1000 Words / Shutterstock.com
Inleiding
Met enige regelmaat komen er in de Thaise media nieuwsberichten voorbij hoeveel toeristen in Thailand worden verwacht en vooral hoeveel geld zij ge(d)acht worden uit te geven als ze hier zijn. In de berichten wordt gedaan alsof AL dat geld, dat niet zelden in de miljarden Bahts loopt, ten goede komt aan de Thaise economie, de Thaise overheid en aan bedrijven in Thailand. Dat is echter maar ten dele het geval. Daarnaast is het economische effect van het toerisme niet beperkt tot de pure bestedingen van de toeristen. Ik zal in deze posting proberen uit te leggen hoe het zit.
Economische terminologie
In de economie spreken we over het directe, indirecte en geïnduceerde effect van bestedingen op de nationale economie. In het geval van het toerisme en de toeristische bestedingen kunnen deze effecten als volgt worden omschreven:
DIRECT: het effect van de inkomsten van bedrijven en instellingen die direct producten of diensten leveren aan de toerist. Hierbij moet je niet alleen denken aan bedrijven in de toeristische sector maar ook aan de retail (shopping malls, 7-Eleven), internet-maatschappijen, banken (opnemen en/of wisselen van geld) en lokaal vervoer (vliegtuig, taxi, trein, boot/ferries).
INDIRECT: het gaat hier om de doorwerking van de directe bestedingen ofwel: waar kopen de bedrijven die in directe zin profiteren van de toeristische uitgaven hun spullen in? De hotels in Thailand verbouwen hun voedsel niet zelf maar kopen dat bij anderen, in dit geval groothandelaren of bij agrarische bedrijven. Dat geldt ook voor de bedden, de gordijnen, het tafelzilver, de chemicaliën voor het zwembad, de accountant, het bier en ga zo maar door. Al deze sectoren profiteren dus van het toerisme, maar dan wel indirect.
GEİNDUCEERD: In al die sectoren die direct en indirect profiteren van de toeristische bestedingen worden salarissen betaald aan medewerkers. En die salarissen worden door de betreffende werknemer weer besteed aan huur, eten en drinken, auto, school voor de kinderen, sport, uitgaan, vakantie etc. Deze salarissen zouden niet worden verdiend als er geen toerisme was. Dit noemen we het geïnduceerde effect.
Deze drie effecten (direct + indirect + geïnduceerd) vormen samen het totale economische effect van toerisme (of toeristische bestedingen) in een bepaald land. Er is een factor die roet in het eten gooit waar het gaat om het maximale effect van het toerisme en dat is de import. Toeristen kunnen nog zoveel geld besteden in directe zin, als de bedrijven die dat vakantiegeld incasseren veel van de goederen of diensten die ze nodig hebben uit het buitenland betrekken is het economisch effect voor het eigen land geringer. Laat ik dat met twee voorbeelden toelichten. Veel van de souvenirs die toeristen kopen op de Chatuchak markt worden in China of Taiwan geproduceerd. Van alle bestedingen op deze markt lekt een deel weg naar (bedrijven in) deze landen via de inkoop. Datzelfde geldt voor bijvoorbeeld wijn. Thailand produceert maar een beperkte hoeveelheid wijn zelf (in eigen land) en de meeste wijn komt uit het buitenland. Omdat de accijns op wijn hoog is, profiteert de Thaise staat aanzienlijk van de wijn-consumptie (door toeristen) maar de Thaise horeca niet zoveel. De 4 en 5 sterrenhotels hebben vaak buitenlandse managers en koks. Ook hier is sprake van (deels) weglekken van geld naar het buitenland, naast bijvoorbeeld de winstuitkeringen voor buitenlandse aandeelhouders van hotels of restaurants.
In theorie: een hotel van een buitenlandse hotelketen met 400 kamers, met een 100% bezettingsgraad, met alleen buitenlandse werknemers en alle goederen en diensten geïmporteerd (eten, drinken, kamerinterieur etc.) betekent voor de Thaise economie heel weinig. Een homestay waar alleen Thaise mensen werken, dat met Thais geld is gefinancierd en dat alle producten en diensten op de lokale of regionale markt koopt betekent een hoop.
