Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 3)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags: ,
9 oktober 2017

Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.


Koken

Koken is een van de zaken die De Inquisiteur op zich genomen heeft. Hij moest wel wilde hij af en toe toch eens met een volgevreten buik kunnen nagenieten. Want anders staat er Isaan-food op het menu, hij kan daar wel een aantal dingen van appreciëren, maar zelfs dan heeft hij na twee uurtjes al terug honger ondanks de grote hoeveelheden kleefrijst die hij tot zich neemt. In zijn vorig leven heeft De Inquisiteur nooit gekookt maar had er wel interesse in.
Zodoende is dat een hobby geworden en het brengt veel -aangenaam- werk met zich mee.

In het begin was de keuken een gegarandeerde puinhoop met een berg afwas nadien, nu gaat dat al veel vlotter. De laptop staat nog wel steeds dicht in de buurt, De Inquisiteur waagt zich na bijna drie jaar ervaring aan wat meer ingewikkelde gerechten en heeft nog steeds begeleiding nodig voor heel wat zaken. En heeft hij geleerd om eerst een soort menu op te stellen van de gewenste gerechten zodat hij weet welke ingrediënten er nodig zijn, voorheen viel het wel eens voor dat hij, in volle kook, tot de constatering kwam dat hij zonder bijvoorbeeld paprika’s zat voor de Hongaarse goulash … . Echt.

Alles begint dus met het opstellen van de gewenste gerechten, en vervolgens maakt De Inquisiteur een inkooplijst. Met dat lijstje trekt hij op pad. Gewoon aardappelen-met-groente-vlees-saus kunnen vaak plaatselijk ingekocht worden. Maar goed spek hebben ze bijvoorbeeld niet, meestal is dat hier dik gesneden met veel vet en weinig vlees. Voor goed en minder vet gehakt moet hij naar de plaatselijke Lotus Express, een verkleinde uitgave van die grote Lotusmagazijnen en dan is het afwachten of ze het in voorraad hebben. Hetzelfde ook voor iets simpels als aardappelen – af en toe aangeboden op de markt, maar dikwijls niet op het moment dat eigen voorraad op is.

Vis is geen enkel probleem, die wordt levend aangeboden en meteen panklaar gemaakt door de handelaar op de markt. Varkensvlees koopt hij ook op de markt, maar voor rund is het afwachten of de illegale slachters een koe hebben … .
Kip geraakt de farang makkelijk aan : even een buurman aanspreken en een halfuur later arriveert er een hele kip, reeds dood, dat wel, maar nog warm en met nog alles erop en eraan. Moet mevrouw dan wel even op kook-klaar niveau brengen alvorens De Inquisiteur het aanraakt. Leuk toch?

Dus is het regelmatig nodig dat hij naar het op zowat negentig kilometer verder gelegen Sakun Nakhon afzakt. Daar is er een Makro, en in de plaatselijke shoppingmall een Tops magazijn, hier hebben ze redelijk wat import. De grote iso-koelbox mee en een grote plastic afsluitbare bak op de pick up, Makro geeft geen zakjes weet je wel.

De Inquisiteur beschouwt dat als een uitstap. Heel af en toe gaat het zelfs richting Udon Thani, en dan wordt het een driedaagse, want De Inquisiteur kan de daar aanwezige restaurants en ander plezier niet aan zich voorbij laten gaan.
Meestal gaat mevrouw mee want ook voor de shop is Makro af en toe interessant wegens de aanbiedingen.
Omdat er altijd ’s ochtends vertrokken wordt kan hij al een eerste stop inlassen nog voor Pang Kon, daar is op de baan een eetstalletje met heerlijke <kwa tieaaw>, een Thais soepje met naar keuze varken, rund of eend, met veel groenten. Heerlijk ontbijt.

