Uit het Isaanse leven gegrepen (deel 7 slot)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags:
4 oktober 2017

Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafés, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Dagelijks, een week lang uit het leven gegrepen. In Isaan.


Zondag

Alhoewel de meeste autochtonen geen weekindeling kennen, er zijn er toch wel een paar. Onderwijzend personeel, mensen in overheidsdienst zoals gemeente, provincie, posterijen. Die hebben vrij op zondag. De Inquisiteur weet dat mensen in overheidsdienst dat postje zonder meer hebben moeten ‘kopen’. Voor veel geld zelfs, sommige families zetten zich hier zwaar voor in de schuld. Maar het is dan ook een levenslang baantje. Moet je voor het onderwijs en administratief werk nog de nodige diploma’s kunnen voorleggen, voor onderhoudsmannen, tuinmannen, … is dat niet nodig.

Maar zodoende is zondag hier meestal een levendige dag in de shop.

Nu hebben De Inquisiteur en eega de shop erg gezellig gemaakt – op aanraden van mevrouw, De Inquisiteur is nog steeds bezig deze samenleving te doorgronden en snapt er nog altijd niet veel van, dus gaat hij maar af op de adviezen van een kenner.

Binnen is de shop op ‘seven/eleven’-leest ingericht. Hebben de mensen hier graag. Ook een heel uitgebreid gamma, en altijd voldoende voorraad van alles – in tegenstelling tot de twee oudere huiswinkeltjes in het dorp. Bovendien brachten we nieuwe producten in het dorp waarvoor de mensen vroeger naar het zes kilometer verder gelegen stadje moesten rijden – iets waar de meesten een hekel aan hebben, geen rijbewijs en vaak politiecontroles, bovendien durft die politie nu ook op rijden onder invloed controleren – zijn ze allemaal in zonde.

Alleen de airco ontbreekt, die is vervangen door minder elektriciteit vretende <patloms>. Maar daartegenover staat er wel een karaoke installatie. Iets waar De Inquisiteur een hekel aan heeft maar de meerderheid enorm plezierig vindt. Hangt er ook een televisiescherm – waar De Inquisiteur na een week een veto over plaatste : enkel sport, geen soaps meer.

Is er een gezellig overdekt en dus zonvrij terras aan de straatzijde. Met beplanting, stoelen en banken, en, iets waar De Inquisiteur steeds weer moet op wijzen, vuilbakken.

Naast de shop is er een bamboo sala geïnstalleerd, met rondom een groenscherm van struiken, bloemen, bananenbomen, …  – enorm populair. Ook wanneer daar niemand gaat zitten, want dan gaan ze er dikwijls een dutje nemen, volle drankbuik en voilà, uurtje recup. Om vervolgens weer vrolijk verder te komen drinken.

Zodoende is de shop het enige middel van vertier geworden, niet alleen voor het eigen dorp, maar ook voor een vijftal omliggende dorpen. En zakken deze mensen, die een klein vast inkomen hebben, steevast af wanneer ze maar kunnen. Daar bovenop, ze lokken de minder kapitaalkrachtigen aan, die altijd opduiken eens er een aantal gasten zijn. In de hoop mee te kunnen genieten van de <sanoek>.

En dat is altijd wel zo. Mensen delen hier alles. En betalen graag mee voor de minder fortuinlijke. Hebben ze tweehonderd bahtjes te besteden, gaan die eraan. Hebben ze duizend baht te verdrinken, doen ze het. En als het dan toch voorvalt dat er niemand geen geld meer heeft, gaan ze <djuumen>, de boek op.

En zonder uitzondering wordt dat op het einde van de maand terug betaald.

Vaak begint dat op zaterdag al. Late namiddag en hup, party. Tot het geld verteerd is, soms kan het uitlopen tot ver na middernacht, soms zitten ze reeds rond <saam toem> zonder geld.

Maar zonder uitzondering komen ze op zondag.

