Examen fraude: nieuws onder de Thaise zon?

Door Chris de Boer
Geplaatst in Achtergrond
Tags: ,
11 mei 2016

De actualiteit

Universitair Thailand is in rep en roer. Tijdens een toelatingsexamen voor een medische faculteit van (in dit geval) Rangsit University in mei 2016 is fraude aan het licht gekomen. En niet zomaar fraude, maar fraude op een zeer vernuftige manier. Een staaltje van het toepassen van de huidige technologie. Laat ik vertellen hoe dat in zijn werk ging.

Ongeveer 1000 studenten hadden voor het toelatingsexamen ingeschreven. Ongeveer 300 kunnen worden toegelaten. Door een nog onbekend instituut werden drie ‘studenten’ ingehuurd (voor 6.000 Baht) om het examen te scannen via een in een speciale bril ingebouwde camera met geheugenchip. Na 45 minuten (eerder mag niet) verlieten deze ‘fake’ studenten de examenruimte en gaven hun bril aan medewerkers van het nog onbekende instituut. Deze zetten het examen zo snel mogelijk over in een bestand en stuurden dat naar een ruimte waar experts klaar zaten om de antwoorden op de vragen te formuleren.

Drie andere, niet-fake, studenten die aan het instituut hadden toegezegd 800.000 baht te betalen als zij voor het toelatingsexamen zouden slagen, zaten in de examenruimte geduldig, vol goede moed en zonder gezonde examenstress voortdurend op hun horloge te kijken. De antwoorden op de examenvragen werden in code doorgeven op een smarthorloge die voor dit doel aan de drie studenten was verschaft door het instituut. Gewoon de antwoorden overnemen van het horloge en geslaagd, dachten ze. Hun gedrag was echter verdacht: 3 studenten die al na 45 minuten klaar zijn met examen? Alle drie eenzelfde type bril dragend en buiten het examenlokaal dezelfde persoon ontmoeten? Kortom: ze liepen tegen de lamp.

Op zijn verjaardag plaatste de president van Rangsit University, dr. Arthit, het hele verhaal met foto’s op zijn facebookpagina en verklaarde dat het toelatingsexamen ongeldig is verklaard en dat het dus (eind deze maand) over moet. De verontwaardiging geldt het onethisch gedrag van de drie studenten die dokter wilden worden (en – denk ik – ook hun ouders die de 800.000 Baht zouden betalen), een extern instituut dat aan de fraude verdient (het instituut dat adverteerde tevoren met een 100 % slagingskans), experts die (goedbetaald voor een uurtje werken, vermoed ik) aan een dergelijke fraude meewerken (hoewel ik hier nog bijna niemand over heb gehoord) en niet in de laatste plaats het vernuft waarmee de fraude was opgezet.

Voorkomen is beter dan genezen

Ik heb thuis altijd geleerd dat voorkomen beter is dan genezen. En dat is niet altijd even gemakkelijk omdat je (als je geen Thai bent) niet zo goed in de toekomst kunt kijken en dus niet weet wat je te wachten staat. Maar voor iedereen is het duidelijk dat de schier onbegrensde mogelijkheden van de technologie de nabije en verre toekomst van ieders dagelijks leven sterk zullen bepalen. Zo ook het leven en werken in een universiteit. Het vernuft van de Rangsit fraude is kinderspel als je je fantasie even de vrije loop laat. Studenten die chips laten implanteren in hun lichaam, aangestuurd door de ogen. De juiste antwoorden worden in de hersenen opgeslagen. De vraag begint dan te rijzen wat eigenlijk fraude dan nog is. Het Thaise onderwijssysteem, ook op universitair niveau, leunt nog altijd sterk op het herinneringsvermogen van de student in plaats van op het bevorderen van zelfstandig kritisch denken. Klassikaal onderwijs en veel uren in de klas per week is de norm. Examens zijn er om te testen of de studenten wel goed geluisterd hebben en of hun geheugen goed is.

Als docent kun je een hoop doen om fraude te voorkomen. Laat ik vertellen wat ik gewend ben te doen:

  • zo weinig mogelijk schriftelijke examens maar werkstukken en presentaties;
  • indien een schriftelijk examen (bij grote groepen studenten ontkom je er niet aan): elke examenperiode andere vragen of dezelfde vragen met andere antwoordmogelijkheden;
  • geen vragen die een beroep doen op het geheugen maar op het analytisch denkvermogen;
  • voortdurende verandering van de inhoud van werkstukken en presentaties;
  • zo veel mogelijk de (dynamische) actualiteit betrekken in de examens;
  • nooit vragen naar (het recapituleren van) definities;
  • beoordelen van denkvermogen en oplossend vermogen.

