Er zijn al aardig wat vragen en verhalen verschenen over het Thaise schoolsysteem op Thailandblog, en toch wil ik er nog iets over kwijt. Laatst las ik in ‘One World Magazine’ dat internationale bedrijven in Thailand klagen dat de schoolverlaters ‘te traditioneel denken’, ‘geen vragen stellen’ en ‘geen initiatief tonen’.
En als ik kijk naar datgene (het niveau) wat de zoon van mijn vrouw aan huiswerk opkrijgt (of beter het gebrek daaraan, dan wel het lage niveau ervan) dan verbaast me dat ook niets dat schoolverlaters qua niveau niet in hoog aanzien staan bij internationale bedrijven.
De zoon van mijn vrouw wordt overmorgen 17 jaar maar huiswerk maken zie ik hem nooit dan wel zelden doen. Hij krijgt nou eenmaal geen tot heel weinig huiswerk op van de docenten (zegt ie). Vorige week had ie wel een opdracht (werkstukje) gemaakt voor school en eerlijk gezegd schrok ik van het niveau ervan. Het werkstukje ging over de kat: 14 pagina’s (waarvan de helft van de pagina’s leeg waren en van de 7 pagina’s die over waren, daarvan was de helft voorzien van een foto van een kat), plus nog 1 pagina bronvermelding.
Overigens was alles copy paste van internet en ging over de 10 populairste huisdierkatten. Geen (eigen) voorwoord/inleiding, geen (eigen) samenvatting en ook geen (eigen) conclusie (stel je voor dat de docent om een conclusie zal vragen en de student dus moet gaan nadenken). Toen ik 10-12 jaar oud was, moest ik op de lagere school grotere en mooiere werkstukken (handgeschreven toen nog) met meer eigen inbreng maken dan mijn stiefzoon op 17-jarige leeftijd in Thailand moet maken.
Hoe zijn jullie ervaringen met werkstukken/reports van jullie schoolgaande kinderen van rond de 17 jaar in Thailand? Is het alleen maar copy-paste en geen eigen inbreng qua denkwerk dat er vereist wordt door de docenten?
Met vriendelijk groet,
Danny
Dat het niet goed gesteld is met het onderwijs, zowel in de voorbereidende als in de universitaire sectoren, is al lang en breed wereldwijd bekend. Lees hierover bv
https://www.thailandblog.nl/onderwijs/thaise-scholieren-presteren-slecht-internationale-pisa-test/
https://www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/thaise-universiteiten-scoren-zeer-slecht-azie/
De bedoelingen van de vraag ontgaan mij enigzins, want als menigeen een zelfde soort ervaring opsomt, verhoogt dat dan de kwaliteit van het Thaise onderwijs, of is slechts het niveau ervan bevestigd?
Natuurlijk zijn er onderwijsinstituten die het vooral moeten hebben van “copy-paste”, eigen inbreng niet aanmoedigen, en zelf-denken niet bevorderen. Maar even zo goed zijn er “colleges” die dat wel doen, alhoewel van deze laatste instituten veel privaat opgericht zijn en buitenlands georiënteerd.
Je kunt jezelf beter de vraag stellen hoe dat belabberde Thaise onderwijssysteem zo ontstaan is? Daarbij in aanmerking nemend dat jaarlijks miljarden ThaiBaht in dat systeem wordt gestoken, en de inhoud ervan maar niet betert! Eén soort van antwoord op die vraag is gelegen in het feit dat door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag het de modale Thai niet gegeven is zich meer te ontwikkelen dan het politieke syteem aangeeft. Om die reden wordt er slechts naar de vorm gekeken. Waarmee een schijn kan worden opgehouden, de inhoud benedenmaats blijft, en behoeven maatschappelijk en politieke veranderingen geen voorkeur.
Ik heb enkele maanden vrijwillig les gegeven in Changmai en kan hier enkel mijn ervaring en enkel van deze school weergeven (Ik geef normaal bedrijfsspecifieke opleidingen over heel de wereld).
De leerlingen hebben nooit iets in vraag moeten stellen enkel alles voor waar moeten aannemen wat de leraren(overheid) hen voorschotelde.
Het niveau van de meeste leraren is erbarmelijk, wat zich dan ook op de leerlingen afspiegelt. De leerstof is kompleet achterhaald en zeer chauvinistisch de geschiedenis wordt verdraait en buitenland telt niet mee. Engelse lessen die meer weg hebben van een aflevering van Allo Allo. Ik weet niet niet of dit moedwillig is van de overheid (hou ze dom en arm) of gewoon geen interesse van de overheid.
