Straffeloosheid en mensenrechten in Thailand
Thailand kent een lange geschiedenis van onbestraft buitenproportioneel geweld gepleegd door de staat jegens haar burgers. Al decennia lang worden zij die door de Thaise overheid als een bedreiging worden gezien geconfronteerd met intimidatie, arrestatie, marteling, spoorloze verdwijning of zelfs de dood. Straffeloosheid regeert, basale mensenrechten van burgers worden met voeten getreden, maar niemand wordt voor deze zaken werkelijk ter verantwoording geroepen.
Het willekeurig en al dan niet gelegaliseerd oppakken van ongewenste burgers begon al in 1944, dit in een -nooit volledig tot stand gekomen- programma voor ‘vijanden van de staat’. Doel van het programma was om burgers die uit de pas liepen op te pakken voor heropvoeding en klaar te stomen voor terugkeer naar de maatschappij. Zo’n tien jaar later, in 1958, liet veldmaarschalk Sarit ‘hooligans’ op pakken voor heropvoeding.
Twintig jaar verder, in 1976 liet de National Administrative Reform Council (NARC) individuen die een ‘gevaar voor de maatschappij vormen’ arresteren met ditzelfde doel voor ogen. Ook in deze eeuw zagen we dergelijke programma’s: vanaf 2004 onder o.a. premier Thaksin gebeurde dit onder de banner van anti-terreur wetgeving.
Meest recentelijk kennen we de gedragsaanpassingen onder de National Council for Peace and Order (NCPO) van generaal Prayut in 2014 waarbij burgers afgevoerd werden voor heropvoeding. Het is duidelijk dat Thailand een flink aantal periodes kent waar burgers in grote aantallen en buiten het normale rechtssysteem om werden opgepakt door de staat. De verantwoordelijken kunnen rekenen op straffeloosheid. Dit gebeurt niet alleen in periodes van crisis, ook in andere jaren lopen Thaise burgers dit risico, zij het in mindere mate.
Juridische principes
Ondanks dat er verschillen zijn in onder meer de juridische basis hebben deze acties een gemene deler: de willekeurige arrestaties hebben hun wortels in ideologie in plaats van juridische principes. De straffeloosheid zit dan ook niet in het feit dat de verantwoordelijken nooit ter verantwoording werden of worden geroepen, maar dat deze zaken überhaupt niet gezien worden als een misdaad.
De staat acht het simpelweg noodzakelijk om bepaalde categorieën mensen op te pakken. Maar waarom? Neem dit voorbeeld uit de jaren zeventig, de NARC gaf in ‘Order 22’ de de volgende verklaring:
“Het is duidelijk dat er sommige individuen zijn wier acties een gevaar vormen voor de maatschappij, wier acties de rust en het welzijn van het volk verstoren (…) en het is gepast om deze individuen met dit gedrag weer tot goede burgers te maken, in het belang van het volk en de vooruitgang van het land.”
Mensen die volgens de overheid zich niet gepast gedroegen moesten dus uit de maatschappij verwijderd worden en via trainingen weer tot goede, brave burgers gemaakt. Daarna konden ze heropgevoed en wel terug de maatschappij in. Uitvoerende diensten zoals politie, leger en het Internal Security Operations Command (ISOC) -een samenwerkingsorgaan van politie, leger en burgerorganen- gebruikten dit soort orders om ‘foute burgers’ op te pakken voor heropvoeding. Een rechtbank kwam er niet aan te pas, de arrestanten hadden geen recht op een advocaat of de optie om hun zaak door onafhankelijke organen te laten beoordelen.
Alhoewel de autoriteiten marteling of mishandeling van arrestanten ontkenden waren er geen adequate mechanismes om dit risico afdoende in te perken. Zo gaven sommige arrestanten te kennen dat hun detentie gekenmerkt werd door angst, intimidatie en vernedering maar dat er geen sprake was van fysiek geweld. Echter zijn er ook veel gevallen waar aantoonbaar mishandeling, verdwijning of moord voorkwamen.
Meegenomen voor heropvoeding
Een voorbeeld uit de praktijk: het was eind oktober 1976 toen er voor het huis van middelbare school leraar Ajarn L. te Chiang Mai een aantal burgervoertuigen stopten. De mannen die uitstapten waren niet in uniform en klopten bij Ajarn aan. Deze mannen vertelden hem dat hij wat kleren en toiletartikelen moest pakken en dat hij moest meekomen. Dit maakte Ajarn angstig en hij waarschuwde nog snel zijn buurman om de nummerplaten van de voertuigen te noteren.