Maar ook hier ligt het gevaar van fraude om de hoek, meer in de vorm van plagiaat (copy-paste zonder bronvermelding) dan van het overnemen van definities uit handboeken. Ik ben een hele aardige man maar met studenten die plagiaat of fraude plegen heb ik geen enkele consideratie. Van mij krijgen zij nul punten en ik draag hen bij het management voor voor de gebruikelijke schorsing van 1 semester. Tot nu toe is geen enkele student zijn/haar straf ontlopen.

Moeilijker is het om aan te tonen of een student (een groep studenten) het werkstuk wel of niet door een (betaalde) outsider heeft laten schrijven. En dat komt zeker voor. Mijn remedie is dat de studenten na een aantal weken een concept van het werkstuk moeten tonen maar helemaal waterdicht is het niet, besef ik terdege. Er gaan zelfs geruchten dat er in Thailand professionele dissertatie-schrijvers zijn. Over top academische fraude gesproken.

Als het kalf verdronken is, dempt men de put

Dit is een goed Nederlands gezegde maar volgens mij veel vaker van toepassing op Thailand. Er zal ook ongetwijfeld wel een Thaise variant van zijn. Na de bekendmaking van de fraude voor het toelatingsexamen op Rangsit University zijn de adviezen om fraude te voorkomen en te bestrijden niet van de lucht. In de eerste plaats zijn de drie boosdoeners voor het leven geschorst voor alle medische faculteiten in Thailand. In verhouding zou de reguliere straf voor fraude als je werkelijk student bent (schorsing voor 1 semester) moeten worden verzwaard tot ontzegging tot alle universiteiten over de hele wereld. Gevangenisstraf kan niet omdat de fraudeurs alleen de regels van de universiteit maar geen wetten hebben overtreden. Maar er gaan nu stemmen op om dat te veranderen. Er komt wellicht een wet die examenfraude strafbaar stelt. De vraag doemt op hoe het zal gaan met de handhaving van deze wet als er instituten en personen zijn die aan de fraude geld verdienen en wellicht gebruik maken van universitaire medewerkers. Ethiek en gedragscodes (voor studenten en docenten) zijn hier meer aan de orde dan wettelijke maatregelen.

Maar als zelfs de Boeddhistische monniken hun examenfraude plegen is er nog een lange weg te gaan. (www.buddhistchannel.tv)

20 reacties op “Examen fraude: nieuws onder de Thaise zon?”

  1. Alex Groen zegt op

    Er zijn al jaren scriptieschrijvers te huur. Als je op sites als fiverr zoekt staan er plenty.

    Wat ik zelf ook nog wel deed is vooraf waarschuwen dat ik zelf alle methoden al had geprobeerd en onverbiddelijk zou zijn als fraude zou blijken. Dan tijdens een examen de zaal zachtjes verlaten en via een aangrenzend donker lokaal vijf minuten de klas inkijken. Je gaat terug met de rector en pikt ze er een voor een uit. Eentje met spiekbriefjes in een etui, eentje met een papiertje in de mouw van de trui en … de mooiste: op het bovenbeen geschreven onder de rok. Drie in één ‘vangst…’

    Ze weten nog steeds niet hoe ik het wist en deed….

  2. Alex Groen zegt op

    Oh en mijn eerste ’technologische’ vorm van frauderen was met een oude Sony Walkman waarop in alle woorden in het engel, alfabetisch, had ingesproken met de vertaling. Dan met zo’n wit dopje (die je twintig jaar geleden nog kon kopen) en een draadje via mijn mouw naar m’n borstzakje. Niet opgemerkt.

    Tijdens de HTS hadden we geavanceerde HP48GX rekenmachines. Daar kon ik met m’n buurman via IR mee communiceren (in 1993 o.i.d.).

    Daarna maar gewoon geleerd en universitair afgestudeerd zonder één enkele (poging tot) frauderen.

    Het kan dus wel…

    • BA zegt op

      Frauderen met die HP48’s was nog makkelijker als dat. Een knappe kop bij ons heeft er ooit een textprogramma voor geschreven en je kon er dus gewoon hele lappen text in programmeren.

      Uiteraard werden die ook weer onder elkaar uitgewisseld.

