Werkdruk en huiselijke problemen drijven agenten tot suïcide
Toen Nittaya Gharmvilai (38) tijdens de uitvaartdienst van haar man de rouwkrans, die gegeven was door hoofdinspecteur Chawalit Naksuk, omver trok en vertrapte, ging er een golf van ontzetting door de aanwezigen.
Maar Nittaya had dan ook een goede reden om kwaad te zijn. Chawalit had gezegd dat haar man zich achter zijn bureau van het leven had beroofd omdat hij chronisch ziek was, maar Nittaya wist wel beter. Haar man was niet ziek, hij was het slachtoffer van pesterijen en intimidatie omdat hij ervoor koos zijn werk eerlijk te doen.
Aanleiding was een inval van hoge politieofficieren op een feestje waar ze vermoedden dat drugs werden gebruikt. Naar verluidt martelden de agenten enkele teenagers om een bekentenis af te dwingen. Hun ouders deden aangifte en de echtgenoot Sahapol nam die in ontvangst. Zijn collega’s waren daar woedend over en sindsdien werd Sahapol bedreigd met de gevangenis, schorsing en zelfs ontslag uit de dienst. Die stress kon hij niet meer aan toen hij op de ochtend van 20 januari 2011 in het bureau Raboh Phai (Prachin Buri) met één welgemikt schot een eind aan zijn leven maakte.
Jaarlijks plegen 31 politieagenten suïcide
Sahapol is een van de 31 politieagenten die tussen 2008 en 2011 jaarlijks suïcide pleegden. Dit jaar waren het er al minstens 15, maar dat kunnen er meer zijn omdat niet alle gevallen worden gemeld in de pers. De meesten waren tussen 41 en 50 jaar, werkten bij de recherche en hadden de rang van senior sergeant major, de hoogste rang bij de onderofficieren. Met 230.000 agenten in het gehele politiekorps komt het zelfmoordcijfer op 13,4 per 100.000, tweemaal zo hoog als voor de gehele bevolking.
De redenen waarom agenten voor de ultieme daad kiezen, variëren: schulden, huiselijke problemen, maar werkgerelateerde stress lijkt het meest voor te komen. Dat is niet onopgemerkt gebleven bij de politietop. Leidinggevenden is gevraagd beter op hun ondergeschikten te letten en zodra ze merken dat er iets loos is, hen te verwijzen naar counselling of psychiatrische behandeling.
Een ander probleem is ook aangepakt. Voorheen kon een senior sergeant major geen promotie meer maken, hetgeen behoorlijk frusterend was. Inmiddels kunnen ze dat wel, maar nu doemt een nieuw probleem op: het vooruitzicht van promotie legt een grote druk op hen en sommige agenten zouden om die reden al de hand aan zichzelf hebben geslagen.
Wie hulp nodig heeft, kan hulp krijgen: in het dichtsbijzijnde ziekenhuis of in het Police General Hospital in Bangkok. Hen zover krijgen dat ze die stap nemen, is de taak van de leidinggevenden. Anchalee Theerawongpasarn, psychiater in Bangkok, behandelt zowel burgers als agenten. Een kwart van de patiënten is agent. Haar recept voor het reduceren van stress is SEX: sleep, eat and exercise.
’Hun zorgen variëren van werkgerelateerde stress tot familieruzies en persoonlijke dilemma’s waaraan ze soms onderdoor gaan. Werkgerelateerde stress, veranderde taken en frustrerend administratief beleid zijn de belangrijkste oorzaken van suicides bij de politie. Aan het thuisfront zijn het huwelijksproblemen, alcoholisme en schulden.’
Nittaya probeert de eindjes aan elkaar te knopen met haar schoonheidssalon
Na de dood van haar echtgenoot vroeg Nittaya de Kamercommissie voor politiezaken een onderzoek in te stellen. De commissie kwam niet tot een een beslissing, maar Chawalit beloofde wel het schoolgeld van haar zoon te betalen, 27.000 baht per semester. De politiebond doet daar nog eens 4.000 baht per maand bij.
Maar het is geen vetpot. Behalve de zoon van 20 heeft Nittaya ook nog een dochter van 11 jaar. Sahapol verdiende 22.600 baht per maand plus een toelage van 15.000 baht en extra geld voor het verwerken van documenten. Nu dat inkomen is weggevallen, probeert de weduwe de touwtje aan elkaar te knopen met een kleine schoonheidssalon. Een zware opgave, want de concurrentie is groot en er komen steeds meer salons bij.
(Bron: Spectrum, Bangkok Post, 6 oktober 2013)