Soms durven ze in de ochtend reeds neer te strijken, maar deze zondag gelukkig niet. Pas rond twee uur in de namiddag zijn ze daar. Want dan is er boksen, <muy Thai>, live op televisie. Ongelooflijk zoals ze daar in meeleven, veel erger dan wanneer De Inquisiteur zijn wetenschap brult naar het voetballen.

En wedden, tsjonge jonge toch. Weliswaar voor kleine bedragen, tien tot twintig bahtjes, een enkeling die hoger durft te gaan wordt gauw door De Inquisiteur tot de orde geroepen. En iedere keer is er wel een grote winnaar – die dan niet weg kan zonder zijn winst in bier te hebben omgezet. Leuk is dat, ook goede zaken voor de winkel. Graag verleiden ze De Inquisiteur om in te zetten. Die kennen ze al, beter dan De Inquisiteur zichzelf kent. Want eerst weigert hij steevast – “ik gok niet”. Na de vierde fles beer Chang doet hij wel vrolijk mee….

Ook het delen van welvaart is iets wat De Inquisiteur na verloop van tijd heeft aangeleerd. Veel leuker dan ‘ieder voor zich’. Wat geeft het dat hij op zondag een rekening van duizend of meer bahtjes heeft ? In zijn vorig Pattaya-leven kostte een avondje stappen enkele duizenden. Hier krijgt hij er niet alleen het plezier bij, maar ook vriendschap zonder gezeur, heeft hij er genoeg van verdwijnt hij op Isaanse wijze, dus zonder ook maar wat te zeggen, en niemand die er zich aan stoort of hem erop aanpakt de dag nadien.

Dus zondag is bierdag. En jawel, soms al van de late ochtend. Probeert De Inquisiteur zijn consumptie altijd wel een beetje te beheersen, maar tegen middernacht is het pijpje uit. En af en toe moet hij eens wat soberder blijven. Wanneer de liefde van zijn leven ook in een dorstige bui is. Want iemand moet de financiën in goede banen leiden.

Zondagavond heeft geen vast ritueel voor het slapen gaan. De honden kennen dat blijkbaar al en komen niet af voor eten, dat hebben ze al de ganse dag bijeen gescharreld want uiteraard is er geen Thai die drinkt zonder eten. De kassa wordt niet gemaakt op zulke avonden, dat verhuist naar maandag.

Het samen douchen is meestal iets uitbundiger dan op weekdagen, het boek wordt niet bovengehaald want ander plezier.

Wie dit blog een week gevolgd heeft, weet nu dat een expat zich niet verveelt in Isaan. Want dagelijks gebeurt er wel iets zodat er geen vast stramien in het leven zit. Dat een expat niet perse primitief moet leven. Dat een expat in Isaan niet vereenzaamt, bovendien zijn er regelmatig uitstappen naar de meer westers georiënteerde toeristische hotspots. Dat je die vreemde cultuur van familie, geldzaken, … op redelijke wijze kan aanvaarden en zelfs wat aanpassen naar de normen en waarden waarin wij zijn opgegroeid, zonder de harmonie te verstoren. En dat je een relatie kan opbouwen zonder wantrouwen, met veel liefde en wederzijds respect.

De Inquisiteur is een tevreden man.

29 reacties op “Uit het Isaanse leven gegrepen (deel 7 slot)”

  1. Daniël M zegt op

    En hier is het ook bijna weekend 😀 Yyeesss!

    Prachtig verhaal. Eigenlijk een heel mooie week. Helemaal anders dan hier. Moest De Inquisiteur eens weten hoe de afgelopen week hier was. Vermoedelijk dacht hij dat het hier zomer is zoals verleden jaar…

    Toen ik het gedeelte las, waarin De Inquisiteur zijn shop beschreef, had ik de indruk dat hij de lezers aanmoedigde om daar op zondag eens een bezoekje te brengen. Ik zou meteen ingegaan zijn op de uitnodiging! Helaas zit ik nu ongeveer 10.000km Noordwestwaarts daar vandaan… Wees gerust: ik zal niet zingen. En gokken nog minder 🙂

    In Thailand is het nu regenseizoen. Daarnaast heb je nog het koele seizoen en het hete seizoen. Ik zal wellicht niet de enige zijn, die hoopt dat De Inquisiteur tijdens elk van deze seizoenen nog eens een week beschrijft. Elk seizoen leven de mensen daar een beetje anders. Denk maar aan de landbouw (de rijsstteelt). Anders dan in Bangkok, waar het leven hele jaar (met uitzondering van de regen en de eindejaarssfeer) hetzelfde is.

