Prins Maurits].

Toe hulle by die deur van sy kamer kom, het hulle albei op hul knieë gegaan, hul hande oor hul voorkoppe gesit en hul hoofde verskeie kere na die vloer gebuig. Selfs toe hulle beduie is om op te staan, het hulle nietemin drie of vier treë op hul knieë vorentoe gekruip, en toe bly staan ​​met hul koppe gebuig, totdat Sy Eksellensie sy hand na hulle uitgesteek het en hulle regop staan.

Cristi Popescu / Shutterstock.com

Hulle is bruin van kleur, met 'n plat neus en reguit hare, swart en grof soos 'n perd se maanhare, en hulle sal nie 'n hoed dra nie. Hulle tolk is ’n jong Nederlander wat al ses jaar daar woon om die taal te leer.”

Daarna word beskryf hoe die Siamese gesante geskenke aan prins Maurice oorhandig, asook 'n brief van hul koning waarin hy hom verseker dat hy sy vriend wil wees. Die geskenke het bestaan ​​uit vergulde wapens (snoeke, spies, arquebuses en swaarde, twee elk) en twee goue ringe besaai met robyne en diamante.

“Waarop Sy Eksellensie hulle bedank het en verklaar het dat hy van sy kant gereed is om alle dienste aan die Koning van Siam te lewer. Hulle is eenvoudige mense, en hulle beweer dat die koning van Siam 'n ander sou gestuur het, maar omdat hy ongehoorsaam was, het hy hom in 'n verhitte ketel laat braai, waarin hy 'n maand lank gekwyn het totdat hy die gees gegee het.

Dit is 'n baie magtige koning, wat vier of vyf ander konings onder hom as vasalle het. Hy kan XNUMX XNUMX mans en XNUMX XNUMX olifante grootmaak en handhaaf goeie betrekkinge met die koning van China, wat die magtigste van almal is. Die Nederlanders hoop om China met sy hulp binne te gaan. Die koninkryk van Siam is so groot dat ’n mens skaars in twee maande daardeur kan reis.”

Na hierdie ontmoeting met Prins Maurice is die twee gesante na Amsterdam geneem om by die volgende geleentheid op 'n VOC-skip te gaan, “en terug te keer na hul koning met geskenke wat nou voorberei word. Hulle taal is baie barbaars en baie moeilik om te verstaan, so ook die skryfwerk. Die woorde is nie van mekaar te onderskei nie. Hulle wit katoenklere is onversierd.”

Tot dusver die dekking van die besoek van die Siamese gesante aan prins Maurits. Hulle het dus op 'n VOC-skip na Siam teruggekeer, maar die geskiedenis teken nie aan hoe dit aangegaan het nie, nog nie. Ons weet wel dat die Nederlanders sedert 1608 toegelaat is om 'n fabriek naby Ayutthaya te onderhou, waar nou Job Hollanda herinner ons daaraan.