De import van goederen en diensten dempt dus het economisch effect van toeristische bestedingen. Buitenlands toerisme op zichzelf is in economische termen EXPORT. Het is immers het direct verkopen van producten en diensten aan niet-ingezetenen. Dat die verkoop (in tegenstelling to vele andere exportsectoren) plaatsvindt in eigen land (en dat het product niet fysiek naar een ander land wordt verstuurd) doet economisch gezien niet ter zake. Naast het buitenlands toerisme is er natuurlijk het binnenlands toerisme: de verkoop van toeristische producten en diensten aan de eigen bevolking en aan Thaise ondernemingen en organisaties. En hoewel het buitenlands toerisme meer in het oog springt en de krantenkoppen haalt (bij groei of uitblijven van groei) is de economische betekenis van het binnenlands toerisme meestal groter.
Nu de Thaise data
Een overzicht van de totale waarde van de Thaise economie en de onderlinge leveranties tussen sectoren (en de overheid) kun je terugvinden in de zogeheten Input-Output tabel. Het laatste jaar waarover deze data voor Thailand beschikbaar zijn is 2015.
De belangrijkste cijfers dan nu maar op een rijtje:
- De totale waarde van de output, zeg de productie, van de toeristische sector (hotels en restaurants) was in 2015 30,426 Miljard Dollar;
- Om deze productie te realiseren werd door de sector voor 2,709 Miljard Dollar producten en diensten geïmporteerd: dat is 9% van de totale waarde. De reële bijdrage van de toeristische sector aan de Thaise economie is dus 30,426 – 2,709 = 27.717 Miljard Dollar, voor het jaar 2015. De 2,709 Miljard Dollar lekt als het ware weg naar het buitenland en zorgt daar voor economische effecten als inkomen, banen, winst en belastingopbrengsten;
- De waarde van de export van de toeristische sector bedroeg in dat jaar 9,552 Miljard Dollar. Dat betekent dat buitenlandse toeristen en organisaties (reisagenten, touroperators, congresorganisaties) voor 9, 5 Miljard producten en diensten inkochten in de sector. Het economisch belang van de binnenlandse bestedingen (door Thaise particulieren en Thaise organisaties) is met ongeveer 21 Miljard Dollar (Totale output minus export, oftewel 30,426 – 9,552) bijna 2,5 keer groter dan het belang van het buitenlands toerisme.
- Het directe effect van het buitenlands toerisme was in 2015 in Thailand ongeveer 35,2 Miljard Dollar. Het grootste deel gaat vanzelfsprekend naar de toeristische sector (de al genoemde 9.5 Miljard bestedingen in hotels en restaurants) en daarnaast naar de sectoren transport (ruim 7 Miljard), recreatie en entertainment (3,3 Miljard), kleding (2,1 Miljard) en de sectoren telecommunicatie en bankwezen voor elk 2 Miljard.
- De Thaise binnenlandse sectoren die het meest profiteren van de bestedingen, zeg maar de inkoop, van organisaties in de toeristische sector (het zogenoemde indirecte effect) zijn – niet verbazingwekkend – de voedingssector, de agrarische sector en de handel.
Bron: stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=IOTSI4_2018
Interresant Chris, maar om de cijfers wat beter te kunnen plaatsen toch wat vraagjes/verzoekjes. Kun je wat zeggen over het percentage dat binnen/buitenlandse toerisme betekend voor de bijdrage aan de economie? Je kent het wel, de reacties hier op het blog dat Thailand’s economie op het tierusne draait, dat de Chinezen nutteloos zijn voor de economie etc.
