Onderwijs in Thailand
Klas in Thailand
Door Kees Braat
Onderwijs is het fundament van de samenleving in een land. Dat geldt voor Nederland, zo ook voor Thailand. Zonder goed onderwijs blijft een land achter in alle aspecten van het wereld gebeuren. Op gebied van economie, onderzoek, kennis en sociale vaardigheden.
Deze column gaat over het onderwijs in Thailand. Vooral de verschillen tussen het onderwijs dat op Staatsscholen gegeven wordt en onderwijs op privéscholen.
Normaal gesproken wordt in een land het overgrote deel van het onderwijs door de staat gefinancierd. In Nederland is de grootste begrotingspost dan ook voor onderwijs. Je zou denken dat voor sociale zaken geldt met al die sociale uitkeringen, maar sinds jaar en dag slokt het onderwijs de grootste brok van de begroting op. In Thailand wordt ook een groot gedeelte van de staatsuitgaven besteed aan het onderwijs.
Hier zijn wat cijfers over onderwijs in Thailand:
- 5.1% van het Nationaal Product (GNP) wordt in Thailand besteed aan het onderwijs.
- 85.7 % van de kleuters volgt kleuteronderwijs.
- 86.7% volgt basis onderwijs.
- 92.6% van de bevolking kan lezen schrijven, rekenen. Het analfabetisme is dus laag in Thailand.
- Op elke 19.1 leerling is er een onderwijzer.
Dit zijn de koele cijfers. Op het eerste gezicht lijkt dat een prima gegeven voor goed onderwijs, voornamelijk het basisonderwijs. Maar is dat ook het geval? Ik kan uiteraard over de kwaliteit van het onderwijs in heel Thailand niet oordelen. Ik kan alleen oordelen over wat ik zelf zie en meemaak op de dorpsschool waar ik kom en de privéschool waar de dochter van een goede vriend op zit. Die verschillen zijn enorm.
Privescholen
Wat voor mij de vraag oplevert waarom er zoveel privéscholen zijn in Thailand. Niet alleen in de grote steden zoals Bangkok, Chiang Mai, Pattaya enz., maar ook hier op het platteland. Lampang heeft er een paar, Phayao heeft ook twee privéscholen en ga zo maar door. Privéscholen zijn er vanaf het kleuter onderwijs tot en met universiteit opleidingen. Voor mij betekend het dat ouders weinig vertrouwen hebben in het door de staat gesubsidieerd onderwijs.
De dorpschool
Laat ik eerst beginnen met de dorpsschool waar ik kwam en nog regelmatig kom. Niet om les te geven, mijn Thais is daarvoor niet toereikend. Ik laat ze wat zien van de wereld, via mijn laptop, speel wat muziek af via videoclips en enzovoort. Alles in het Engels. De school heeft niet veel. De leslokalen zijn karig gemeubileerd en de leerlingen zitten aan lessenaars die hun beste tijd hebben gehad.
Priveschool
De school huisvest ook een aantal leerlingen die van bergvolken afkomstig zijn. Die verblijven van maandag tot vrijdag intern op de school. Veel voorzieningen zijn er niet. De staat betaald de school 46 baht per dag voor huisvesting, eten enz. Voor die leerlingen is dat is geen vetpot. Eigen bijdragen van de ouders is niet mogelijk, omdat die ouders het ook niet breed hebben. Het onderwijs dat op die dorpsschool gegeven wordt is niet van allerbeste kwaliteit. Dat kan ik zien als ik in de hoogste klassen van die school “les” geeft. Taalkennis is er genoeg en ook de geschiedenis van Thailand wordt goed onderwezen.
Hoofdrekenen
Maar rekenen, dat is een stuk minder. Vaak kunnen zij niet goed uit hun hoofd rekenen en zijn sommen op papier een hindernis voor ze. Muziekkennis is er eigenlijk ook niet. Wel weten ze alles af van de Thaise popzangeressen en zangers, maar verder als dat komt men vrijwel niet. Computerlessen zijn erg povertjes. Tot een aantal maanden geleden was er een aftandse computer voor alle leerlingen. Nu staan er een paar in een lokaal, maar internet aansluiting heeft men (nog) niet.