    Hopelijk opnieuw tot gauw!

    Geniet van het leven, elke week weer!

    Bedankt om ons een beetje te laten meegenieten.

    Volgende keer met foto album 😛 ?.

  2. Jan VC zegt op

    Genoten van je weekje!
    Onze wensen terug! Geniet van je leven en alles wat dit met zich meebrengt!
    J & S

  3. Luc Schippers zegt op

    Je kan ons misschien eens vertellen waar je shop te vinden is dan kan ik eens langs komen om een pintje te drinken.

  4. Cees zegt op

    Dit was een zeer leuke week !!
    Mooie verhalen, voor mij ter voorbereiding van …..
    Maar ik hoop niet dat het hierbij blijft en dat er meer verhalen van de Inquisiteur gaan verschijnen.

    Groet, Cees

  5. Burt B Saray zegt op

    Inquisiteur,leuk geschreven,graag nog meer verhalen,daar lees ik het blog voor!

  6. Luc zegt op

    De volle week gevolgd en er van genoten vanuit het kletsnatte België, dan nog vanop mijn kantoor.
    Man, man, kon ik maar eens een week ruilen, de Chang zou er rijkelijk vloeien!

  7. Leo zegt op

    Heb genoten van je dagboek. Hartelijk dank en alle goede wensen voor je eega en jou.

  8. Michiel zegt op

    Met plezier gelezen .

    Bedankt

  9. Aad zegt op

    Ik kom ook graag een Leo bij je drinken
    Ps. plak er nog een week aan joh ik zal je verslag missen

  10. Gert W. zegt op

    Ik heb genoten van het “weekje Isaan”.
    Een heerlijk relaxed verhaal, rustgevend.

    Ben eigenlijk best wel benieuwd naar een foto(s) van de shop.

    Een goed bestaan, volhouden zo.

    Gert W.

  11. Martin Sneevliet zegt op

    Hallo Inquisiteur. Mijn naam is Martin. Ik beantwoord het stuk wat u hebt geschreven omdat ik het een heel leuk en interessant stuk vond. Ik heb zeventien en een half jaar in Thailand gewerkt en gewoond. Om precies te zijn in Bangkok en in Pattaya. Met andere worden ik weet wel ongeveer hoe het reilt en zeilt in Thailand . Ik ben ook een paar keer in Isaan geweest wat ik heel leuk vond alleen vond ik wel dat ik op mijn geld moest letten want de Thai’s denken bijna allemaal dat je rijk bent. Maar om op u verhaal terug te komen ik heb er erg van genoten en vind het jammer dat u er geen vervolg meer wilt aangeven. Helaas woon ik al weer 5 jaar in Nederland dit omdat ik ziek bent geworden, een rug probleem, ik ben al 4 keer geopereerd dus u begrijpt wel waarom ik terug moest gaan. Ik mis Thailand nog steeds, vandaar dat ik deze rubriek elke week trouw leest. Ik heb nogmaals genoten van u verhalen en vind het jammer dat u er mee stopt. Ik hoop dan ook dat ik u kan overhalen om toch verder te gaan met schrijven, want ik weet uit ervaring dat daar geen enkele dag het zelfde is en dat er genoeg stof is om over te schrijven, zo blijf ik toch een beetje op de hoogte en geeft het mij altijd weer plezier om u stukken te lezen. In ieder geval wens ik u toch een fijne tijd in Thailand toe. Met de meest hartelijke groeten. Martin.