Op deze manier is Thailand zich compleet aan wegcijferen in de regio, Vietnam, Maleisië en andere doen het dit gebied veel beter… vooral op technisch gebied .
Naast de terechte conclusies van Ruud is er niet alleen het politieke systeem, dat persoonlijke ontwikkeling verhindert, maar ook een sociaal klasse systeem, dat een hardnekkige voortgang kent.
Uiterlijk, bezit , geld spelen een grote rol hierin. Het is voor een modale Thaise puber, die nog volop in het onderwijssysteem van Thailand aanwezig is, een bijna onmogelijke opgave om zich op een niveau wat wij gewend zijn te ontwikkelen. Visie en middelen moeten van bovenaf komen, maar de heersende cultuur maakt dat onmogelijk. Het bedrijfsleven zou het kunnen stimuleren en die roep wordt steeds groter, mede een zichtbare achterstand in ontwikkeling en vooruitgang met vergelijkbare landen als Thailand, zou iets kunnen betekenen ten gunste van het onderwijs.
Ik heb ook twee jaar lang voor niks Engelse les gegeven op een gewone-en een monnikenschool.
1 de leraren zijn alleen geinteresseerd in de knappere leerlingen die voor in de klas zitten. De zwakkere broeders helpen zien ze echt niet zitten
2 Als de leerlingen iets wordt gevraagd en ze geven een fout antwoord dan worden ze door leerlingen en leraren hartelijk uitgelachen
3 contact met de ouders, wat essentieel is, is er vrijwel niet
4 de lesstof wordt van ‘hogerhand’ bepaald, scholen hebben weinig zelfstandigheid hun lesprogramma’s zelf op te zetten en aan te passen aan hun leerlingen
5 gehoorzaamheid, dankbaarheid en uniformiteit zijn de belangrijkste deugden van de leerlingen, vinden de meeste leraren. Nieuwsgierigheid is een ondeugd.
6 mijn zoon is een aantal keren geslagen na een fout antwoord, niet echt hard maar toch. Dat vertelde hij me pas later. Kinderen schamen zich daarvoor
Met andere woorden, het gaat mij minder om het kennisniveau van de leraren, die zeker niet goed is, maar meer om de gehele atmosfeer in de school. Het zijn kleine gevangenissen.
Dat het treurig is gesteld met het onderwijs hier behoeft geen betoog. Maar toch denk ik steeds weer hoe dat toch komt. Het volgende uit het leven gegrepen.
Onze dochter kreeg hier in het dorp “onderwijs” van een belabberd niveau. Daarom hebben we haar naar een privee school gestuurd in Khorat. Commentaar van de familie, wat doe je dat kind toch aan, waarom. Uitleg helpt niet. Nu gaat ze, 19 jaar, naar de uni in Phuket, informatica en leven op de campus. Gaat erg goed met haar. In de familie zijn ze nu wel zover dat het commentaar achterwege blijft, maar je ziet ze denken.
Ter verbetering van het Engels sturen we haar 5 weken naar een zomerschool in australie. Tijdens de kaartmiddag van Nui, alwaar ze een 35 jarige docente aan de “uni” van Ubon ontmoette. Deze sprak de woorden, waarom doen jullie dat haar aan. Is toch onnodig, ze kan beter bij huis blijven. We hebben intussen een olifantenhuid gekweekt. Uitleggen over hoger kennis niveau, leren zelfstandig denken en zelfredzaamheid vergroten, het komt niet over. Intussen geniet de dochter, zowel van de studie als van de dingen er omheen.
Mijn conclusie, als de omgeving niet open staat komt er geen verbetering. Het treurigste is wel dat zelfs jongere docenten aan de uni met oogkleppen op lopen. Er moet gewoon een compleet nieuwe lichting onderwijzers komen, dan misschien?? En dan spreek ik nog niet over het school management.
Het is niet zo vreemd, dat leerlingen van school komen en geleerd hebben geen vragen te stellen.
Vragen worden op school meestal niet op prijs gesteld, omdat de leraar het antwoord niet weet.
Neem het onderwijs in Engels op de lagere school in het dorp.
De leraar spreekt geen woord Engels.
De leerlingen roepen de hele dag “good morning” tegen me, omdat zij, samen met de leraar geen idee hebben, wat morning betekent.
Sommige leerlingen roepen trouwens “thank you”.
Het is me niet duidelijk, hoe dat misverstand is ontstaan.
Het mag dus duidelijk zijn, dat de leraar Engels niet blij zal zijn met intelligente vragen over het Engels, en het stellen van vragen zeker niet zal aanmoedigen.
