Die Mia Noi-verskynsel in Thailand

Hierdie verskynsel van Mia Noi (konjunksie, tweede vrou, minnares) het na alle vlakke van die Thaise samelewing versprei. Verhale van belangrike mans in die samelewing wat verskeie vrouens het, kan in verskeie media gevind word.

Hierdie verskynsel het egter baie (geregverdigde) kritiek in die Westerse wêreld veroorsaak. Op grond hiervan het prins Svasti Sobhon in 1913 'n memorandum gestuur om monogamie in 'n wet in te sluit, ten einde die kritiek uit die buiteland tegemoet te kom. Alhoewel Rama VI 'n ander mening gehad het, is geen nuwe wet aangeneem nie. Boonop het Rama VI hom hoofsaaklik met jong mans omring en dit was meer 'n koninklike verklaring!

Thailand het eers in 1932 sy wette verander en om meer as een vrou te hê, het gevolglik onwettig geword. Formeel sal dit “onwettig” wees, maar in die praktyk is dit meer onregmatig. Dit is egter nou nie meer 'n voorreg net vir die rykes of hoër klas nie. Solank die man vir sy vrou (mia luang) en die kinders sorg, sal sy instem, soms teësinnig. Beter as om alleen gelaat te word met kinders. Mia noi kan dan vir die man sorg. As die mia noi egter meer geld as sy ontvang, sal die vuur ontplof! In die talle Thaise sepies en die samelewing is dinge egter nie so eenvoudig soos hier beskryf nie. 'n Bekende uitdrukking is dus: "Dit word gewoonlik 'op die sneak' gedoen, hoewel die Thaise wingerd gewoonlik lank voor die pers van hierdie sake weet."

In die verlede was dit om verskeie redes anders om meer as een vrou te hê. Dit is 'n storie wat 'n seun vertel het.

Toe ek jonk was, het ek die gedagtes van die Chinese gemeenskap oor meer as een vrou leer ken. Hierdie openbaring het nie van 'n man gekom nie, maar van ons Chinese eienaar.

Toe ek in Bangkok gewoon het, het ek ontdek dat ons huisvrou ons verhuurder se mia noi was, want sy het my vertel. Op daardie stadium was sy vyf-en-veertig en haar man vyftig. Hulle was 21 jaar saam. Dit het nie gelyk na 'n avontuur van ons verhuurder, ten koste van sy eerste vrou nie.

Madame Chao het laggend vertel dat haar man, wat 'n goeie Chinese seun was, deur tradisie gedwing is om saam te gaan met sy ouers se keuse van vrou. Sy eerste vrou se pa en sy pa was ou vriende. Hulle het ooreengekom dat as die een 'n seun het en die ander 'n dogter, hulle sou ondertrou met die doel om hul gesinne en respekvolle besighede saam te smelt.

In sulke gevalle word die jong man en vroue nie geraadpleeg oor hierdie saak nie en Confuciaanse etiek gee nie die kinders die reg om te weier nie. My eienaar het hierdie storie met 'n sin vir humor vertel.

“So, my man het van 8-jarige ouderdom geweet hy sou met die pêrelhandelaar se dogter, wat in dieselfde straat woon, trou. Sy pa was 'n diamanthandelaar. So jy kan sien dit was 'n goeie pas vir albei gesinne.” "Maar was hulle lief vir mekaar?" Ek het gevra

Die Chinese samelewing is anders. Dit is nie die belangrikste ding tussen man en vrou nie. My man se eerste plig was teenoor sy pa en ma. Hulle het vir hom kos en opvoeding gegee. Dit was sy plig om saam te gaan met hul wense tot voordeel van die gesin.”

"Maar wat van sy eie geluk?"

“Hoekom sou hy nie gelukkig gewees het nie? Hy het alles gehad wat hy nodig gehad het en baie meer as baie ander mense. Soms wonder ek oor kulture wat dink “romantiese” liefde is die enigste ware geluk. As my man nie goeie kos en goeie opvoeding gehad het nie, sou romantiese liefde hom gelukkig gemaak het?”

“My familie het net genoeg geld gehad om ons groot te maak. Ons was kleremakers. Nêrens so ryk of so belangrik soos my man se familie nie.

“Ek is vir agt jaar na die Chinese skool gestuur en was baie gelukkig dat daar soveel onderwys was. My pa was nogal verlig. Hy het geglo dat opgevoede dogters baie meer werd is as net pragtige vroue. Maar ek is tevrede met my situasie soos dit nou is net soos die ander mense saam met wie ek woon.

Bron: Pattaya Mail