  12. timker zegt op

    Weer prachtig verwoord !!! Genieten in de Isaan doen volgens mij meerdere farangs en ze vinden deze Thaise betiteling ook helemaal geen scheldwoord. Het lezen van de week was puur genieten met vele punten van herkenning. Het gaat u goed, dat lees ik en dat wens ik voor de toekomst! Met misscien meer verhalen…
    PS – ik ben al op zoek naar de shop van schrijver, tussen Udon en Sakon… ;-))

    • Jan VC zegt op

      Prachtig verhaal en de respons is er dan ook naar!
      Het blog is naar mijn smaak een stuk levendiger geworden!
      Het lezen van dit soort verhalen schijnt mensen te verbinden en dat is nu net zo leuk aan dit medium!
      De ongecompliceerde stijl is ongetwijfeld hoe onze vriend “De Inquisiteur” het Thailand en dan meer specifiek, de Isaan, beleeft en verteert.
      Ik kan me voorstellen dat zijn dagelijkse beslommeringen voor mensen uit het stressvolle westen, een roep is voor navolging! Velen daar zullen ons leven in de Isaan best benijden!
      Ik heb in ieder geval het adres van de schrijver en mocht zelfs één keer onderwerp zijn in een van zijn lyrische stukken! 😉
      Ik kan u wel verzekeren dat hij niet zo blij zou zijn moest zijn shop een dagelijkse pleisterplaats worden voor “mal contente” farangs!
      Een bezoekje (na zijn goedkeuring) zou voor “de positivo’s” uit de buurt van Sawang Daen Din, misschien wel eens te organiseren zijn!!! (van uit Sawang Daen Din is het nog een kleine 50 km)

      Voor contact “met jullie reisleider” daar naartoe kan u terecht op [email protected] 🙂
      Jan

  13. Henk zegt op

    Met veel plezier de verhalen gelezen. Bedankt hiervoor. Ik wens je verder een genoeglijk leven in de Isam en mocht je inspiratie hebben om nog eens wat te schrijven, veel mensen doe je er een groot plezier mee.

  14. harry zegt op

    Jammer het is afgelopen.

    Ik heb met veel plezier je verhalen gelezen,en ook soms herkend.

    ik woon nu 10 jaar met volle tevredenheid in de Isaan.

    Groeten en het ga jullie goed

    Harry

  15. roel zegt op

    Ik heb het regelmatig gelezen en er van genoten. Zo jammer dat het stopt

  16. PEER zegt op

    Beste Inquisiteur,
    Omdat ik óók in de Isarn woon, Ubon R, kan ik me jouw leven helemaal visualiseren.
    In welke plaats woon je, dan kom ik ‘ns ’n Leo nuttigen. De shop vind ik gegarandeerd.
    Phop khan mai Krub,
    Peer