Engelse les
De school kookt in de middag eten voor alle kinderen. De kinderen blijven over op de school. Dat is hier overigens op alle scholen zo. Het eten kost vrijwel niets (10 a 15 baht) en wordt door de staat gesubsidieerd. Boeken worden door de school aangekocht via een budget die de staat ter beschikking stelt. Het is niet genoeg om voor alle kinderen de nieuwste uitgave te kopen. Zo zag ik dat in een Engelse les 12 verschillende boeken over Engels verspreid op de lessenaar van de leerlingen lagen. Het aantal leerlingen is per klas ongeveer 24 leerlingen. Bijna geen enkele leerling had hetzelfde boek.
Staatsschool
Het soort onderwijs dat gegeven wordt is vooral een-richting verkeer. Ik woonde een paar lessen bij en de lerares was het gehele uur aan het woord. De leerlingen scheven braaf wat op, maar van enige “feedback” was geen sprake. Of iedereen het wel begrepen had dat liet de onderwijzeres in het midden. Ze deed haar verhaal en dat was het dan. Ik had zelf de grootste moeite om in mijn “les-uurtje” de leerlingen te bewegen om wat vragen te stellen en om aan te geven als ze iets niet begrepen.
Het koste echt een paar maanden voor dat die leerlingen dat door hadden dat zij vragen en opmerkingen konden stellen. Dat waren ze niet gewend. Onderwijzend personeel staat hoog aangeschreven in de Thaise hiërarchische samenleving. Ze staan op een voetstuk. Het is er moeilijk om hun van dat voetstuk af te halen en de leerlingen enige sociale vaardigheden bij te brengen.
Enorme kloof tussen leraar en leerling
Voor het onderwijzend personeel is het beter geregeld. De lerarenkamer in dat schooltje is dan ook van alle gemakken voorzien. Er staan drie computers ter beschikking voor de leraren, hebben een eigen keuken en de meubilering is perfect.
Dat terwijl de interne leerlingen vrijwel niets hebben in hun onderkomen voor de nacht. Een schrijnend verschil. De onderwijzeres die Engelse les geeft wil wel veranderingen doorvoeren, maar heeft erg veel tegenwerking van het oudere onderwijzend personeel op die school. Die willen alles bij het oude laten. Ze is uiteindelijk weggegaan naar een andere school in Chiang Mai. Teleurgesteld, omdat zij wel inzag dat veranderingen nodig waren, maar niet in staat was die veranderingen door te voeren.
Ik kan niet goed beoordelen of alle scholen op het platteland in Thailand van dezelfde gehalte zijn, maar ook de school waarop Stefanie zat in Ngao gaf op dezelfde wijze les. Zo kom ik regelmatig op de privéschool van Stefanie en zie het grote verschil. Stefanie is pas 13 geworden en zit op een privéschool, 15 km buiten Phayo. Ze verblijft intern. Eens in de drie weken mag ze een weekeind naar huis. Dat geldt voor alle leerlingen van die school. De school ligt er prachtig bij. Mooie gebouwen, sportvelden, mooie slaapkamers voor de leerlingen. Alles is goed georganiseerd.
De school heeft klassen vanaf de brugklassen, dus leerlingen vanaf 12 jaar. De klassen gaan tot de hoogste klas van “High School”.
Twee onderwijsmethodes
De leerlingen kunnen kiezen tussen twee onderwijsmethodes. Een “English program”of een “Thais program”. Dat wil zeggen dat in het “English Program”alle lessen, behalve de Thaise taallessen, in het Engels gegeven wordt. Daar zijn een aantal Engelse en Amerikaanse onderwijsgevenden voor aangetrokken. Het Thaise onderwijzend personeel hebben hun opleiding in het buitenland gehad. In het “Thais Program” zijn alle lessen in het Thai, behalve de Engelse taalles. Het onderwijzend personeel is Thais en hebben hun opleiding hebben gehad in Thailand. Tussen die twee programma’s is er veel verschil. Leerlingen van het Engelse programma zijn veel mondiger dan de leerlingen die het Thaise programma volgen.