Ajarn had geen idee waar hij naar toe gebracht zou worden en hij vreesde voor zijn leven. Toen hij bij de eindbestemming kwam bleek dit een kamp voor gedragsaanpassing. Daar maakte een persfotograaf een foto van Ajarn. Dit stelde hem gerust, zo kon zijn familie tenminste via de krant vernemen waar hij was. Ajarn en andere opgepakte mannen en vrouwen werden in het kamp opgevangen in eenvoudige houten huisjes op palen. Gedurende enkele weken gevangenschap kregen ze diverse lessen in goed burgerschap. Half december werden de gevangenen met veel tamtam vrijgelaten, zelfs de gouverneur van de provincie kwam een speech geven.
De gevangenen werden beschreven als mensen die zich hadden laten misleiden door communistische propaganda en ideeën, maar die allen nu weer tot goede Thaise burgers gemaakt waren. Als kers op de taart kregen ze een certificaat mee voor het succesvol afronden van deze onvrijwillige cursus in goed Thais burgerschap. In de jaren er na werden de oud-cursisten nog regelmatig, zowel opvallend als onopvallend, in de gaten gehouden door de autoriteiten.
Verdwijningen
Niet iedereen die een ‘gevaar voor de maatschappij’ was kwam weer op vrije voeten. Opgepakte mensen verdwenen soms ook spoorloos. Als de familie naar de gevangene kwam informeren werd hen verteld dat deze persoon niet (langer) in bewaring was, echter kwam de ex-gevangene nooit meer thuis… Deze praktijken gebeurden niet alleen met de jacht op vermeende communisten tijdens de Koude Oorlog. Het kwam ook voor in de decennia voor en na de Koude Oorlog, tot op de dag van vandaag verdwijnen er opstandige burgers in Thailand.
Neem de zaak van Somchai Neelapajit, een advocaat en mensenrechtenactivist. Op 11 maart 2004 diende hij een petitie in namens enkele mannen die in het zuiden van Thailand waren gearresteerd. Zij claimden gemarteld te zijn door de politie. Een dag later, de avond van 12 maart, liep Somchai over een drukke straat in Bangkok toen er een busje naast hem stopte. Vijf mannen in burger stapten uit en duwden een schreeuwende en tegenstribbelende Somchai tegen zijn wil in het busje.
Op basis van zeven getuigenverklaringen en mobiele-telefoongegevens werden vijf politieagenten gearresteerd. Enkele van deze agenten waren dezelfde personen die beschuldigd waren van de marteling van Somchai’s cliënten, de overige mannen waren directe collega’s. Overigens was de arrestatie van deze agenten nog nooit eerder vertoond in de Thaise geschiedenis, .
De juridische molens gingen draaien, maar er was meteen al een probleem: in het Thaise wetboek staat geen artikel over verdwijningen. Omdat er geen lichaam was konden de mannen niet aangeklaagd worden voor moord. Hen werd dus de veel lichtere misdrijven ontvoering en beroving ten laste gelegd. Alle agenten ontkenden alle betrokkenheid bij het incident.
De rechters hadden weinig vraagtekens bij de alibi’s van de agenten, ook al konden deze alleen beaamd worden door hun collega en familieleden van de verdachten. Uit zendmastgegevens bleek dat de mobieltjes van de agenten op het tijdstip van de ontvoering op het plaats delict waren, maar de agenten claimden dat zij hun mobiele telefoons op die bewuste dag bijvoorbeeld uitgeleend hadden of om andere reden niet op hun persoon droegen.
De zaak ging langs alle lagen van het rechtssysteem en kwam in december 2015 voor bij het Hooggerechtshof. Die sprak de vijf agenten vrij, het indirecte bewijs en de getuigenverklaringen werden onvoldoende geacht om tot een veroordeling van de agenten te komen. De zaak werd gesloten en van Somchai werd nooit meer enig spoor vernomen.
Straffeloosheid
Een gebrek aan het ter verantwoording roepen van daders zien we niet alleen bij ontvoeringen en arrestaties maar ook als er aantoonbaar doden vallen. Zo is er nooit iemand veroordeeld voor enkele duizenden slachtoffers in de ‘red drum’ moorden in de jaren zeventig, toen militairen burgers in brandende olievaten ombrachten. Of meer recentelijk begin deze eeuw in de war on drugs en het neerslaan van de Roodhemd-demonstraties in 2010. Politie en soldaten opereerden immers onder orders en de politici die deze dodelijke geweldsinstructies hebben goed bevonden waren hoogstens slechts politiek verantwoordelijk. Deze politici konden dus nooit juridisch schuldig zijn aan moord.
Thailand is het land van staatsgrepen. Met regelmaat gaf een nieuwe regering zichzelf amnestie. Bijvoorbeeld na de coup van 6 oktober 1976 toen zeven van Thailand’s knapste koppen samen kwamen om te praten over een amnestie of pardon-regeling voor de coupplegers. Het was de achtste coup sinds de revolutie van 1932. Voorheen hadden coupplegers een artikel opgenomen in een nieuwe grondwet of wetsartikel om de machtsgreep met terugwerkende kracht te legaliseren. Waarom volstond het ditmaal niet om een van de eerdere wetsartikelen als blauwdruk te gebruiken?