  17. Peter zegt op

    pracht verhaal

  18. Rien van de Vorle zegt op

    Ik vind je ‘Belgisch taaltje’ heel leuk. Niet alleen dat van jou maar zowiezo heeft de taal veel leuke woorden zoals ‘Kuisen’ en ‘plasant’. Ik kan me jou week ook helemaal voorstellen. Ik heb vele jaren in de Isaan doorgebracht, zelfs 7 maanden in een gehucht toen er nog geen stroom was en men om 20.00 maar ging slapen. Ook dat we daar met kleinverpakking van Champoo Zeep, was – en afwasmiddel voor 5 baht (of nog minder) begonnen en Lao-wisky in kleine flesjes overhevelden zodat ze voor 20 Baht konden drinken want ze hadden niet meer te besteden. Maar daar voor nog, na 3 jaar in Thailand een entertainment business in Patong beach te hebben gehad, stopte ik plotseling met drinken en ging over op de ‘naamsomkan’. Iets wat voor de dames aan de barretjes waar ik voorbij kwam op weg naar mijn werk, onbegrijpelijk was maar gewaardeerd werd toen ik ze vertelde dat het ‘vitamine for making love’ was, toen werd ook mijn gezonde drankje interessant. Maar als ‘niet drinker’ vind ik dat jou week een beetje te veel om het bier draaid. Ik heb zelfs de indruk dat als er geen bier meer zou zijn, jij de week niet meer door komt en het ‘plasante schrijven’ een stuk moeilijker zal worden. Ik lees ook dat de commentaren komen van veelal Belgen en dat iedereen wel een ‘pintje’ lust. De laatste 3 jaar dat ik bij Hua-Hin een Geusthouse met de naam ‘Easy Way’ had met een goed restaurant en grote koelkasten met glazen deuren vlak bij de altijd openstaande restaurantdeur zodat iedereen gemakkelijk binnenliep en zelfbedienend uit de koelkasten nam waar men behoeftig naar was, werd er ook veel bier ‘omgezet’, ik verkocht de populaire bieren van Chaang, Singha, Leo en….export Heiniken, er stond Soda water(geen Wisky) maar alle soorten melk, yoghurt, frisdranken. Ik heb in die jaren ook geen enkele drup alcohol gedronken omdat ik er geen behoefte naar heb en er dus ook maar af blijf. Ik moet toegeven dat het met ‘een biertje’ allemaal net iets ‘plasanter’ kan zijn dan wanneer men ‘nuchter’ is. Dat is net als aardappelen, vlees met groenten zonder sauce eten, er hoort wat ‘nattigheid’ bij om het genot te vergroten en het gemakkelijker door de st……(keelgat) te krijgen. Dat je nog heel lang met veel plezier je ‘pintje’ mag nuttigen.
    een nuchtere Hollandse Brabander.

    • fred zegt op

      Ik heb ook jaren in de Isaan gewoond……en van de 10 farangs die er wonen zijn er 8 Alcoholiekers…….het is dan ook voor de meeste de enige manier om het in dit oord van ballingschap uit te houden. Na al de jaren die ik als sympathieke zachtaardige mens heb gewoond kwam ik tot de vaststelling dat na al die tijd geen enkel Thai in het dorp mijn voornaam kende…..ik was en bleef de falang…….je interesseert ze geen fluit……en als je er moest zijn zonder een rooie duit stampen ze je letterlijk en figuurlijk op straat.
      Ik ga er nu nog af en toe een midweekje…….opdat we er een huis hebben…..ik zie het als een buitenverblijf maar met die samenleving heb ik liefst niet veel meer te maken…..en in feite zij met mij ook niet of het moet zijn dat ik iets trakteer.

      • ruud zegt op

        10 Farangs in Isaan.
        Ik drink zelden alcohol.
        Ik vraag mij af wie die andere niet-alcoholist is.

      • Lieven Kattestaart zegt op

        Beste Fred,
        heb ooit als proef een maand bij mijn schoonmoeder in de Isaan verbleven, in net zo’n stoffig gehuchtje waar niets gebeurd, of gebeurde. En dat daarna jaarlijks herhaald, omdat ik genoot van de rust en de stilte.
        De verleiding is dan inderdaad groot om maar vroeg op de dag aan de drank te gaan, als je jezelf verveelt.
        Maar daar ben je in mijn optiek altijd nog zelf bij. je hoeft niet te gaan drinken omdat je je dagen niet weet te vullen met nuttige dingen.
        Voor mij geen groter genoegen dan s’ ochtends vroeg met vrouwlief een wandeling maken, gewoon door de rijstvelden, of de omliggende zandpaden. Maakt niet uit.
        Je zag altijd wel wat, bv voor mij onbekende diersoorten, of kon een praatje maken met een boer, of voorbijganger.
        Schoonmoeder helpen in haar moestuintje, waarom niet?

        En dat niemand je voornaam kende na al die tijd vind ik vreemd, want de mijne wisten ze al na enkele dagen. Wat ook helpt is natuurlijk gewoon de taal leren. Hoeft beslist niet vloeiend te zijn, maar geeft wel aan dat je interesse in hun leefwereld verder gaat dan het opentrekken van de volgende fles Chang bier, en er toevallig een Thaise vriendin op na houden.
        Het moet uiteraard van twee kanten komen. En dat er van de 10 farangs 8 alcoholist zouden zijn vind ik ietwat generaliserend, om eerlijk te zijn.