Prive onderwijs Thailand
Ik sprak met het hoofd van die school en die zei me dat leerlingen met het Engelse programma een beter uitgangspositie hebben om op een buitenlandse universiteit verder te studeren dan de leerlingen die een Thais programma volgen. Wat wel logisch is, want Engels is in het Engelse programma de hoofdmoot en wordt door westerse onderwijzers gegeven met westerse methodieken. Leerlingen worden aangespoord om eigen initiatief te tonen, vragen te stellen enz. De discipline op die school is enorm. Leerlingen mogen niet van het terrein af zonder begeleiding van ouders of onderwijzend personeel.
De leerlingen hebben een pasje waar hun foto in staat, plus de gegevens en foto’s van diegene die haar of hem op komen halen voor het vrije weekeinde. En dat wordt gecontroleerd, want ik ga altijd met Johan mee om Stefanie op te halen.
Buiten de schooluren zijn er tal van activiteiten. Sport, muziek, toneel en schilderen kunnen beoefend worden. De school heeft een eigen voetbalcompetitie, er is zelfs een kleine golfbaan en regelmatig worden excursies in Thailand, maar ook in de omliggende landen gemaakt. De leerlingen ontwikkelen daardoor een goede algemene kennis en leren eigen verantwoordelijkheid te dragen. Het treurige van dit hele verhaal is dat alleen ouders met een goed gevulde beurs deze scholen kunnen betalen.
Ambtenaren krijgen van de staat 20.000 tot 30.000 bah subsidie per jaar om hun kroost te laten leren. De kosten van deze privéschool bedraagt 50.000 baht per half jaar voor het Engelse programma en 30.000 baht voor het Thaise programma. Dan komen er nog kosten bij voor uniformen en excursies. Maar die zijn niet zo hoog. De foto’s die op deze column betrekking hebben spreken boekdelen.
Verschil tussen dorpsschool en privéschool is enorm
Ik heb heel wat kritiek op het systeem van onderwijs die ik hier tegenkom. Niet de beschikbaarheid van het onderwijs, want elk gehucht heeft minimaal een school, maar de wijze waarop het onderwijs gegeven wordt. Onderwijzend personeel dat zichzelf meer belangrijk vindt dan de leerlingen, het slaafs volgens van de lessen door leerlingen zonder dat er mogelijkheden zijn voor vragen en opmerkingen. Het niet stimuleren van eigen initiatief en het niet ontwikkelen van een eigen verantwoordelijkheid door de leerlingen is het grootste probleem.
Ik kijk uiteraard met een westerse bril naar dit onderwijssysteem. Maar op mijn dorpsschool zie ik talent genoeg, helaas gaat dit talent verloren voor de samenleving in Thailand Dat vind ik droevig en slecht voor Thailand. Terwijl het met een andere aanpak voor een betere toekomst van Thailand kan zorgen. Aan de andere kant moet ik ook opmerken dat heel langzaam men overtuigd raakt dat het hele systeem veranderd moet worden, maar er is veel tegenstand. In dat opzicht is Thailand erg conservatief. Veranderingen komen hier maar langzaam op gang.
Gisteravond kwam ik rond 9 uur thuis. De dochter (17 jaar, ik noem haar hier maar even Noi) van mijn Thaise vriendin zit aan tafel en schrijft in haar schrift. Het is Thai en dat kan ik niet lezen. Ik kijk naar het tafereel en ontdek dat zij een tekst letterlijk aan het overschrijven is. Gezien de lengte van de tekst gaat dat nog wel even duren.