      Veel docenten gaven ook proeftentamens. Dus was het een koud kunstje om bijvoorbeeld pomp of stoom turbine berekeningen gewoon uitgewerkt en al in je HP48 te zetten. Op het echte tentamen waren de vragen vaak hetzelfde alleen andere getallen.

      • Alex Groen zegt op

        Klopt inderdaad. Ik koppelde hem ook aan m’n pc en kon hele dictaten inladen. Tot een paar jaar geleden gebruikte ik hem nog voor specifieke berekeningen in de cockpit, maar dat is nu volledig ingehaald door iPads…

  3. NicoB zegt op

    Moderne technologie heeft onbeperkte mogelijkheden, ethiek en gedragscodes is zeker iets om vast te leggen waar het ten aanzien daarvan om draait. Of dat zou moeten prevaleren? Zou fijn zijn als dat voldoende zou zijn. Afschrikwekkende wettelijke maatregelen zouden m.i. ook onderdeel moeten zijn tegen deze uiterst kwalijke praktijken in aanvulling op het nader aantrekken van de regels van ethiek en de gedragscodes.
    De bovengenoemde regels die nu al gehanteerd worden om fraude te voorkomen is alvast een goed begin.
    NicoB

  4. erik zegt op

    Fraude is zo oud als de weg naar Baan Khaikai. Eenenvijftig jaar geleden zat op het eindexamen HBS al een leerling die een opvallend groot polshorloge had en jawel, als je aan het knopje draaide kwam er een sliert papier uit met daarop de meest gebruikte wiskundeformules. Men schreef belangrijke zaken met de pen aan de binnenkant van de onderarm en zelfs in de handpalm. Ieder hulpmiddel zoals een logaritmeboek werd nagekeken door de leraren want er stonden wel codes in waardoor men zich formules kon herinneren. En nu moeten ze zelfs brillen en klokjes nazien en i-foons verbieden. Ja, waarom niet, en waarom doet men verbaasd? Ze komen toch niet uit een ei hier ?

  5. Tino Kuis zegt op

    Dit is het Thaise equivalent van ‘Als het kalf verdronken is dempt men de put’ :

    โคหายจึ่งล้อมคอก khoo haai cheung lorm khork ‘als de koe verdwenen is sluit men de stal’ . Het deftige Thaise woord ‘khoo’ voor ‘koe’ en het Nederlandse woord ‘koe’ stammen beiden uit het Sanskriet. Het is ook ‘koo’ in het Fries.

    En hier hoeveel er op Amerikaanse scholen en universiteiten wordt gefraudeerd, heel vaak dus:

    http://www.plagiarism.org/resources/facts-and-stats/

    Uit verschillende onderzoeken (vooral zelf-rapportage) blijkt dat tussen de 40 en 95 procent wel eens gefraudeerd heeft bij examens of opdrachten, een grote groep meerdere malen.

    Eeen ander onderzoek geeft aan dat 57 procent van een groep Amerikaanse studenten examenfraude moreel afkeuringswaardig vindt maar 43 procent vindt het niet zo erg.

    Ik heb wel de indruk dat in Thailand leraren en docenten teveel door de vingers zien en geen straf opleggen. Goed dat het nu wel gebeurt.

    Bij de monniken is het al helemaal erg. Daar worden de antwoorden uitgedeeld samen met de vragen…..en zij moeten de Thais morele standaarden leren…..