        • Slagerij van Kampen zegt op

          Goed, men kan van deze vaak laaggeletterde plattelanders inderdaad niet verwachten dat ze zullen reageren als kosmopolieten. Vroeger had je het Amsterdammer ook moeilijk als je in een Fries dorp ging wonen. Je blijft outsider. Vaak floreert er in die dorpjes, zoals in alle dorpjes (ik kom uit een dorp), bovendien nog een omvangrijk roddel circuit waar de farang door gebrek aan beheersing van de taal natuurlijk geen weet van heeft. Bovendien zal men hem daar als outsider niet zo snel bij betrekken natuurlijk.
          Vaak wordt hij er wel het mikpunt van.
          Jaloezie op zijn goed gevulde portemonnee kan een reden zijn. Maar ook afwijkend gedrag.
          Een goed opgeleide Thaise, helemaal “verbangkokt” kwam er, zo vertelde ze mij, ook achter het mikpunt van dorpsroddel te zijn geworden omdat ze zo “anders” is geworden. De meest weerzinwekkende praatjes deden over haar de ronde.

        • fred zegt op

          Moderator: Niet chatten svp.

  19. Slagerij van Kampen zegt op

    Goed, de dagen blijken goed gevuld met Olifant bier. Kunst hoor! Als ik elke dag toeter mag zijn houd ik het daar ook nog wel uit!

    • Jan VC zegt op

      Moderator: Niet chatten svp.

  20. Lung addie zegt op

    Ik heb de verhalen van de Inquisteur ook dagelijks gelezen en, vooral ook de commentaren die nogal uiteenlopend waren, vooral op het einde van de verhalenbundel. De Inquisteur is een geboren verteller, in een mooie Vlaamse stijl. Hij verstaat de kunst om een verhaal beeldend te maken, net of je er zelf bij was. Mooi om lezen, mooie literatuur waarvoor alle respect.

    De uiteenlopende reacties gaan van:
    mensen die zo meteen hun koffers zouden pakken en in dezelfde omstandigheden zouden willen leven….
    tot mensen die ook tussen de regels doorlezen en er hun besluiten over neerpennen.

    Lezer mag niet uit het oog verliezen dat de Inquisteur ook de kunst verstaat van zijn verhalen te “romantiseren” en dat is een kunst op zich doch verbloemd nogal eens de werkelijkheid van het dagelijkse harde leven in de Isaan. In één der eerste artikels schrijft hij dat hij omzeggens geen snars van het Isaanse dialect begrijpt en in volgende artikels, vooral op het einde komt het over dat hij heel gemoedzaam met de Thaise locals pinten drinkt en leute maakt, net of hij zou in zijn Belgisch stamcafeetje zitten met zijn Vlaanse vrienden.
    Ook blijkt uit de “zondag” dat de Inquisiteur” één van zijn eigen beste en vermogende klanten in zijn eigen “shop”, of is het een cafee, is ? Voor zijn “vrouwtje” is dat natuurlijk mooi meegenomen zo een private klant te hebben, het brengt tenslotte het zakencijfer op respectabele hoogten en de Inquistieur heeft daar geen enkel financieel probleem mee. Het is trouwens voor hem een zeer aangename manier van sponsering en daar is tenslotte niets mis mee. Het enige nadeel is dat het niet gezond is de beste klant in je eigen cafee te zijn.
    Allemaal heel mooi en prettig om lezen doch voor de meeste farangs is het leven in de Isaan totaal anders, veel minder romantisch. Iedere lezer onthoudt er het zijne uit. De expats in de Isaan kunnen vergelijken met hun eigen leven en de nieuwkomers ….. ja die moeten maar verder lezen… het blog geeft een schat aan informatie.

    • Jan VC zegt op

      Moderator: Niet chatten svp.

  21. Kris zegt op

    Een mooi geschreven en uitnodigend verhaal. Jammer dat God, de schepper, alles in zeven dagen creëerde.

    Als de redactie van deze blog ooit besluit om een jaarboek uit te geven mag / moet deze serie zeker erin opgenomen worden.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website