Ik vraag haar waarom ze de tekst kopieert. ‘Dat moeten we’, is haar antwoord. ‘Van wie?’, vraag ik. ‘Van de docent’ krijg ik als antwoord. Ik vraag haar waarom de docent deze opdracht gaf. Is er uitgelegd wat de achterliggende gedachte is? Het is toch algemeen bekend dat het overschrijven van teksten niet leidt tot slimme kinderen. Noi heeft geen flauw idee waarom ze de tekst overschrijft. Ook heeft ze – als ik daarom vraag – geen enkele mening over het al-dan-niet zinnig zijn van haar werk. Volkomen kritiekloos voert ze de opdracht uit. Ik denk dat ze zich *werkelijk* niet realiseert welk een tijdverspilling dit is.
Er moet nog veel veranderen in het Thaise onderwijs.
Mijn dochter print dat uit en vezendt ze .
leert ze in ieder geval nog met 1 pc om te gaan .
In ieder geval weet ze als ik nog 2 jaar haar schoolgeld betaal ze haar bull en 1 baan bij de overheid heeft .
Scholen in TH zijn slechts opvangcentra voor de jeugd die daar systematisch( eenzijdige povere lesmethoden en super- hierarchische uitstraling van leraren naar leerlingen) dom gehouden worden, want op die manier kun je een volk makkelijk controleren. Dat is de opdracht en die voeren ze zo uit. Dat iedereen lezen en schrijven kan moet ook tussen aanhalingstekens gelezen worden, want dat kunnen ze wel maar vaak begrijpen ze niet wat er staat door de slechte manier van lesgeven en kwaliteit vd docenten. De privescholen doen een gooi naar beter onderwijs, maar in de praktijk vallen die vaak tegen voor het vele geld wat die kosten, omdat het bedrijven zijn uit puur winstbejag. Slechts enkele vormen van prive onderwijs zijn redelijk goed maar onbetaalbaar. Bijna alle goedopgeleide Thais zijn van(zeer) rijke afkomst en hebben in westerse landen gestudeerd en dat clubje willen ze graag zo klein mogelijk houden.
Je kunt het Thaise systeem niet vergelijken met het Europeese systeem. De Thaise kids hebben 2 keuzes: Government School or private. Als je niet rijk bent ga je dus naar een staatsschool. OOK hier zijn keuzes in, je hebt goede ( lees geld ) en slechte scholen. Je begrijpt dat dus de arme kids op een arme school terecht komen.
Studeren is geheel vrijblijvend, het is docenten verboden om diciplinaire maatregelen te nemen. Slagen doe je dus altijd en je diploma is standaard geen drol waard. De klaslokalen zitten dus vol met ongemotiveerd spul en zijn ze daar voornamelijk omdat de ouders geen tijd hebben om op ze te letten. Een enkeling gaat door naar de universiteit.
Goed materiaal is lastig, of het word vernield of gestolen. Je staat verbaast wat er al niet gestolen word, dat ze dat nog konden gebruiken. Veelal is het dat de docent zelf voor spullen moet zorgen, ja ja, wordt uit eigenzak betaald. Als je eens wist wat wij aan zooi naar school hebben gebracht.
Docent zijn in Thailand is NIET LEUK, niet voor Thai en ook niet voor farang. Je hebt geen voldoening van je werk, want het is onmogelijk om je scholieren iets te leren. Dit komt voornamelijk, omdat de ouders in de meeste gevallen niet meewerken. Je moet als docent ook als 2e ouder optreden en ondersteuning geven waar de ouders te kort schieten. Dit gaat van drugsgebruik tot ongewenste zwangerschappen. Ook bellen de kids te pas en te onpas, zelfs zondag 07.00 of s’nachts.
Ik ” help ” de dochter van de plaatselijke beefshop met haat universitaire studie managment. Engels…. zo moeilijk, mijn oren krullen ervan. En zij… spreekt echt maar 2 woorden ” hello ” ” goodbye ” .
Nope… Thais staats onderwiijs das niet veel soeps.
