Valkuilen voor de expat in Thailand
Wonen en/of werken in Thailand is voor een steeds groter wordende groep buitenlanders een ideaal droombeeld, die door een deel van die groep ook daadwerkelijk wordt gerealiseerd. Het leven voor een buitenlander in Thailand heeft heel veel aantrekkelijke kanten, daar lezen we vrijwel dagelijks over op dit blog.
De beslissing om te emigreren naar het Land van de Glimlach vergt echter wel een goede voorbereiding, ook daarover valt op dit blog voldoende te lezen.
Toch gebeurt het nog vaak, dat een beginnende emigrant bijna klassieke valkuilen tegenkomt en daardoor behoorlijk in de problemen kan geraken. Ook de expat, die hier al wat langer woont, kan plotseling met een probleem geconfronteerd worden, waar hij absoluut geen rekening mee had gehouden. Een poosje geleden stond er in de Bangkok Post een artikel waarin de klassieke “fouten” van de expat werden opgesomd. Hier een verkorte weergave van die valkuilen:
Kosten van levensonderhoud
Het meest voorkomende probleem is dat een buitenlander, die in Thailand komt wonen, de kosten van levensonderhoud onderschat. Ja, het eten van Thai food kan goedkoop zijn en als je daaraan gewend raakt is dat mooi en voordelig. Maar als je na verloop van tijd toch ook wel eens westers wilt eten, kan dat een behoorlijke aanslag op je portemonnee betekenen. De prijzen in Thai Baht lijken altijd laag, maar soms is het goed om even snel om te rekenen naar Euro en dan tot de conclusie komen, dat het product, dat je wilt kopen, eigenlijk duurder is dan in je thuisland.
Hoge aanvangskosten
Als je vanuit Europa naar Thailand verhuist en een gemeubileerd huis of appartement huurt, kan dat “gemeubileerd” naar westerse begrippen tegenvallen. Om het toch aanvaardbaar, zeg maar gezellig, te maken, zul je de inventaris graag naar jouw smaak willen veranderen en/of aanvullen. Kosten, waarop mogelijk niet gerekend was.
In een huurcontract van een huis of appartement wordt vaak een “deposit” (borgsom) verlangd, een bedrag aan geld, die de verhuurder in staat stelt om bij afloop van het contract eventuele schade te herstellen. Ook gebeurt het dat de huurder 3 of 6 maanden huur vooruit moet betalen.
De eerste periode
Eénmaal neergestreken op je nieuwe nest, kan de lange vakantie eindelijk beginnen. De buitenlander heeft dan inderdaad een vakantiegevoel en hij gedraagt zich ook als een vakantieganger. Hij geniet van zijn nieuwe omgeving, gaat lekker uit en een Bahtje meer of minder uitgeven is een gewone zaak. Die vakantieperiode kan langer duren dan je eigenlijk wilde, waarbij de kosten niet met jouw geplande budget overeenkomt. Thaise mannen en vooral dames hebben snel door, dat je een “toerist” bent en zullen je graag helpen je geld “nuttig” te besteden.
De wisselkoers van de Baht
In Thailand betaal je met de Baht en om die te krijgen zal de buitenlander geld uit zijn thuisland moeten wisselen. Hoeveel Baht je krijgt voor bijvoorbeeld de Euro hangt af van de wisselkoers en die kan dagelijks veranderen. Die verandering kan over een langere periode behoorlijk groot zijn, dus is het belangrijk daar rekening mee te houden. In de afgelopen 8 jaar kende de Euro een hoogste koers van ca. 52 Baht en recent nog was de laagste koers ca. 37 Baht. Als de expat zijn begroting op die hogere koers had gebaseerd, kwam hij bij de laagste koers dus best in de problemen. Ook moet overwogen worden hoe men zijn geld wisselt, want ook daar zijn verschillen aanwezig. Maak je gebruik van een pin-automaat, wissel je cash geld, laat je geld vanuit het thuisland overmaken, enz. Te bedenken is dat elke manier zijn voor- en nadelen heeft, waarbij ook rekening moet worden gehouden met verschillende bankkosten.