Op dezelfde weg naar Sakun is er zelfs een Home Pro. Groot magazijn, mix van Brico en Ikea, veel westerse goederen. Altijd leuk om er rond te wandelen, ergerlijk indien je er echt wat moet kopen. Want veel te veel personeel. Die vanaf je binnenkomen als een soort undercover-agent met je mee lopen en zodra je ook maar even halt houdt om iets wat nader te bekijken overvallen ze je. Die perse je karretje willen duwen. Die, als je toch wat wil kopen, je continu een ander merk of model willen aanprijzen dan wat je gekozen hebt.
Die altijd uren nodig hebben om met je gewenste product naar de kassa te komen. Waar De Inquisiteur zich dan staat op te vreten en hierdoor danig aan een sigaret toe is. Maar soms moet je er als farang wezen, ze hebben wel wat meer producten die wij nodig vinden en elders niet verkrijgbaar zijn.

De dorpsgenoten verbazen zich steeds weer over de vreemde aankopen die hij maakt. Zoals een grasmachine, dat was de eerste dat ooit in het dorp kwam, de mensen hadden geen idee waarvoor dat diende.

Vervolgens Makro. De Inquisiteur vind het daar altijd gezellig en leuk. Lekker shoppen in de wetenschap dat alles echt nodig is, geen impuls aankopen, altijd bij het lijstje blijven, vooral de eega – alsjeblief schat? Steeds proeft De Inquisiteur van de aangeboden koffie, zonder ook maar enige intentie om te kopen.
Het zijn namelijk meestal leuke dames die dat aanprijzen, een leuke afwisseling tussen al dat food en non-food. En afrekenen aan de kassa laat De Inquisiteur over aan mevrouw. Veel te langzaam.

Vervolgens naar de Robinson shoppingmall die wat verder ligt. Waar De Inquisiteur, het is tegen de middag aan, zonder uitzondering eerst wat gaat eten. KFC is een favoriet, <suki> bij MK soms, Black Canyon indien het een kleine honger is want te kleine porties vind De Inquisiteur. En heel af en toe, naar de inheemse foodcounter op de bovenverdieping waar ze de meest vreemde gerechten klaar maken, altijd leuk om eens te proberen.

Dat gaan eten is niet zomaar. Want het Tops magazijn is het Mekka. Moet je met volle maag heen. Want zonder uitzondering veel impuls aankopen. Ooh, gruyère kaas. Gouda! Hallo, beenham! Chocolade!
Echt brood. Westerse, zelfs Belgische, “Julien De Stropere”- koekjes. Hoegaarden! Stella Artois!

Met volgeladen wagen kom je dan thuis, de koelproducten direct weg, dan de goederen voor de shop, dan de rest van de privé-aankopen.
Met het vooruitzicht om dagenlang westers te kunnen eten, heerlijk ontbijten zonder dat soort “Lotus-brood”. Boterham met beenham. Broodje kaas. Hotdogs maken. Want zuurkool in blik meegebracht, ook de mosterd is niet vergeten. Croque-monsieur maken. Heerlijk echt en knapperig dun spek.
Wijn, voor het koken, maar daar wordt in het genipt door de gade wel eens een glaasje of twee van opgesoupeerd.

Vervolgens breekt er een soort kook-tweedaagse aan. De Inquisiteur vind dat heerlijk, want natuurlijk, op Isaans tempo. Met een muziekje op de achtergrond. Het afwassen gaat aan hem voorbij want het lief weet dat ook zij mee kunnen gaan genieten in de loop van de weken, westerse kost gaat hier goed in bij mijn twee dames in huis. Vooral haar dochter is er verzot op. Dus aan hen om de afwas te doen maar het is meestal geen probleem.
En De Inquisiteur heeft -allang geleden- geïnvesteerd in een goede diepvries. Daar gaan de bereide gerechten in, een stevige voorraad na twee dagen leuke bezigheid.

Dat er af en toe nog wel eens een gerecht de mist in gaat neemt De Inquisiteur voor lief. Volgende keer beter. Bovendien gaat het er hier weinig verkwistend aan toe. Van alle vlees krijgt De Inquisiteur nu net wat hij wil : het vlees, de vetranden snijdt hij weg maar niet te gierig. En dat gaat ook de diepvries in, vinden Isaaners nu net het lekkerste : <man>, vet, en <kadoek>, kraakbeen. En wat daar later van rest gaat naar de honden.
Datzelfde ritueel voor vis en kip. Ook groenten, want De Inquisiteur snijdt alles wat hij ‘verdacht’ vind weg. Voorheen ging dat de vuilbak in tot het lief dat ontdekte. En boos was. ‘Daar is niks mis mee!’.