Particulier is een stuk beter, als ik zie hoe mijn 2 nichtjes het doen. Prijskaartje, juist: minimaal 100.000 p.p.j. En op sommige scholen krijg je geen Thaise les.
hoi hoi, sjonny,
weer een goed verhaal, jij bent naar me mening de enige tot nu toe met verstand van thailand, objectief. een dikke duim voor je,
groeten
Dankjewel voor de veer. Helaas weet ik niet alles. Ik ben een persoon die niet alles zomaar aanneemt en altijd vraagt waarom iets is. Mijn vrouw wordt er gek van, immers de Thai steken helemaal niet zo inelkaar. Gelukkig zit er veel wijsheid in onze familie, er is altijd wel iemand die een antwoord geven kan. Zoals je weet zijn de meeste Thai niet echt goed algemeen ontwikkeld, zoals wij westerlingen, maar studies zijn smal en diep. En op de high school zijn ze goed in tekenen, dansen en slapen.
Ter informatie: ik zit behoorlijk close, geef zelf soms les op de high school, mijn vrouw is docente en mijn schoonvader was ass. proffessor. Mijn vrouw heeft op een katholieke prive school gezeten en mijn nichtjes zitten op een echte dure school in CM.
Er zijn heel veel Thaise die niet of slecht kunnen lezen. De leerplicht gaat tot 15, maar als je pas met 11 naar school gaat, omdat de ouders je thuis nodig hebben, dan leer je niet veel.
Is het anderen ook opgevallen dat Thais absoluut niet kunnen kaartlezen?
LOL! Idd dat is een probleem. Ze vragen de weg aan anderen, die op hun beurt niet kunnen uitleggen waar iets is. Vraag maar eens de weg aan een Thai, je komt NOOIT aan.
Efin… na de nodige ” gesprekken ” met mijn ega heb ik een navigatie aangeschaft. ( borden staan er trouwens ook bijna nooit )
Oooh ,ik dacht dat het aan mij lag ,maar na zoveel verloren uren en brandstof heb ik besloten om als zij zegt dat ik rechts moet ga ik links .
Ze liet mij bij het eerste bezoek aan haar moeder 200 km omrijden ,kwam ik later achter .
Op bezoek naar 1 vriend 230 km van mijn huis af zie ik 1 reusachtige file aan de overkant staan richting mijn stadje.
.Terwijl ik belde dat wij er over 1 half uur zouden zijn had mijn schatje ons als achterste in de file geloodst,dus na 100km zag ik op de borden dat wij weer richting huis reden ,6 uur later waren wij nog net op tijd om de afwas van het diner te doen.
Sind die tijd stop ik voor 1 bord met 2 pijlen en gooi dan kop of munt .
Het grappigste was nog toen Abhisit dit voorjaar zijn ‘ROADMAP to peace’ presenteerde. Dat dat niet ging werken voelde ik toen al wel op m’n klompen aan 😉
Ik woon pas 7 maanden in Thailand met mijn Thaise vrouw en haar dochter in Cha-Am en heb nu pas de mails over het Thaise onderwijs gelezen.Het punt dat ik wil aanhalen is dat het soms is,zoals met onze dochter, dat ze niet naar een prive school willen omdat ze bang zijn.Op de vraag waarom krijg je geen antwoord.Het is misschien omdat ze van zich zelf vinden dat ze het niet aankunnen of uit gemakzucht omdat ze weten dat ze hun getuigschrift toch wel zullen krijgen, ook al voldoen ze niet volgens onze normen en met ze verplicht naar een prive school te sturen heb ik dan ook mijn twijfels want het zou wel eens een omgekeerde uitwerking kunnen hebben dat ze nog vlugger zullen afhaken.
Haha lijkt het Nederlands onderwijs wel, hier mag je ook je eigen mening niet geven.
En als je dat wel doet, en het past niet in hun straatje, dan ben je de Sjaak.
Ze zetten alle leraren en leraressen tegen je op en verdringen je systematisch uit het systeem :p. Stelletje slangen zijn het vaak, uit mijn ervaring dan, en ze zien zichzelf ook vaak als een soort agenten die het systeem draaiende houden, met hun kl*te propoganda en indoctrinatie spelletjes! het is hier niet anders ..