Volgens de boeddhistische geschriften van Wat Pho is Songkran ontstaan ​​uit de dood van Kapila Brahma (กบิล พรหม).

In het verleden was er een rijke man en zijn zwaar drinkende buurman. De dronkaard, die twee zonen had, kleineerde de rijke man omdat hij kinderloos was. De rijke man was vernederd en smeekte de zon en de maangoden om hem een ​​zoon te schenken. Zijn pogingen mislukten totdat hij gekookte rijst aanbood aan de boomgod die in een banyan boom leefde. De boomgod vroeg Indra om de wens van de man te vervullen. Het kind, genaamd Thammabal (ธรรมบาล, of Dhammapala), ‘iemand die rechtvaardigheid beschermt’, werd geboren.

Thammabal was een slim kind dat drie veda’s (uitgebreide religieuze tekst in het Sanskrit, uit oude Hindoe literatuur) leerde als ook de vogeltaal en leerde de mensen hun zonden te vermijden. Een god genaamd Kabillaprom hoorde van het kind en wilde de slimheid van het kind testen. De god vroeg: “Waar ligt de glorie van menen (Sri): ’s ochtends, overdag en’ s avonds?” De verliezer zou zijn hoofd laten afhakken. De jongen dacht zes dagen tevergeefs na, maar kon geen oplossing vinden voor de raadsels. Hij lag onder een suikerpalm en hoorde een gesprek tussen een paar adelaars. ‘Wat ga je morgen eten?’, zei de vrouwtjes vogel. “We gaan een lijk van Dhammapala eten, wie zal er niet in drie raadsels antwoorden?”, antwoordde de mannelijke vogel. De vrouwelijke arend vroeg haar maat of hij het antwoord wist. Hij antwoordde: “s morgens verschijnt de sri op het gezicht, dus mensen wassen hun gezicht elke ochtend. ’s middags staat de sri bij de borst waar mensen elke middag parfum spuiten.’s avonds gaat de sri overeind, dus mensen wassen elke avond hun voeten”. De jongen herinnerde zich dit alles. Op de zevende dag ontmoette de god de jongen en eiste een antwoord. De jongen herhaalde wat hij van de arenden had geleerd, het juiste antwoord. Kabillaprom ontbood zijn zeven dochters en vertelde hen dat hij zijn hoofd af moest snijden. Als zijn hoofd echter op aarde zou vallen, zou dat een hel veroorzaken die de wereld zou overspoelen. Als zijn hoofd in de lucht werd geworpen, hield de regen op. En als zijn hoofd in de oceaan zou vallen, zou al het zeewater opdrogen. Om deze rampen te voorkomen, zei Kabillaprom tegen zijn dochters dat ze zijn hoofd op een verhoogd dienblad (Phaan – พาน) moesten zetten. Thungsa, zijn oudste kind, bewaarde het hoofd van haar vader in de grot op de berg Kailash.

Elk jaar wanneer de zon Ram binnenkomt, vormen een van Kabillaprom’s kinderen, genaamd Nang Songkran (นาง สงกรานต์), en andere engelen een processie. Een van hen neemt een phaan (mooi gedecoreerde dienschaal) met het hoofd van Kabillaprom.

De dame staat, zit, leunt achterover of slaapt op de rug van een tijger, afhankelijk van de tijd. Van ’s morgens vroeg tot’ s middags staat de dame op de achterkant van het dier. Na de middag tot zonsondergang gaat ze zitten. Tussen de zonsondergang en middernacht gaat de dame op haar ‘vervoermiddel’ liggen, maar laat haar ogen open. Na middernacht slaapt ze. Deze houdingen en andere details waren eerder opgetekend als onderdeel van de Songkran-kennisgeving en maken nu deel uit van de lunisolaire kalender. De processie duurt 60 minuten rond de berg Meru. Dit wordt vervolgens Maha Songkran (maha – grootse, grootste) genoemd om te onderscheiden van andere Songkrans die maandelijks optreden wanneer de zon van de ene naar de andere dierenriem beweegt. Voor de eenvoud werd de naam later afgekort tot Songkran.