Aan de coup zelf was weinig opmerkelijks, maar de massaslachting enkele uren eerder op de Thammasat universiteit was ongekend in de Thaise geschiedenis. Alle acties die gedaan waren door de mensen aan de kant van de autoriteiten dienden gelegaliseerd te worden, vrij van enige misdaad of verantwoordingsplicht. Alles acties waren immers veroorloofd en gedaan in het landsbelang. De amnestiewet als reset-knop, het schoon wassen van de handen van ‘goede mensen’ en hen vrijwaren van alle rechtsvervolging.
Later, in 1978, zou er nog een tweede amnestieregeling volgen. Ditmaal om de studenten (beschuldigd van communistische en anti-monarchistische ideeën) ‘te vergeven’. Het was de studenten echter verboden om aanklachten in te dienen tegen hen die zo gewelddadig tekeer waren gegaan tegen de studenten op die beruchte 6 oktober. Dat zou verzoening alleen maar in de weg staan, zo gaat veelal het argument.
De slotsom
Sinds jaar en dag worden burgers in Thailand het slachtoffer van de staat. Zij die uit de pas lopen riskeren intimidatie, arrestatie, fysiek geweld, verdwijning en de dood. De boodschap is duidelijk: als mensen protesteren tegen een autoritaire regering, dan mag er hard worden ingegrepen. De burgers die de slachting overleven worden verdreven, gevangen gezet of voor een (militaire) rechtbank gesleept en beschuldigd van ernstige misdaden jegens het land. Wanneer de situatie politiek onhoudbaar wordt dan worden zij vrijgelaten.
Echter, die vrijheid is voorwaardelijk: De slachtoffers zijn schuldig en hebben vergeving nodig, hun vrijlating hangt af van het accepteren van de status quo: geweld door de staat blijft onbestraft. Dit alles duidt op een cultuur van straffeloosheid en een gebrek aan mensenrechten in ons geliefde Thailand.
Bronnen en meer:
‘In plain sight: impunity and human rights in Thailand’, Tyrell Haberkorn. ISBN 978-0299314408
Red Drum Moorden: https://www.thailandblog.nl/geschiedenis/red-drum-moorden-phatthalung/
Attitude Adjustment door de NCPO: https://www.nationthailand.com/news/30269362
Verdwijningen onder de NCPO: https://prachatai.com/english/category/enforced-disappearance
Dit soort dingen gebeurt over de hele wereld.
Ook Nederland in Nederland gebeurt dit, hoewel dit niet in verhouding staat.
Hierbij denk ik aan de man die een waxinelichtje naar de gouden koets heeft gegooid.
Hij heeft in het Pieter Baan centrum gezeten, 2 jaar in de gevangenis gezeten, en wordt na jaren nog steeds gevolgd door de overheid.
Het mag duidelijk zijn, dat dit is gebeurd, omdat het de gouden koets met de inzittenden betrof, want ik heb nog nooit gehoord, dat dit iemand is overkomen, die een steen door een winkelruit had gegooid.
De achterliggende gedachte blijft echter gelijk.
Ook de moord op Pim Fortuin roept de nodige vragen op, maar daar valt weinig te bewijzen.
Beste Rob V.,
De conclusie, slotsom, is eveneens van toepassing op vele ‘beschaafde’, westerse landen. In Nederland bijvoorbeeld waar in enkele decennia een klimaat is geschapen waarin een ‘rechtse’ (lees, behoudende) politicus al snel wordt afgeschilderd als een gevaar voor de maatschappij, met alle gevolgen van dien, van besmeuren van de prive woning, het besmeuren van de persoon zelf tot aan moord op deze politici toe. De geschiedenis herhaalt zich. Het ‘geweld’ komt nu van politiek ‘links’ (lees zichzelf progressief, vernieuwend noemend, in werkelijkheid hun ‘sociale’ normen ontlenend aan Christelijke grondslagen, die in het verleden vaak hoorden bij toenmalige ‘rechtse’ partijen). Het beperkt zich niet tot de genoemde feiten, maar ook hebben mensen in Nederland hun baan verloren, worden niet meer uitgenodigd voor opinie vormende tv programma’s. Een vorm van verregaande censuur, een subtiele vorm van geweld door de staat, de heersende macht. En daar is geen ‘junta’ voor nodig. Een woord overigens dat ik totaal misplaatst vind voor het Thaise leger. Mijn persoonlijke ervaringen en die van enkele bekenden zijn voor mijn mening belangrijker dan het opnoemen van enkele uitwassen. Eenzelfde techniek die in Nederland en enkele andere Europese landen vaak gebruikt wordt om politieke denkbeelden door te drukken. Gekweekte verontwaardiging over zogenaamde slachtoffers, die vaak toch niet zonder reden zijn vervolgd.