Verzekeringen
Veel buitenlanders vergeten zich goed te verzekeren in Thailand. Zeker als je een huis gehuurd of gekocht hebt, is het raadzaam de gebruikelijke verzekeringen, die men in het thuisland gewoon vond, ook hier te regelen. Te denken valt aan inbraak-, brand-, inboedel- en w.a.-verzekering.
Een werkelijk groot probleem kan de ziektekostenverzekering opleveren. Bij daadwerkelijke emigratie vanuit Nederland kan de expat meestal geen beroep meer doen op de Nederlandse basisziektekostenverzekering. In een enkel geval kan men gebruik maken van een zogenaamde Buitenlandpolis, maar veelal zal een nieuwe verzekering moeten worden gezocht. Dat kan met hoge kosten gepaard gaan, terwijl bovendien van bepaalde medische uitsluitingen sprake kan zijn. Op dit blog is reeds vele malen aandacht aan besteed.
Pensioenvoorzieningen
Mensen, die naar Thailand verhuizen, omdat hun werk niet plaatsgebonden is en het uiteraard prettig is om in een fijn klimaat te werken, vergeten vaak te denken aan hun pensioen. Voor Nederlanders is daar in de eerste plaats de AOW, die, zoals de regeling nu is, voor elk jaar in het buitenland met 2% wordt verlaagd. Als het éénmaal zo ver is, kan dat een flinke aanslag op het bestedingspatroon betekenen als men niet ook privé-voorzieningen heeft getroffen.
Testament
Het kan zijn, dat de buitenlander in zijn thuisland een testament heeft laten opmaken. Dat is prima, maar het kan onvoldoende blijken te zijn, als men ook geld en/of bezittingen in Thailand heeft. In het laatste geval is het raadzaam ook in Thailand een testament te laten opmaken. Zonder een Thais testament wordt het voor de nabestaanden erg lastig en tijdrovend om de beschikking te krijgen over de nalatenschap in Thailand.
Naschrift Gringo: Er zijn meer zaken, waar een Nederlander of Belg aan moet denken als emigratie naar Thailand overwogen wordt. Op dit blog is er voortdurend aandacht voor allerlei aspecten waaraan gedacht moet worden. Nederlanders raad ik aan om ook (nog eens) mijn verhaal “Emigreren naar Thailand?” te lezen, dat ik in november 2011 schreef en in maart van dit jaar nog eens geplaatst werd. Niettemin vond ik het nuttig om bovengenoemde valkuilen nog eens te belichten.
Je moet natuurlijk wel ALLE kosten en NL en TH naast elkaar zetten en niet een deel weglaten. Plus: wat wil ik daar aanpassen en niet hier.
Als ik in NL iedere dag Singha bier wil, met Thai curry rijst en garnalen, betaal ik me ook blauw. En in TH als ik Kips leverworst, Duvel bier, Beemster kaas, en Ketellapper kruidkoek hebben wil, wordt het echt duur.
Wat TV betreft, wordt RTL en NOS ook wat lastiger, tenzij met een hoge snelheids internet verbinding ( niet wat de Thai’s zeggen, doch wat ze daadwerkelijk leveren).
De aardappels, boerenkool en pindakaas kunnen mij gestolen worden, samen met het koude weer, de niet-optredende politie en justitie en de wekenlange wachttijden voor de medische specialistische hulp.
Vergeet niet de extra kosten van bezoek aan/van (klein)kinderen en echte zorg als je hulpbehoevend wordt.
En de Thais.. geven je slechts een recht: betalen. Reken nooit op een setang clementie of medeleven.
Al die plussen en minnen zal je tegenover elkaar moeten zetten. Verhuizen van Breda naar Brasschaat is al een forse afweging, doch naar een ander werelddeel, cultuur en klimaat helemaal.
Alle expats die ziek worden en medische hulp nodig hebben worden in Thaise staatsziekenhuizen geholpen ook al hebben ze geen satang te verhapstukken. Het Suan Dok ziekenhuis in Chiang Mai alleen heeft nog 5.000.000 baht te goed van expats die daar geholpen zijn en niet konden betalen. Dat zal elders niet anders zijn. Dat bedrag komt ten laste van arme Thais.Je opmerking ‘reken nooit op een satang clementie of medeleven… van de Thai’ is pertinent onjuist.
Het is net daarom dat de gouverneur van phuket vorig jaar een pleidooi hield voor een verplichte ziekteverzekering voor expats.