Nieuwjaars traditie

Het Songkran-feest is rijk aan symbolische tradities. Ochtenden beginnen met het maken van verdiensten (offers geven). Het bezoeken van lokale tempels en het aanbieden van voedsel aan de boeddhistische monniken. Bij deze specifieke gelegenheid is het beetje water gieten op Boeddhabeelden en op mensen, jong en oud, een traditioneel ritueel tijdens deze dagen. Het vertegenwoordigt zuivering en het wegwassen van iemands zonden en ongeluk. Als een festival van eenheid keren mensen die zijn verhuisd meestal terug naar hun geliefden en ouderen vanwaar ze zijn geboren. Eerbied betuigen aan voorouders is een belangrijk onderdeel van de Songkran traditie.

Het feest staat bekend om zijn waterfestival. Grote straten zijn afgesloten voor verkeer en worden gebruikt als ‘arena’s’ voor ‘watergevechten’. Feestvierders, jong en oud, doen mee aan deze traditie door water op elkaar te spetteren, te gieten of te gooien. Traditionele parades worden gehouden en op sommige locaties wordt “Miss Songkran” gekroond waarbij deelnemers gekleed zijn in traditionele Thaise kleding.

Nawoord

Ook dit jaar, 2021, zal het waterfeest niet plaatsvinden gezien de Corona pandemie, wat veel Thais en buitenlanders erg zullen missen. Ook alcohol verkoop is rond deze periode verboden. Wel kan iedereen het in gezinsverband het vieren en wat water sprenkelen in de oude traditionele vorm.

Een gelukkige Songkran dag gewenst.  สุขสันต์วันสงกรานต์  (sòek sǎn wan sǒng-kraan)

9 reacties op “Origine van Songkran”

  1. Tino Kuis zegt op

    Mooi verhaal, Ronald! Een plezier om te lezen.

  2. Ton zegt op

    Nog niet zo heel veel jaren geleden was het een meer ingetogen feest.
    In ons dorp worden “de dorps-oudjes” nog altijd uitgenodigd om op een centrale plek in een rij naast elkaar op stoelen plaats te nemen. Er hangt een ingetogen sfeer. De jongere dorpelingen komen dan met bakjes water naar voren en gaan achter elkaar de rij langs, waarbij men de ouderen één voor één een beetje water over de handen giet. Als teken van respect. Geen waterballet, geen herrie. En na afloop een gezellig samenzijn.

    De laatste jaren is het in toeristengebieden een dagenlang festijn geworden, dat weinig tot niets met de oorspronkelijke gedachte te maken heeft. Hier gaat het dan meer om een watergevecht, puur voor de lol. Het kan leuk zijn, maar ook levensgevaarlijk als er ineens emmers ijskoud water naar mensen worden gegooid als zij op de brommer of in een songthaew (open taxi) zitten. Met ongelukken en doden tot gevolg.
    Meerderen ontvluchten dat geweld voor enkele dagen; boeken een reis naar een rustiger plek binnen of buiten Thailand.

    Prettige Songkran.

    • eddy zegt op

      Ton , zo zou het oorspronkelijk ook moeten zijn een zegen aan mensen geven , maar de laatste jaren is het uitgemond tot een bezopen feest en proberen andere mensen te proberen te beschadigen met hun waterkanonnen en ijsemmers …

      • Bert zegt op

        Dus eigenlijk hetzelfde als in onze westerse samenleving.
        Ieder christelijk feest is verworden tot een commercieel festijn, waar eten en drank de hoofdrol speelt. Van mij mag het.

  3. Rob V. zegt op

    Leuk geschreven Ronald. Ik wou bijna nog wat zeggen over de fonetiek (uitspraak is sǒng-kraan), maar daar sloot je zelf mee af. 🙂

  4. Harry Romijn zegt op

    Alle oogst-seizoen gerelateerde feesten stammen vaak uit de tijd, dat de mens agrariër werd, 8-12.000 jaar geleden,
    Songkran, Tet… hebben alles met water = regen = rijstoogst te maken.

    • Eric PAQUES zegt op

      In dit geval gaat het dan wel om ‘de eerste regen’ na een lange periode van droogte. Dat is natuurlijk ook leuk om vieren, maar heeft niets met rijstoogst te maken – ja, van heeeeel ver wel, want je hebt opnieuw water nodig om nieuwe rijst te kunnen aanplanten. Kort en krachtig: neen dus, niet rijstoogst.

  5. Maarten zegt op

    mooi artikel

  6. Peter Schoonooghe zegt op

    Leuk om te lezen en terzelfdertijd informatief. En van mij mag men zich in de toekomst ook beperken tot de essentie van het festival en dagenlange watergevechten (in combinatie met overdreven alcoholconsumptie) achterwege laten.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website