Een grafiekje met de inkomsten uit buitenlandse en binnenlandse toerisme (over een paar periodes) die je hierboven noemt zou fijn zijn geweest. Mijn smartphone heeft problemen met het goed weergeven van de bron website. Ik ga later nog wel vanachter de computer kijken maar er zullen vast lezers zijn die de moeite niet nemen als niet in 1 oog opslag de cijfertjes een bepaald beeld laten zien. Maar toch bedankt Chris, ik hou wel van statistieken. 🙂
9,5 om 21 miljard Dollar ten gunste van het binnenlands toerisme. Dat geldt overigens in de meeste landen. Gemiddeld genomen zijn de bestedingen van binnenlandse toeristen lager dan van buitenlandse toeristen maar het zijn er veel en veel meer in aantal.
In vergelijking met de direkt omringende landen profiteert Th er in % toch relatief veel van: landen als Burma en Cambodia hebben nog zoń achtergebleven produktieeconomie dat die vrijwel alles wat de verwende toerist wil moeten importeren-veelal uit TH. Zelfs bouwmateriaal om iets betere hotels te bouwen.
ER is relatief ook daarnaast nog vrij veel Thaise export in de toerismesector, omdat thaise ´hospitality´managers (wat ikzelf een enorm vervelend woord vind) ook elders gevraagd zijn. Misschien dat jouw doceerkwaliteiten daar ook aan bijdragen.
Verder kan het zijn dat net door het op zich geringe aandeel van toeristen in gebruik bepaalde takken net overeind blijven, die anders bij enkel lokale vraag zouden instorten. Bvb een helaas niet al te leuk voorbeeld zijn die ellendige tuks (ik verblijf zelf ook vooral in BKK).
Ik weet en heb genoeg van die studies gelezen die stellen dat landen er in feite niks mee opschieten omdat ze alles moeten importeren en ook nog bouwen en regelen om het de toerist te behagen, maar dat is nou juist in TH relatief weing. De cijfers wat ruim nemend: 35 mld. op 70 mln. Thai betekent dus gemiddeld 500US$ inkomsten per Thai ofwel rond de 15.000 THB. Een heel mooi maandsalaris voor veel van die straatarme Isaniers. of laat een ander eens uitrekenen hoeveel van de ruim 100.000 taxiś hier in BKK in feite voor de toeristen zijn.
Ik heb geen echt zicht op het aantal Thaise hospitality managers dat in het buitenland werkt maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het er veel zijn. In mijn leven als onderzoeker, adviseur en docent in de toeristische sector ben ik in ruim 40 jaar nog nooit een Thaise manager tegengekomen die buiten Thailand werkt. En economisch gezien is dat ook export van het onderwjs/overheid en niet van de toeristische sector.
Chris,
De General Manager van het Marriott hotel in Phnom Penh, Cambodia, is Thai. Hij spreekt overigens goed Nederlands (heeft een tijd in Nederland gewoond met zijn Thai ouders die daar een aantal jaren een importbedrijf hadden).
Kijk, dat is dan een Thai die een sterke westerse invloed had. Die heeft dan een heel andere mentaliteit als zijn zuiver in Thailand opgegroeide collega’s… 🙂
Toelichting: ik zit altijd met de vraag ‘hoe zit het nou met het aantal binnen en buitenlandse toeristen in Thailand?’ (Eventueel opgedeeld naar een paar landen of werelddelen) en ‘wat betekenen die aantallen voor de economie en maatschappij?’. Dat en de trend van de cijfertjes zou in 1 oog opslag heel wat meer vertellen dan die stomzinnige TAT cijfers of de opmerkingen van personen dat het echt geweldig goed/slecht gaat op basis van anekdotes.
Bij de bekende krantenknipsels als dit denk ik altijd ‘he maar dat zijn toch niet allemaal (vakantie)toeristen? Rekent de TAT zich weer rijk?’ : “the country notched up 39.7 million visits a headcount that reflects all foreign arrivals including those on annual work or retirement visas as well as overland trips from Laos, Cambodia, Myanmar and Malaysia. At the start of 2019, the country’s Ministry of Tourism and Sports set a target of 40 million. ”
https://www.ttrweekly.com/site/2020/01/thailand-faces-a-reality-check
Net zoals vele andere landen in de wereld rekent Thailand met ’tourist arrivals’. We weten allemaal dat niet iedereen die de grens passeert om in Thailand te komen een toerist is maar de fout is over de jaren heen wel systematisch. En andere cijfers over aantallen bestaan niet.