  6. Rien van de Vorle zegt op

    Beste Chris,
    Bedankt voor je vriendelijke uitleg die misschien voor velen een ‘eye opener’ mag zijn.
    Jou manier van examens afnemen mag wel een beetje te veel gevraagd zijn van de ‘Thai’?
    Men heeft mij al vele jaren geleden geattendeerd op aanbevelingen van Diploma’s die online te koop waren.
    Het is al weer 18 jaar geleden dat ik eens in soi Pricha naast de Ramkhampeang Universiteit werkte en mijn Thaise partner vroeg hoe het kwam dat ik overdag zo veel studenten in Uniform in alle Shopping Centra zag rondlopen. Er bleken dus 2 shifts te zijn omdat er te veel studenten waren maar mij werd veel duidelijk over het leventje van veel Thai-studenten. Het is een lachertje en er liggen enorme mogelijkheden voor jongeren met rijke ouders. Er is geen ‘moraal’!
    Wat jongeren met ‘arme ouders’ betreft, die zijn tot ‘alles’ instaat om aansluiting te blijven houden bij de ‘rijkelui’s kinderen’.
    Wat examen-fraude betreft, het speelt in Nederland ook!
    Mijn laatste Guesthouse was gesitueerd in de buurt waar veel Internationale studenten en PHD’s van de Webster Universiteit verbleven. Die studentes die niet met hun kamer tevreden waren en die het zich konden veroorloven, huurden o.a. bij mij ’n kamer. Er was b.v. ’n neef van Karzai uit Afghanistan maar ook een 50% Nederlander wiens ouders voor de VN werkten, z’n vader was Nederlands. Ik reed ook taxi voor studenten maar ook PHD’s die de Universiteitsbus hadden gemist en 15 km verder in de bush naar de campus gebracht moesten worden. Studenten vertelden dat ze slechts even moesten gaan ‘klokken’ (present melden) omdat ze een bepaald minimum uren naar school moesten. De indiaase onderdirecteur gebruikte wel eens een ontbijt of diner bij mij en vroeg mij eens naar mijn indruk van zijn directeur die ook Indiaas was. Ik gaf dus onomwonden mijn mening zoals ik ben. Het was me opgevallen dat PHD’s met een niet Indiaase nationaliteit, geen contract verlenging kreeg en i.p.v. hun kwamen er nieuwe Indiers werken. Het was een ‘clan’ die door de Directeur werd gevormd. Hij was een persoon van niks maar omringd door ‘vrienden’, hield hij overwicht en controle. Daar was ook examen-fraude (6 jaar geleden) Het was een misselijkmakend wereldje. Ik kon er vrij rondlopen en kende alle leraren. ok de directeur en zijn prive-leventje.
    Toen ik op mijn 39ste (in 1989) naar Thailand ging, liet ik mijn diploma’s thuis (ook mijn HBO diploma) en ik zou me presenteren als ‘Rien’, zoals ik ben en wat ik te bieden heb. Dat werkte ook. Niet in Nederland maar wel in Thailand.

    • Nicole zegt op

      In thailand worden vele diplomas gekocht. Ik had ooit een medewerkster (Master marketing)
      omdat we toch vonden dat ze eigenlijk niet zo veel kon en we haar vroegen hoe ze in godsnaam haar Master had gehaald, kregen we gewoonweg te horen dat in Thailand alles mogelijk is met geld

    • Taitai zegt op

      Ooit gelezen hoe men in China een PhD haalt in bijvoorbeeld economie. De eis is dat je drie artikelen in een vaktijdschrift gepubliceerd krijgt.

      Men neme 3 Engelstalige artikelen. Die laat je vertalen naar het Chinees. Je sleutelt er wat aan opdat het meer lokaal lijkt. Die breng je vervolgens naar drie drukkerijen die een paar straten verderop zitten. Die bundelen elk een van jouw artikelen met ‘artikelen’ van andere economie studenten. Et voilà! Je staat in 3 vaktijdschriften. PhD diploma kun je morgen op de universiteit afhalen.

  7. Taitai zegt op

    Naar mijn mening is een straf van 1 semester veel te licht voor serieuze fraude. De spelregels moeten duidelijk zijn. Indien een student zich daar niet aan houdt, zou het in mijn ogen helemaal afgelopen moeten zijn op die universiteit. Elk land moet zelf bepalen of een student op een andere universiteit een tweede kans krijgt of niet.

    Ooit meegemaakt dat een Nederlandse studente bijna weer mocht terugkeren naar Nederland. Ze volgde een dure summercourse aan een topuniversiteit in de VS. De op zich vlotte, slimme juffrouw meldde in haar paper zeer gedetailleerde gegevens over een erg groot land (tot de laatste persoon en m2 toe). Die informatie was totaal overbodig en daarom vermoedelijk aanleiding voor de beoordelaar om eens te kijken waar die gegevens in hemelsnaam vandaan kwamen. Op haar literatuurlijst stond helemaal niets vermeld dat die informatie gaf. Het werd een rel. De universiteit had haar naar huis mogen sturen. Elke student had immers bij aanvang duidelijk uitgelegd gekregen wat wel en niet was toegestaan en bronnen niet vermelden viel onder de laatste categorie. De juffrouw begreep er niets van. In Nederland mocht het volgens haar wel als het zoiets simpels betrof. De kers op de taart was dat de bron Wikipedia bleek te zijn. Er is niets mis met ‘even iets opzoeken in Wikipedia’, maar op universiteiten is deze bron uit den boze omdat het een open source is waar echte onzin in kan staan. Uiteindelijk is het met een sisser afgelopen, maar deze studente ging wel met een veel lager cijfer naar huis.