Nu is Thailand op weg naar een democratie. Hopelijk wordt het geen democratie zoals bijvoorbeeld in Nederland, waar door de genoemde censuur burgers essentiele informatie wordt onthouden en de massa zich geen beeld kan vormen van de werkelijkheid.
Slotsom: Binnen de Nederlandse structuur vinden vaak dezelfde feiten plaats als geschilderd in Thailand (en vele andere landen). Door het ontbreken van een werkelijk vrije nieuwsgaring worden feiten weggemoffeld.
De EU in zijn huidige vorm zal voor verdere afbrokkeling van de vrijheid in Nederland zorgen. Het orgaan wiens belangrijkste resultaat van de afgelopen jaren het gelijkstellen van de ‘roamingkosten’ binnen Europa wordt toegeschreven volgens de recente verkiezingscampagne, maar in werkelijkheid ondemocratisch met door zichzelf gekozen leiders zich miljarden toeeigent en geheel naar eigen inzicht verdeelt en wiens ambtenaren corrupt zijn, getuige een aantal documentaires zal niet aarzelen om geweld tegen de eigen burgers te gebruiken, zoals nu in Frankrijk ook op grote schaal gebeurt en waarover, oh wat een wonder, de Nederlandse burger nauwelijks geinformeerd wordt.
Nederland is ook een verschrikkelijk land om in te wonen. Ieder zijn eigen mening. Maar dan dit citaat:
‘Gekweekte verontwaardiging over zogenaamde slachtoffers, die vaak toch niet zonder reden zijn vervolgd’.
Kun je daar een paar voorbeelden van noemen om je mening te onderbouwen? In Thailand en misschien in Nederland? Bij voorbaat dank.
Beste Tino,
U insinueert of interpreteert dat ik Nederland een verschrikkelijk land vind om in te wonen. Dat beweer ik nergens. Maar gezien de huidige situatie in Nederland op allerlei gebied vind ik momenteel Thailand, een land in opbouw, prettiger en veiliger om te wonen. Het respect wat ik dagelijks ondervind van vooral de jeugd naar oudere mensen is een verademing. De kansen van de jeugd op een goede opleiding zijn legio. De gezondheidszorg, mits bereikbaar, is gratis voor de Thaise burger. Het is evident dat Thailand (nog) niet beschikt over alle faciliteiten in openbare ziekenhuizen. Het land vaart een eigen koers, als deze net zo crescendo zal blijken als de koers van de Thaise Bath, kan men daar alle vertrouwen in hebben en is de belerende vinger uit Nederland niet echt noodzakelijk.
U vraagt mij om voorbeelden van slechte informatie door de media, waar ik op doel. Het eerste wat mij te binnen schiet, is de foto van het dode kind op een strand in Lesbos, Griekenland. Deze foto werd in eerste instantie aangegrepen om het immigratiebeleid te ondersteunen, maar de werkelijkheid bleek achteraf juist het tegenovergestelde. Ten tijde van de publicatie werd ik al door een ter plaatse wonende bekende geinformeerd over de ware toedracht.
Maar, andersom gebeurt ook. Het machtsvertoon bijvoorbeeld bij de inval bij Jos van Rey, een politicus uit Roermond, en een van zijn kinderen, waarbij de hele administratie in beslag werd genomen, maar waar het OM er na jaren slechts in slaagde om van Rey schuldig te verklaren aan het gebruiken van een vakantiewoning van een vriend en het informeren van een partijgenoot over een burgemeesters-sollicitatie. Dit werd breed uitgemeten in de media, maar waarop het OM gehoopt had dhr. van Rey voor te veroordelen, wegens financiele malversaties, is niet gelukt. Dhr. van Rey had dus gehandeld binnen de wet. En iedere keer weer wordt deze politicus, die voor een enorme werkgelegenheid in Roermond heeft gezorgd door het Outlet Roermond, waar ook de hele binnenstad van profiteert,door de media weggezet als een crimineel. Dit hele gebeuren lijkt meer op een politieke afrekening dan een politicus de eer geven die hij verdient.
In Thailand staat mij de arrestatie van een voormalige uitbater van koffie shops in Nederland voor de geest, waarbij Nederlandse ambtenaren een bedenkelijke rol zouden hebben gespeeld, getuige de kamervragen die door D66 zijn gesteld en wellicht bewust hebben aangestuurd op een arrestatie, wetend dat de straffen mede door de andere wetgeving in Thailand, waar het handelen in drugs geheel verboden is, in tegenstelling tot Nederland, veel zwaarder zouden uitvallen. Dit vind ik een voorbeeld van geweld door een overheid tegen zijn burgers of ex-burgers.