Betreft dit alleen de formele economie?
Zo ja, is er ook een schatting van wat er in de informele sector achterblijft?
En de hier wonende buitenlanders?
Ik vind de gebruikte termen wat onduidelijk.
Maar twee opmerkingen:
1
Thaise particulieren besteden 21 miljard Dollar.
De export – buitenlanders besteden – 9,552 miljard dollar.
Dat is een factor van 2,2 en niet 2,5
2
Het Thaise tourisme in het binnenland brengt 21 miljard op, maar dat zijn geen inkomsten voor Thailand, maar verschuivingen van inkomsten.
Het eten dat in het hotel wordt gekocht, wordt niet thuis in de winkel gekocht.
Erger nog, een deel van dat geld zal uiteindelijk in het buitenland eindigen, bij de aandeelhouders van het hotel bijvoorbeeld, of de Franse wijnboer.
Op het moment dat de Thai naar het buitenland gaan, wordt de verhouding tussen het Thaise tourisme en het buitenlandse tourisme nog slechter.
Dit overigens nog afgezien van de negetieve milieu effecten van al dat tourisme.
Dat zijn kosten die je van je inkomsten moet aftrekken, maar die zijn waarschijnlijk niet zichtbaar op de rekening.
ad 2.
Deels gelijk in de zin van verschuiving van inkomsten, maar meer ongelijk.
Als ik met mijn auto naar Khao Yai rijd en daar een paar dagen in een hotel verblijf geef ik echt meer uit dan thuis . Thuis rijd ik niet zoveelkilometers met mijn auto (geen benzine), koop niks onderweg, de huur van mijn condo gaat gewoon door terwijl ik een hotelkamer moet betalen en ik geef meer geld uit aan recreatie, entrees, souvenirs, luxe eten dan wanneer ik gewoon thuis blijf.
Een ander deel van de opbrengsten van het binnenlands toerisme komt niet voor rekeing van particulieren maar van bedrijven en organisaties: de organisatie van seminars, vergaderingen, conferenties, trainingen ed in hotels. Zeker twee tot drie per jaar organiseert mijn (kleine) faculteit bijeenkomsten in hotels in Bangkok voor staf, studenten, nieuwe studenten, seminars, open huis e.d., naast ons jaarlijks 3 daags-uitje in een andere regio van Thailand met ongeveer 60 mensen. Tel uit je winst.
Een duidelijk verhaal over de financiële voordelen van het toerisme voor Thailand. Daarnaast zijn er de nadelen waaronder schade aan het milieu, duidelijk zichtbaar in de meer drukke vakantieplaatsen zoals de eilanden en badplaatsen. Ik schat dat dit ook in de miljarden dollars loopt maar ik geef mijn mening graag op voor een meer onderbouwde reactie.
Het lijkt mij dat de mens sowieso al decennia dagelijks verantwoordelijk is voor milieuschade en dat het juist duidelijk wordt in ’s werelds afvoerputjes waar mens en milieu samenkomen.
De vraag kan ook zijn of toerisme juist geen schijnvooruitgang heeft gebracht en naar mijn mening wel want geen enkele plek in b.v. Thailand is er mooier, in de breedste zin van het woord, op geworden.
Ik ben geen kenner maar mijn onderbuikgevoel en onderbuikervaring zegt dat massatoerisme beter niet de motor van een economie moet zijn.
Eerder is het een luie gedachte die ik ooit meekreeg uit een destijds onbekend Spaans dorp. Kortweg, zet een koelkast neer en zorg voor gezelligheid en de toerist (laat dat nou net die Noordelijke westerling zijn) zorgt voor een beter inkomen.