    Waarom dit lange verhaal? Mjn ervaring is dat niet overal ter wereld dezelfde normen gelden. Voor wat betreft wetenschappelijke publicaties zijn die er min of meer wel en worden artikelen uit dubieuze landen gewoon genegeerd. Voor wat betreft studenten ben ik er echter niet zo zeker van dat er uniformiteit is. Uw gedachte om studenten die gefraudeerd hebben alle universiteiten over de hele wereld te ontzeggen, vind ik daarom te ver gaan. Het zou studenten die de fout begaan hebben in een land met strenge eisen veel zwaarder straffen dan studenten uit andere landen.

  8. Fransamsterdam zegt op

    Ach ja, ruim 30 jaar geleden had je semafoons waar je tekstberichten op kon ontvangen, de semascript. Later in gewijzigde vorm onder een groter publiek bekend als ‘buzzer’.
    Na een multiple-choice tentamen hingen de juiste antwoorden gewoon buiten. Daar kwam geen hoge graad van vernuft aan te pas.

  9. Nicole zegt op

    Bij ons vroeger op school in antwerpen waren ze superstreng.
    1 persoon per tafeltje, niet praten, alleen papier gebruiken wat door de leerkracht werd uitgedeeld.
    zelfs vloeipapier mocht alleen na controle gebruikt worden. Als je desondanks gepakt werd, onherroepelijk een 0

  10. guy zegt op

    Thaise zgn universiteitsdiplomas zijn door de band een lachertje, de uitzonderingen niet ten na gesproken. Veel toeters en bellen, dat wel, zeker als de student (e) in kwestie zijn/haar diploma kan ontvangen uit de hand van een “Royal”.
    Ik verblijf een groot deel vh jaar nabij universiteitsstad Mahasarakham en heb daar al verschillende contacten gehad met zowel studenten als profs..
    Afgestudeerd voor “english language” en geen simpele conversatie kunnen houden ? Yes ! I only learn how to read and write …
    Gewoonweg hilarisch.

  11. Kees 2 zegt op

    Ook een aardige die ik gehoord heb van een jongedame die het toegepast heeft:
    2 studentes gaan tegelijk naar toilet, 2 hokjes naast elkaar. Rokken gaan uit en worden over het gezamenlijke tussenschot gehangen.

    Na de “boodschap” pakt ieder niet haar eigen rok, maar die van de andere. De zwakke studente gaat terug naar de examenzaal met in het zakje van de rok een briefje met antwoorden gegeven door de slimme studente.

    • Kees 2 zegt op

      … waarbij ik vergat te melden dat er uiteraard een docente meeging in de toiletruimte

    • frank zegt op

      Kan ze niet gewoon alleen het briefje geven.

  12. RonnyLatPhrao zegt op

    Hier nog wat ideetjes 🙂
    De ultraviolette pen, de slimme fles, vleeskleurige oortjes:
    zo geavanceerd wordt er nu gespiekt
    http://s.hln.be/2701382

  13. Steven zegt op

    Beste Chris,
    Een verhelderend verhaal!
    Fraude is van alle tijden en moeilijke te voorkomen ,zeker in deze tijd met zijn technische hulpmiddelen
    Ik sluit me volledig aan bij jouw wijz van tentamineren en examineren.
    Doe een beroep op de combinerende en deducerende en probleemoplossnde competenties.
    Ook ik ben er wel eens ingeluisd tijdens mijn 40 jarige loopbaan als docent.
    Doe ze de groeten daar Bij onze dependance Rangsit/Stenden.
    Steven Spoelder(Stenden University Nl)

  14. George Sindram zegt op

    Met veel genoegen alle mogelijkheden gelezen op welke manieren men kan frauderen tijdens examens, tentamens of proefwerken. In mijn tijd werd er nog niet met zulk een geavanceerde methodes gewerkt, maar wij wisten via gebarentaal nog wel eens ter plekke informatie uit te wisselen wanneer het proefwerk schriftelijk was.
    Volgens mij is er maar een methode om fraude tijdens een belangrijk examen te voorkomen, namelijk een mondeling examen en dan afgenomen door tenminste twee onpartijdige examinatoren, die geen deel uitmaken van het docententeam. Zo heb ik indertijd mijn bevoegdheidsexamen moeten doen.
    Zie dan nog maar eens te frauderen.
    Succes voor al diegenen die op eerlijke wijze gaan slagen in het leven.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website