Deze voorbeelden, waarbij ik het zal laten, ondersteunen mijn stelling dat de Nederlandse burger slecht geinformeerd wordt en vaak bezijdens de waarheid of een bepaalde politieke boodschap vertegenwoordigend. Kritische journalisten worden buitenspel gezet, bijvoorbeeld een Karskens, die in het verleden een vaste plaats had bij diverse opinierende programma’s maar nergens meer te horen is, wellicht vanwege zijn inmiddels correctere wereldbeeld, opgedaan door persoonlijke ervaring.
Ieder feit heeft dus altijd een keerzijde. Wat is waarheid ? Wat is een betrouwbare bron ? Voor mij persoonlijk mijn eigen ervaringen en de ervaringen van mensen die ik ken en vertrouw. En natuurlijk het Woord van Jezus Christus, de Alpha en de Omega, waarvan ik al mijn hele leven profijt heb en op kan bouwen.
Dank voor je uitleg Puuchaai, ik begrijp je nu beter, en er zit wel wat waars in je verhaal. Ik blijf echter van mening dat de situatie wat mensenrechten en vrijheid van meningsuiting betreft in Thailand een stuk slechter is dan Nederland. Perfect bestaat niet, op Nederland is ook wat aan te merken.
Moderator: Graag de discussie bij Thailand houden.
De rol van Justitie was kwalijk, maarJos van Rey heeft dan wel een eerlijk proces gekregen.
Beste Puuchai, Thailand is veiliger en prettiger om er te wonen dan Nederland, beweer je. Dat betwijfel ik zeer. Je zegt dit omdat je in Thailand je nergens mee mag bemoeien. Noch maatschappelijk, noch sociaal, noch politiek speel je een rol van betekenis. Je staat aan de zijkant en je mag toekijken. Je bent niet meer dan een toeschouwer, geen deelnemer. Doe je dat wel, dan zal jou dat worden aangewreven. Besef dat je nooit langer dan een jaar in Thailand mag blijven met een aantal controleprocedures ingebouwd. Ga eens vrijwilligerswerk doen, wordt lid van een politieke partij, ga buurtopbouwwerk doen, geef een krantje uit, schrijf een blog gericht op de Thaise situatie, ga eens via een vlog het effect van maatregelen van huidige regering van commentaar voorzien? Waarom denk je zeggen zoveel reageerders dat ze maar gast zijn in dit land? Toch ook maar omdat zij hun echte mening voor zich houden. Lees de reactie van KhunKarel van 18u20 maar eens door.
Wat ik het meest bevreemdend in jouw reacties vind is deze zinsnede: “Binnen de Nederlandse structuur vinden vaak dezelfde feiten plaats als geschilderd in Thailand (en vele andere landen). Door het ontbreken van een werkelijk vrije nieuwsgaring worden feiten weggemoffeld.”
Meen je dat nou echt? Wat één dag onderzoeksjournalistiek in Nederland oplevert is nog meer dan alle Thaise kranten in één jaar bijeen nog niet verzameld krijgen. Hoe zou dat komen, denk je?
Beste Rob, een indrukwekkend verhaal! Door jouw opsomming word je als lezer nog eens goed met de neus op de feiten gewezen. Je terechte conclusie, dat Thaise burgers al sinds jaar en dag slachtoffers zijn van hun eigen overheid, is zeer tragisch. Te meer daar vervolging op politieke grondslag en de daarbij gepaard gaande consequenties heden ten dage nog steeds plaatsvinden. Dat deze methoden wereldwijd plaatsvinden door al dan niet zelfbenoemde politieke leiders biedt geen enkele troost. Ten koste van alles en nog wat dulden te veel machthebbers geen enkele inspraak, laat staan kritiek, op hun leiderschap.
Thailand is een moordland! Maar valt ‘keurig’ binnen de ‘normen’ die de regiolanden ook hebben: Myanmar, Laos, Vietnam en Cambodja jegens politieke tegenstanders. Vergeet dan China niet tegen boeddhisten en moslims, Pakistan tegen christenen, India tegen moslims, ach, waar is het wel perfect? Mensenrechten is iets van mentaliteit en tijd.
Maar laten we niet vergeten dat Nederland ook een ‘vlekje’ heeft op dit vlak al is dat lang geleden. Daar kun je hoop uit putten voor de toekomst.
Dank voor dit artikel dat ons weer met de neus op de feiten drukt. Thailand is een aangenaam land voor a-politieke mensen met een goed gevulde portemonnee.
De willekeur in rechtspraak en strafvervolging is voor Thais, maar vooral voor Westerlingen, een bedreiging. Thailand is ‘het land van de vrijen’. Maar niet heus. En de politie is in Thailand niet ‘je beste vriend’. Niet ieder volk krijgt de overheid die het verdient.