Toerisme lijkt sexy, maar het is ook vragen om afbraak van het gewenste en ik vraag mij af in hoeverre de toerismeleraren dat aan studenten meegeven en wat die laatste ermee doen.
Toerisme is luxe gemaakt maar het is eerder een worst voor houden en daarna maar zien of degene met die worst de consequenties zien. Een 5 sterren hotel arriveert vaak als laatste en is daarmee gelijk het bewijs dat vaak een plek al verziekt is.
Chris dank je voor je bericht. Heb ik met belangstelling gelezen. Met name je toelichting dat de omzet van bv hotels niet per definitie als totaal bijdragen aan de thaise economie is een heel nuttige kanttekening.
Toch een kanttekening om misverstanden te vermijden. Je spreekt over directe, indirecte en geinduceerde effecten. Helemaal juist. Maar ik meen dat je deze effecten niet mag optellen als je de bijdrage van het toerisme aan de Thaise economie. Immers, als de omzet van een hotel bv ten dele wordt besteed aan de salarissen van thaise werknemers dan mag je dat niet optellen . Dan tel je dubbel en zou je , als je dat doorredeneert bv de uitgaven van deze thaise werknemers aan bv thais voedsel eveneens indirect/indirect er weer dienen bij tellen.
Even een doordenkertje maar daar hebben we de tijd voor.
Als je het sectorieel maatschappelijk belang van toerisme wil bepalen mag je niet enkel de baten rekenen, maar moet je ook de kosten meenemen. Voor de input bepaal je de scope va je onderzoek, bvb. Thailand. De output is een netto contante waarde. Een deel van de baten en van de kosten zal neerstrijken in Thailand, een andere deel buiten Thailand.
Chris levert nuttige verduidelijkende cijfers, maar methodologisch rammelt zijn economische onderzoekstechniek.
Ja, maar dat wilde ik helemaal niet. Kijk naar de titel van mijn posting en dan zie je dat ik het over de economische betekenis heb van de toeristische sector.
De economische kosten van de sector zijn de import en de inkoop bij andere sectoren in Thailand. En deze kosten zouden er niet zijn als er geen opbrengsten waren.
@ Chris de scoop van je onderzoek helder afbakenen zou onduidelijkheid en misverstanden vermeden hebben. Methodologisch is dat ook beter.
Dat draagt ook bij tot een betere perceptie van de boodschap. De kosten komen immers voor de baten, ook in de tijd … en verdiscontering in de tijd is een significante waarde als je de nationale sectoriële waarde wil bepalen.
beste John,
Die drie typen effecten mag je,nee moet je wel optellen als je het over het gehele economische effect van toeristische bestedingen wilt hebben. Als het hotel niet zou bestaan (omdat er geen toerisme is) kan een deel van de omzet ook niet aan salarissen worden besteed die vervolgens niet aan allerlei zaken worden besteed. Waarom vraagt men zich anders vaak af hoeveel banen het toersime oplevert?
Het indirecte en geinduceerde effect van toerisme wordt eigenlijk bijna altijd vergeten. Men praat alleen over uitgaven van toeristen in de hotels en restaurants en vergeet ook eens de grootte van de import.
Het economisch effect van een doorsnee farang gehuwd met een Thaise vrouw is ook gigantisch groot. Meestal was de familie eerst arm en had weinig mogelijkheden. Bij een huwelijk verandert dat allemaal. Velen laten een huis bouwen, kopen een auto, motorfiets, er worden uitstappen gemaakt, er komt vooral geld beschikbaar dat onmiddellijk kan worden besteed. Dit gaat niet om toerisme van enkele weken, maar PERMANENTE besteding van geld. Op het platteland in Isaan ziet ge aan de bouwstijl van een huis, welke familie een farang heeft. Dit heeft een ENORM economisch effect op de arme bevolking van het platteland. Ook de Thaise media besteedt hier totaal geen aandacht aan, nee, de farang worden door de pers misschien meer gezien als ordinaire sekstoeristen. Dat is eigenlijk ook zo in het westen, waar ze ook totaal geen benul hebben van hoe het leven hier is.