Dus koken is meer dan een hobby. Het is watertandend kiezen wat je gaat eten de komende dagen, zelfs weken. Het is meteen een uitstap, soms zelfs een driedaagse indien we besluiten om naar Udon Thani te rijden.
De Inquisiteur is er zelf verbaasd over, wie hem zowat vijftien jaar geleden zou gezegd hebben dat hij ooit zijn eigen eten zou bereiden zou voor gek verklaard worden.

Wordt vervolgt

21 reacties op “Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 3)”

  1. John mak zegt op

    Ter correctie het is sakon nakhon ipv sakun

  2. ronnyLatPhrao zegt op

    Verhaal is weer top. Aangenaam om lezen.

    Toch even over de bijgeplaatste foto..
    Voor geen geld ter wereld krijg je me in zulk een “irrigatiekanaal”.

    • jasper van Der Burgh zegt op

      Mhwa. Het irrigatiekanaal aan het eind van onze wijk is een direkt vervolg op het stuwmeer/waterval/bezinkmeer waar onze waterleiding op aangesloten is. Toegegeven, ik drink het niet (mijn vrouw en zoon wel, overigens), maar voor douchen/tandenpoetsen goed genoeg. Dus ook voor een verkoelende zwempartij!

      • RonnyLatPhrao zegt op

        Neen bedankt.

        Ik heb het dan niet alleen over zogenaamde “propere” watertjes of kanalen, die er dan wel “proper” kunnen uitzien, maar je weet nooit wat er zich daar nog meer in thuis voelt, en dat je dan niet meteen opmerkt.

        Als ik verder zie waar Thai allemaal in springen ….
        Het begint bij een lozing uit een riool, wat verder staat iemand zich dan te wassen, iets verder is er een zijn behoefte aan het doen, nog wat verder is men de afwas aan het doen en vervolgens is er ook iemand aan de wekelijkse was bezig. We zijn dan aan de volgende rioollozing en gans de reeks begint opnieuw, alleen kan de volgorde verschillen.
        Ondertussen kom je wel een groep kinderen tegen die daar een verkoelende zwempartij innemen. Al dan niet met schooluniform nog aan…

        Het irrigatiekanaal aan uw wijk mag dan nog een “proper kanaaltje” zijn, maar mij niet gezien….

        Ik drink trouwens ook niet van onze waterleiding, laat staan dat ik rechtstreeks uit zo een kanaaltje zou drinken.
        Douche doe ik er natuurlijk wel me, maar ook geen tandenpoetsen.
        Mijn vrouw (en de rest van de familie) gebruiken het wel voor tandenpoetsen en mond spoelen, maar drinken heb ik ze er ook nog niet van zien doen.

        Nu ja, iedereen springt en zwemt in, en drink van wat hij wil natuurlijk.
        Ik spreek alleen voor mezelf.

  3. timker zegt op

    Weer geweldig om te lezen en de TopsMarket in de Robbinson van Sakon Nakhon is hier ook favoriet. Lekker stokbood en ook de kersen als ze in de aanbieding zijn (met de “Kerst” waren ze erg duur, maar toch wel gekocht). De kersen worden speciaal gekocht omdat onze achternaam Kers(s)en(s) is 😉

  4. peter zegt op

    Kokkie, je kan natuurlijk een foodprocessor kopen met daarbij een vlees molen. Dan kan je van elk vlees naar eigen wens gehakt van maken. Zo wordt in Nederland nu ook kipgehakt gemaakt. Kip gehakt vind ik zeker een succes, je krijgt ruffels kip.
    Qua varkensvlees weet ik alleen de varkens saucijs te bedenken. En wat betreft het vet, hier gaat de meeste (kruiden) smaak naar toe. Vet kan je natuurlijk altijd wat uitbakken, maar daarna toch zeker gebruiken.
    Vet gehakt kan je bakken in eigen vet en te veel vet afgieten.
    succes kokkie

  5. LOUISE zegt op

    Hi inquisiteur,

    Heerlijk die verhalen van wat je allemaal doet of niet.
    Ja, het leven is hier totaal anders.
    Ook de mensen uiteraard, want qua karakter kan je ze niet vergelijken met welke westerling dan ook.
    De stress is weg en komt het vandaag niet, dan morgen, of………….
    Heel wat anders dan in Nederland, maar ja, dat was in “”werk-tijd””

    Inderdaad soms even op je kiezen bijten.
    Had ik in het begin heel veel moeite mee, maar had mijzelf hier alleen maar mee, dus daar ben ik zeker 90% van af. 🙂
    Maar je, er blijven dingen waar je klepjes toch hevig in versneld ritme geraken.