Beste Rob,
De Oostenrijkse schrijfster Marie von Ebner-Eschenbach wist het 140 jaar geleden al:
‘Tevreden slaven zijn de verbitterdste vijanden van de vrijheid…’
Doet mij denken aan een uitspraak van Edmund Burke
‘The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing’
OK, dat was John Stuart Mill, die in 1867 zei: “Bad men need nothing more to compass their ends, than that good men should look on and do nothing.”
Maar ja, wij zijn gasten in Thailand en kunnen niets doen. Ik heb mijn hoop gevestigd op mijn zoon, arme jongen….
Goed en informatief geschreven verhaal door Rob.
Ik hoop dan ook dat velen hier iets uit kunnen leren over hoe het daadwerkelijk toegaat inThailand.
Want hier geld het gezegde spreken is zilver en zwijgen is goud meer dan bij ons in Nederland en Belgie.
Jan Beute.
Mooi weergeven Rob V.
De meeste mensen staan in de politieke ‘safe mode’ in Thailand en dit is ook niet zo verwonderlijk, want zoals jij al schrijft, iedereen die zich ‘anti regering’ gedraagt (en daar is soms heel weinig voor nodig) kan op represaille rekenen, en dit zal waarschijnlijk 3 dubbel opgaan als het een farang betreft,
Een bericht posten hier op TB is behoorlijk anoniem, Nu zal het wel meevallen, maar ben jij niet bang dat ze er achter komen wie jij bent? je hebt maar 1 Farang of Thai overloper/apostaat voor nodig, en geloof mij er zijn er veel, en helemaal als ze er geld voor kunnen krijgen.
Op zich is onderdrukking eigenlijk helemaal niets vreemds meer, want we zien dit in zoveel landen dat het bijna normaal begint te lijken, tot zelfs moord in een ambassade aan toe, en dan heb ik het nog niet eens over de ‘beschaafde” landen, want ook die doen vrolijk mee aan allerlei mensonterende toestanden met o.a. ‘rendition’ Quantanomo bay, etc, de lijst is lang.
Italie heeft destijds om uitlevering van 3 FBI agenten gevraagd, die al schietend op straat op klaar lichte dag (wat geheel uit de hand liep), trachten een Italiaans staatsburger te onvoeren en op een vliefgtuig te zetten (met goedkeuring door EU luchtruim) richting U.S.A. waar de welkomst commissie klaar stond met een dwijl en bak met water. uiteraard is dit Italiaans uitleverings verzoek afgewezen, want als je de ‘bully’ van de wereld bent dan kan je doen en laten wat je wilt.
Ook Nederland is aan het afglijden , maar ik ben nog niet bang dat ik door 5 man in een busje word gedrukt.
Ga zo door Rob V, het is goed dat deze kennis bij iedereen aanwzig is.
Groeten KhunKarel
Deze en andere zaken moeten ook verteld worden. Er is heel veel moois aan Thailand, mijn hart heeft het gestolen. Maar ook allerlei minder rooskleurige zaken. Die moeten we ook benoemen. Hier op TB kan dat redelijk anoniem, zo zonder mijn achternaam. De echte activisten (veelal uit Thailand gevlucht) die de barricades op gaan onder de banners democratie, mensenrechten, vrijheid van meningsuiting, rechtspraak etc. lopen een vele male groter risico dan ik. Dus ik schrijf door. Volgende keer hopelijk over iets leuks, anders gaan lezers nog denken dat mijn glas half leeg is. 🙂
Hoe anoniem een en ander is, weet ik niet, want ik weet niet genoeg van communicatietechniek.
Maar alles wat ik via internet verzend, gaat via de router van 3bb.
Zou mijn communicatie daar niet kunnen worden afgetapt?
Dat de Thaise overheid weinig van computers weet wil ik wel geloven, maar kennis kan worden ingehuurd, en wordt ongetwijfeld ook ingehuurd.
Wat Thailand nodig heeft is de spirit en moed van de Hong Kong Chinezen.
Van de 7.4 miljoen inwoners van Hong Kong zijn er 2 miljoen (op een gegeven moment) de straat opgegaan.
Sel je eens voor dat zo’n percentage van de 69.4 miljoen in Thailand de straat op zou gaan!
Beste Khun Karel dat vind ik ook.
Probleem in Thailand is dat de bevolking verdeelt is en vooral angstig is en wat aangaande politieke bewust wording ook niet veel weet wat er zoal gebeurt in zijn eigen land.
Je ziet het vaak al bij verkiezingen als het zowel om plaatslijke als landelijke verkiezingen gaat.
De geld strooi machine weer als gewoonlijk langskomt.