Ik heb mij altijd verbaasd over het feit dat extra vrije dagen voor ambtenaren, bankbediendes etc gerechtvaardigd werden vanwege de gunstige effecten op de economische bedrijvigheid.
Bedankt, Chris. Ik begin nu te begrijpen waarom!
Je kunt je dit afvragen; in Nederland willen de werkgevers juist minder vrije dagen want dan wordt er meer geproduceerd/gewerkt en meer geld verdiend op deze dagen.Het is dan rekenkundig volgens de officiële instanties goed voor groei van de economie. En daarnaast kan het inkomen van ambtenaren ook maar 1x worden uitgegeven, besteedt deze het in het toerisme dan blijft er minder over oor bijvoorbeeld het huis of de auto en gaat dan ten kosten vsn deze sectoren en maakt voor de economie als totaal dus niet uit. Daarom kan er beter gewerkt worden want levert voor het land als totaal meer op dan dat er vrije dagen worden gegeven.
Het is nog maar de vraag of als er meer dagen gewerkt wordt, er ook meer wodt geproduceerd. Dat hangt af van de arbeidsproductiviteit. En natuurlijk van het aantal klanten want zonder klante ie ser geen werk.
De werkgevers hebben zoals wel vaker een plank voor hun hersenen. Bij minder uren werk gaat de arbeidsproductiviteit meestal omhoog oftewel: er wordt in minder uren hetzelfde of zelfs meer geproduceerd. Als dat niet zo zou zijn, zouden we niet in een wereld leven die er uit ziet zoals nu.
In de laatste honderd jaar is de arbeidsprocductiviteit sterk toegnomen. Natuurlijk ook door betere opleiding en technologisering. Maar we werken duidleijk minder uren dan 100 jaar geleden.
@Ger,
Meer werken is leuk voor uurtje-factuurtje figuren maar het levert het land op zich niets op als het binnenlandse klanten zijn. Zoals je zelf ook opmerkt kan het geld maar een keer uitgegeven worden.
Een echte bijdrage aan de economie is inkomsten genereren door uitgaven van buitenlandse toeristen binnen te harken of export van goederen. Momenteel staat de USD vrij sterk t.o.v. de baht dus voor gezonde bedrijven aan de andere kant van de plas het moment om lekker veel spullen uit Thailand in te kopen waardoor beide landen voordeel kunnen halen.
Een deel van het binnenlands toerisme zou er niet zijn als die lokale toeristen niet zouden verdienen aan het buitenlands toerisme.
Niet eerder deze uiteenzetting gelezen op Thailandblog. Zeer interessant, maar ook heel erg een papieren c.q. cijfermatige werkelijkheid.
Ik ben niet academisch geschoold (MBO+), maar ik denk bij ‘economische betekenis’ toch eerder aan mogelijkheden voor Thai met weinig of geen scholing.
Toerisme in Thailand (of andere economisch minder ontwikkelde landen) is DE kans voor de man of vrouw zonder hoge opleiding. We kennen de verhalen van barmeiden die, in tegenstelling tot wat menig “witte-ridder” denkt, de tijd van haar leven heeft in de bar. Het alternatief is namelijk heel hard werken in een sweatshop voor weinig geld.
Hetzelfde voor de talloze (motorbike)taxi’s, foodcourt-medewerkers e.d. In Nederland wordt vaak gesteld dat het MKB de motor is. In Thailand zou ik die (reusachtige geïnduceerde) groep kleine ondernemers noemen.
Mvg,
FrankyR
Het weglekken van de inkomsten door import van goederen werkt natuurlijk ook andersom, als een Amerikaanse hotelketen door de vele toeristen daar een aantal extra hotels in Amerika laat bijbouwen en als dan in alle kamers een in Thailand gefabriceerde tv komt te hangen profiteerd de Thaise economie daar ook weer van.