    Jij hebt het helemaal naar je zin zo te lezen en we wachten in spanning op je volgende aflevering.
    En wanneer we dit allemaal lezen, weet een ieder dat dit alles absoluut niet mogelijk was wanneer je in Nederland/Belgie was gebleven.
    Alleen al al die kledingstukken die je aan moest trekken.

    Neen, heerlijk hier.

    Groetjes,
    LOUISE

  6. Rien van de Vorle zegt op

    Het verhaal gaat dit keer nogal uitgebreid over koken en de noodzakelijke inkopen. Ik lees dat je soms helemaaal naar de leuke stad Udorn Thani gaat. Daar is inderdaad alles te koop en gezellig vertoeven. Sinds de avondmarkt in de omgeving van het treinstation is verrezen, is het er in de avond drukker. Vroeger je ik me in een fietssaamlot settelen en heel rustig door de stad laten rijden.
    Ik heb eens de ‘Udon-Supermart’ ontdekt. Het was een heel onopvallende winkel met het licht uit (als er geen klanten waren) en verrast dat de deur niet op slot zat, kwam ik in een donkere ruimte waar een oudere vrouw zat te breien! De hele zaak stond vol grote diepvries kasten met glazen schuif deuren, tig aantal hammen, kazen, salami’s, werkelijk alles en alleen Internationaal, allemaal Import, je weet niet wat je zioet en het moet een flinke investering zijn geweest. Die dame had de zaak geopend toen er nog heel veel Amerikaanse militairen in Udorn vertoefden. Toen liep de zaak heel goed maar toen ik er een aantal jaren geleden mijn Gouda kaar kocht, kwam er bijna niemand zei ze maar het was eigenlijk ook bijna niet te vinden terwijl het toch aan de hoofdstraat was gevestigd. Of ze er nog zit? maar het zou de moeite echt waard zijn en men krijgt korting want ze is zo blij dat ze eens iemand ziet! Als je van Sakhon komt, de Fly-over bij Big C, het spoor over, het volgende stoplicht waar je rechts naar de bushalte gaat, dan zat ze ergens aan de linkerkant, goed opletten want anders zie je het niet. Mijn dochters willen dat ik me met hun in Phon Charoen vestig. Dat is ook echt Isaan hoewel heel erg groen door alle Rubber-farms. Buengkan is een leuk stadje. Hoewel ik geen ‘pintje’ drink en het uitzicht van jou terras ook niet ‘je van het’ is zou ik je toch wel eens op willen zoeken als ik in de buurt kom. Vooral ook omdat ik van het ‘Vlaams’ hou.

    • Fred Janssen zegt op

      Ze zit er nog steeds maar met een zeer gering assortiment. Vaak gesloten maar met telefoonnummers op de ruiten en arriveren binnen 5 minuten als je belt.

  7. TH.NL zegt op

    Wederom een leuk verhaal wat me gelijk doet denken als ik weer eens in ons appartement in Chiang Mai ben.
    Ik moet dan ook steevast voor mijn partner maar ook de familie “Nederlands” koken. Macaroni, nasi op zijn Hollands etc. Heel eenvoudige gerechten maar zij zijn er dol op. Rundergehakt kopen we altijd bij Tops want dat moddervette varkensgehakt van Tesco Lotus hoef ik niet. Bijna alles wat ik nodig heb is wel te vinden bij Tops, Tesco en Big C. Prei echter is een probleem. Die heb ik nog nooit ergens kunnen vinden. Men komt dan altijd aan met een soort grote bosuitjes maar dat is duidelijk geen prei. Zo af en toe koken doe ik dan met plezier en vooral als ik zie dat ze er van genieten. En afwassen? Nee dat mag ik niet eens doen want ze willen iets terug doen. Lief toch?