Bij lokaal vaak ook nog gepaart met gratis whisky.en een gezellige avond want sanook is schijnbaar belangrijkerder in Thailand dan een betere en rechtvaardiger toekomst. Lof voor de Hongkong Chinezen, zouden ze zelfs in de lage landen wat van kunnen leren , want die klagen alleen maar achter de computer op social media in plaats om weer eens ouderwets naar Den Haag op te rukken.
En daar zijn onze politieke leiders maar wat blij mee, even een coalitie vormen en we kunnen weer.
Jan Beute.
Het onderdrukken van andersdenkenden en minderheden is volgens mij van alle tijden en van alle landen, Nederland incluis. Het gaat er natuurlijk om wie de goeden en wie de slechterikken zijn. En dat valt nog niet mee om dat eenduidig en voor de eeuwigheid te bepalen. De slechterikken van vandaag zijn wellicht de goeden van morgen, en omgekeerd. De grootste terrorist aller tijden was voor de USA jarenlang Nelson Mandela……..(ahum)
Dat de staat als ENIGE dus het monopolie heeft op geweld, ook jegens groepen en individuele burgers, kun je alleen maar toejuichen. Het zou toch van de gekke zijn als de staat niet meer optrad tegen trein- of vliegtuigkapers, blanke racistische schutters, boze boeren, linkse studenten of rijke en arme kinderverkrachters. Dat moet zo blijven. Anders nemen burgers het heft zelf in handen.
De hamvraag is dus niet of de staat geweld mag toepassen tegen burgers maar of de staat daarbij zorgvuldigheid in acht neemt, internationale regels respecteert (bv. bij demonstraties) en of de staat achteraf (of wellicht tijdens de toepassing van het geweld) verantwoording aflegt aan een onafhankelijke rechter.
Landen verschillen in dezen sterk, van land tot land maar ook van regering tot regering. Het verhaal van Rob laat zien dat de transparantie in Thailand en de wil om zich te verantwoorden nagenoeg ontbreken. Het verhaal is mijns inzines wat te sterk opgehangen aan het handelen van militaire regeringen als zouden de democratisch gekozen regeringen van Thailand veel beter zijn. Dat geloof ik niet.
Mijns inziens wreekt zich dat in Thailand het feodale denken nog een sterke invloed heeft; een denken waarin machthebbers (gekozen of niet gekozen) en de elite kunnen beschikken over leven en dood van ‘horigen’ als zijnde minderen (van waarde). Dat beperkt zich niet tot militairen.
citaat:
‘Het verhaal is mijns inzines wat te sterk opgehangen aan het handelen van militaire regeringen als zouden de democratisch gekozen regeringen van Thailand veel beter zijn. Dat geloof ik niet.’
Het verhaal van Rob V. gaat ook en misschien voornamelijk over situaties die ook plaatsvonden onder (semi)-democratische regeringen zoals het geval Somchai (2003), Maar ja, die twee afbeelddingen van rijen soldaten…..
In het boek van Haberkorn, genoemd als bron staat inderdaad in het voorwoord op bladzij. 5:
‘During regimes both dictatorial and democratic, the state has consistently used extrajudicial violence…..’
Wat dat betreft heb je gelijk.
Beste Chris, deze praktijken vonden en vinden plaats onder allerlei regimes in Thailand. Daarom ook bewust het verhaal van Somchai gekozen. Dat was onder een democratisch systeem (al weten jij en ik dat Thaksin bepaald geen democraat in hart en nieren was…), is nog redelijk recent en laat de lezers ook zien dat ik niet een of andere ‘argh militairen AHHH’ stuiptrekking heb oid.
In het complete boek staan uiteraard nog veel meer voorbeelden, diepgang etc. Dit stukje is dan ook maar een zeer bondige samenvatting. Het boek is geschreven door veelal in Thaise kranten en diverse archieven te speuren en daar is veel materiaal uit naar voren gekomen met concrete voorbeelden. Zeker het lezen waard.
Een goed onderbouwd stuk dat in grote lijnen aangeeft waar de schoen wringt. Terecht de klemtoon legt op het grootste probleem : het Thaise leger. Een aantal mooie voorbeelden noemt.Ik herinner mij hoe sommige Thais in een zeldzaam moment van openheid het leger als de grootste dark power van hun land bestempelden.Schertsend aangeven dat Thailand het enige leger ter wereld kent dat uitsluitend zijn eigen bevolking aanvalt. Het gros zal dit nooit hardop zeggen maar slechts fluisterend.
De paar “civiele” regeringen die het land kende opereerden bij de gratie van het leger (of een deel ervan). Dus de band bestond. Op dit moment zijn de belangen tussen militairen en burgerlijke elite behoorlijk verstrengeld. Een groot verschil met het westen waar een heel andere elite aan de touwtjes trekt veel geraffineerder te werk gaat. Vergelijkingen maken tussen het westen en Thailand lopen alleen om die reden al mank. Hoeft ook niet want dergelijke discussies voegen niets toe. Het Thaise systeem ervoer ik zelf als vele malen repressiever dan bijv het Europese ,Japanse of Taiwanese systeem. Thailand lijkt met name door de militaire macht de laatste tijd aardig de kant van China op te gaan.