Het zal voor andere vakken niet anders zijn.
De kleine elite minderheid van rijken in Thailand,stellen de meeste tijd de regeringen in Thailand,en wllen deze macht ook in de toekomst graag behouden. De enigste oppositie,of de groep die als dusdanig te manipuleren is,is het grote arme deel van de landbevolking,en waarom zou je die qua schoolonderwijs cleverer maken dan nodig. Dat deze methode ook nadelen heeft,neemt deze elite graag inkoop.
Mijn ervaring is totaal anders hierin Fang in Noord Thailand.
Ik leerde mijn dochter(19) kennen toen ze 10 jaar werd en het verbaasde me dat ze toen al met mindmap werkte. (google mindmap) Ik heb dat niet gezien op de basisschool van mijn zoons (30) in Nederland.
Wel weet ik dat dit in het voortgezet onderwijs als Heao en HTS werd/wordt gebruikt.
Wat me wel opvalt is dat er onvoorstelbaar weinig boeken wordt gelezen.
Mijn dochter vond boeken prachtig en elke keer als we in de stad waren verdween ze in de Se Ed store en kwamen dan ook terug met wat boeken thuis.
Toch kan ik niet echt vinden dat ze echt leergierig is en dat is alleen maar minder geworden sinds de opkomst van de smartphone.
Hoewel … als ze iets wil weten dan is het internet waar ze in seconden datgene vindt dat ze wil weten.
Ook vertelde ze dat ze wat van de 2e wereld oorlog moest leren van de europese situatie.
Ik heb haar vaak dagen aan werkstukken zien werken en die zagen er prachtig verzorgd uit.
Vaak ook werkstukken waaraan ze in groepen aan moesten werken en zij verzorgde dan de eindafwerking dat deed ze graag.
Ik heb wel op haar instigatie altijd naar bijscholingen gestuurd omdat ze vond dat de school onvoldoende
diep ging in vooral wiskunde en natuurkunde, gebaseerd op de exameneisen. Zeker in de laatste 1,5 jaar ging ze zelf computergestuurde cursussen volgen bij oa MyBrain om zo op Bangkok nivo te komen ter voorbereiding van de eindexamens en toelatingsexamens van de verschillende universiteiten. Slechts een klein groepje van haar klas, de kingsroom, volgde haar hierin.
Kortom ik heb me nooit in kunnen herkennen in de kritiek op het onderwijs hier op de blog, mogelijk
heeft het ook te maken met de beleving van de ouders, haar moeder is wat dat betreft altijd geinteresseerd geweest in wat ze deed en wat ze zou kunnen verbeteren.
Op haar rapporten kon haar moeder altijd haar mening geven over vooral wat er aan haar dochter verbeterd kon worden en ik vond haar eigenlijk te streng nog strenger dan de klasse leraar of lerares.
Ik vind dat mijn dochter het heeft getroffen met de scholen waarop ze is geweest.
En ik heb het getroffen met zo’n slimme ambitieuse dochter, wat niet inhoudt dat ze af en toe geen stomme dingen doet die gelukkig binnen de perken zijn gebleven.
Thailand besteed 17.4% van zijn begroting aan onderwijs. Dus aan onderfinanciering kan het niet liggen. Maar de PM haalde in 1 van zijn vrijdagse televisiepraatjes aan dat nog niet de helft van dat bedrag door de scholen aan leermiddelen en onderwijs besteed werd. de corruptie door de schoolbesturen is gigantisch. De leerkrachten zijn ambtenaren en hebben dezelfde mentaliteit. In feite zou men 90% van het lerarenkorps op de keien moeten gooien om de zaken echt te kunnen veranderen
Baantjes waarbij men een uniform draagt zijn in Thailand te koop en/of te verkrijgen via netwerk.
Kwaliteit en certificaten spelen geen rol bij het verkrijgen van deze jobs.
M.vr.gr.
Ik ben zelf leraar op een islamitische school in het diepe zuiden en herken veel van de punten in het stuk. Ook mijn leerlingen (Matthayom 1-3, 12-15 jaar) zijn weinig kritisch en moeten van de Thaise docenten vooral de lesstof opdreunen en herhalen. Als buitenlander probeer ik daar verandering in te brengen, maar het is roeien tegen de stroom in. Komt bij dat mijn direct leidinggevende volstrekt onbekwaam is om de Engelstalige afdeling te leiden. Dat maakt het extra uitdagend. Maar ja, ik doe mijn best wel en prijs me gelukkig dat ik in dit prachtige land mag wonen.