    • LOUISE zegt op

      Hallo Th,

      Prei bij de Makro of Foodland.
      Makro heeft ook heerlijk gehakt.

      Kookze.

      LOUISE

    • bert nappa zegt op

      TH.NL

      Prei kun je vinden in de makro onder de engelse naam leek zijn soms moeilijk als prei te herkennen omdat ze erg dun zijn.

      Groetjes bert mappa

    • jasper van Der Burgh zegt op

      In Trat is er wel degelijk prei bij de Makro, maar alleen in grote bundels. Niet echt interessant voor een particulier. Soms wet mijn vrouw het echter op de markt te vinden!

  8. gerrit bokhove zegt op

    geachte inquisiteur,
    U kunt echt mooi schrijven,wollig.
    alleen deze keer kwam er een enorme damp op mij af .
    die damp noem ik: de arrogantie van het westen.
    kijk, het isaan voedsel is volgens mij gebaseerd op kleefrijst met een beetje erbij, kortom , die filosofie klopt wel.
    ik kom al geruime tijd in de isaan (udon) de mensen kunnen echt geen macaroni betalen, ja, als ik in de buurt ben maar volgens mij heeft dat ermee te maken dat ik pensioen heb.
    kortom: laat die mensen nou gewoon hun isaanvoedsel eten, ik doe dat ook maar af en toe niet. (je moet

    wel wat als je uit het westen komt, misschien zijn wij wel veel te verwend.

  9. Jacob zegt op

    Geweldig verhaal wederom,omdat er wordt verwezen naar verschillende plaatsen alwaar men westerse
    levensmiddelen kan verkrijgen,hoop ik dat het toegestaan is om iets onder aandacht te brengen,afhankelijk waar men naartoe reist of vandaan komt,in Kam ta kla bevindt zich een restaurant welkegerund wordt door een vriendelijke Duitser en zijn vrouw,buiten westerse maaltijden is deze man gespecialiseerd in het maken van allerhande worstsoorten,hij is afgaande op de hangende oorkonden aan de muur een:Meistermetzger,of te wel gediplomeerd slager,wij wonen 42 kilometer er vandaan doch maken het tot onze regelmatige inkoop trip,brood wordt terplaatse ook vers gebakken,dus na een aangename maaltijd keren we dan vol gegeten en voorzien van allerlei soorten worst en brood weer tevreden huis waarts,zie het niet als reclame,doch als hulp voor expats in de Isaan die wel eens wat anders als papaya pok pok voor ontbijt willen.

    • Ruudje zegt op

      Ik kom volgende maand ook weer voor een tijdje in de directie omgeving van Kamtakla. Mag ik vragen hoe deze duitser heet en waar zijn restaurant ergens zit? Ik wil graag eens zijn restaurant bezoeken.

      • Jacob zegt op

        betreft eerder genoemd restaurant:
        Georg en Supaporn Mayer
        137 moo 11
        Kham ta kla
        47250 Sakon Nakhon
        tel 082-1181598
        tijden het regenseizoen s,maandags gesloten

  10. Jan VC zegt op

    Vandaag rijden we naar Kamtakla op zoek naar die slager! We geven alle informatie door! Dit lijkt een zeer prettige vondst te worden!

    • Henk zegt op

      Op Facebook: Khamtakla German Restaurant

      Langs weg 222

      Vanuit Udon Thani aan linkerhand, er staat langs de weg, aan het begin van de straat een klein bord: German restaurant met een pijl.

  11. Jan VC zegt op

    Zojuist terug van Khamta Kla.
    We werden er goed ontvangen! Dadelijk een stukje zelf door hem gebakken brood voorgeschoteld gekregen met enkele heerlijk bereide worsten om samen te degusteren.
    Hij heeft alleen westerse menu’s op zijn kaart.
    De gegevens:
    Dhr Mayer
    137 M00 11
    082-1181598
    Hij heeft altijd een voorraad liggen maar als je hem enkele dagen op voorhand belt, maakt hij wat je graag wil bestellen.
    Hopelijk ben ik jullie kunnen van dienst zijn!
    Jan

  12. Eduardus zegt op

    http://www.isaanexpats.com/2012/german-restaurant-isaan-thailand/


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website