Niet dat ik wil beleren. Ik constateer enkel dat hun xenofobie geen grenzen meer kent. Thaise mensen die langer in het buitenland verbleven en niet tot de elite behoren zien wel de verschillen. Niet dat ik daarmee doel dat in het westen alles koe en ei is. Verre van dat. Alleen zij snappen zeker wanneer ze langer in het Westen blijven ons gezeur niet.
Het duizelt mij altijd van alle beweringen dat Thailand ook maar ergens in de verte te vergelijken is met Nederland, en het verbijstert me als ik reacties lees dat Thailand een betere situatie kent dan b.v. Nederland. Hoe komt men op zoiets? Mij lijkt dat de argumentatie daartoe niet anders zijn kan dan slecht ingegeven door eigen pure frustratie over Nederland, hetgeen aldus totaal niets zegt over Thailand. Kinnesinne, en meer niet!
In een van de reacties wordt erkend dat Thailand geregeerd wordt door een militaire regering, maar deze mag niet “junta” worden genoemd. Verkeerde benaming, wordt geroepen. Niet betoogd, niet beargumenteerd, gewoon als vanuit de lucht naar beneden gevallen geopperd. Ik geef je te denken!
Rob V. vraagt zich af of Thailand een rechtsstaat is? Respecteert Thailand basale mensenrechten zoals in de EU en dus ook in NL aan de orde is?
Wat die rechtsstaat betreft:
1- Kent Thailand een Scheiding der Machten, erkent Thailand de Trias Politica? Ben je er zeker van dat bin Thailand de Wetgevende Macht niet verweven is met de Uitvoerende noch met de Rechterlijke Macht? Durf je hardop te zeggen dat alle 3 machten onafhankelijk functioneren?
2- Hanteert Thailand het Legaliteitsbeginsel ten aanzien van haar wetgeving? Is het handelen van Thailand’s regering(en) gebaseerd op wetgeving? En worden wetten niet met terugwerkende kracht ingevoerd?
3- Is de Rechtspraak in Thailand onafhankelijk, wordt recht gesproken vanwege wetgeving of vanuit persoonlijke belangen en verstrengelingen?
4- Worden in Thailand zekere grondrechten gerespecteerd, of worden die te pas of te pas opzij geschoven als een zekere politieke (lees: militaire) situatie dit kennelijk noodzakelijk maakt? Is er gewaarborgde vrijheid van meningsuiting, van vereniging en vergadering, bestaat er een recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, een recht om leden van vertegenwoordigende organen te kiezen, en geldt er een verbod op de doodstraf?
Als je punten 1 t/m 4 naar behoren positief kunt beoordelen dan pas mag je zeggen dat Thailand in velerlei opzicht gelijkwaardig is aan Nederland.
Roep niet zomaar wat, omdat je Nederland niet aan je verwachtingen voldeed. Al dat geroep maakt Thailand niet beter! Wel als je het lef hebt Thailand kritisch te volgen, en dat doet RobV. Heb je dat lef niet, laat je je intimideren door de situatie in Thailand, dan geef je stilzwijgend en lafhartig toe dat het er niet klopt. Mondje houden, je bent immers gast in dat land, wordt zo vaak gemeld. Dacht het niet!
Wat is er mis mee om je als buitenlander in Thailand, waarbij er sowieso weinig rechten voor je zijn, om olie op het vuur te gooien?
Ik ben iemand die helemaal klaar was met dat zielige geleuter van hoe zwaar het leven in Nederland wel is en eindelijk verlost wilde zijn van die figuren die daar ook hun brood nog mee verdienen. De sterkste cq slimste mag van mij winnen en daarna zijn er nog vele plekken te vergeven om tot de allerzwakste te behoren.
De Nederlandse overheid wordt gestuurd door de lobby en nog zijn er mensen die denken dat ze een stem in de democratie hebben en juist die mensen gaan zich bemoeien met andere landen wat ook voor de buhne is, althans ik heb er nog nooit een zien protesteren voor het Thaise parlement.
Die buitenlanderangst in Nederland heeft alles te maken met de angst voor de vrijpostige en in het echte leven staande volk. In Thailand zitten ze niet te wachten op stoorzenders en ondanks alles geef ik ze groot gelijk.
Hallo Expats,
en dan moeten wij blijven doen of we het hier leuk vinden?
Realiteit is dat Thailand niet het enige land is met misstanden.
Dapper om met dit artikel te komen Thailandblog.
Expat John.