Het artikel over dakloze buitenlanders in Thailand is een hot topic op het net en er zijn artikels over verschenen op beide bekende engelstalige kranten en thaise media.
En er gaan meer en meer stemmen op in de thaise politieke kringen om de visumwetgeving aan te passen blijkbaar mede te danken aan anderen hun onverstandig gedrag.
De opmerking over de inschatting van de kosten van levensonderhoud is uiterst juist. Een kanttekening tav. de ziektekostenverzekering. Ben je getrouwd en staat je naam op de huisregistratie{ in het geval dat je met je vrouw een eigen huis hebt] kun je in aanmerking komen voor de zg. gouden kaart, hetgeen betekent dat je gebruik kunt maken van de 30 baht regeling. Vaak wordt over het hoofd gezien dat naast een 1000 tot 2000 euro inkomen per maand een kapitaal nodig is om grond te kopen om een huis daarop te bouwen. En zonder auto wordt het wel afzien in Thailand.
Buitenlanders kunnen zich niet registreren op een Thais tabian baan ,het blauwe registratie boekje in dit geval .
En de meeste Thais die ik ken willen zich niet laten behandelen in dit soort ziekenhuizen ,En voor seriueze behandelingen word men toch doorverwezen naar duurdere priveziekenhuizen dus een ziekteverzekering is daar een must.
Het kapitaal om een huis te kopen met geld van de buitenlandse partner wordt op de land registration office een document ondertekend dat dit geld een gift is aan de Thaise partner en dus haar geld en grond is.
Dit heeft niks te maken met verblijfsrecht in Thailand als buitenlander alsook het recht op een 30 baht kaart om gebruik te maken van hun ziektevoorzieningen als buitenlander.
Huis of condo kan je ook huren natuurlijk. En een auto kan je ook financieren.
Als je een inkomen van ca 2000 euro / 80.000 baht per maand hebt moet dat te doen zijn.
Beetje afhankelijk van de regio. In Pattaya was ik meer kwijt aan huur als in Khonkaen, maar in Pattaya had ik geen auto, alleen maar lastig en alles was toch om de deur. In Khonkaen is 1 van de eerste dingen welke ik gekocht heb een auto, gewoon puur omdat je meer afstanden rijd.
Qua wonen is het zo dat je meestal nog wat geld kwijt bent aan inrichten, en bepaalde luxe zaken zijn in Thailand gewoon duur. Koop een nieuwe flatscreen TV bijvoorbeeld, daar betaal je in Thailand soms 500 euro voor terwijl dat model in Europa al jaren niet meer te koop is. En wil je een recent model ben je zo 2500 euro kwijt, zo kan je nog wel even doorgaan.
Wat een hoop mensen volgens mij wel vergeten is dat je levensstijl in Thailand behoorlijk veranderd. Daardoor word ook je uitgaven patroon anders. In Thailand speelt het leven zich veel meer buitenshuis af, daardoor geef je automatisch veel meer geld uit als dat je in Nederland deed. Vooral als je in Nederland 5 dagen per week werkte en in Thailand de hele week vrij hebt, dan ga je al snel dingen zoeken om te doen en dat kost meestal juist het meeste geld in Thailand 🙂
Dat laatste is overigens ook weer geheel afhankelijk van locatie. In Pattaya verdampte het geld in mijn broekzak. Zelfs zonder echt onwijs te doen (avondje stappen op Walking street maar 1 of 2 keer per maand bijvoorbeeld) In Khonkaen is het leven wat rustiger en ben daar per maand toch minder kwijt ondanks auto enz.
Zou het mogelijk zijn om ons eens uit te leggen hoe een westerling die financieel solvabel is een auto financiering kan versieren in Thailand alhoewel het merendeel van de aanvragen geweigerd word ,en zeker aangezien de meeste banken in Thailand geen kredietkaart aan een farang willen geven die over het nodige geld beschikt op de thaise bankrekening .
En het visa embleem op de thaise debitkaart is geen visa kaart op zich.
Rijstboeren uit isaan die geen roste nagel hebben om aan hun kont te krabben kunnen rapper een auto lening krijgen dan een farang die solvabel is .
En indien die auto financiering goed gekeurd word ,over welk soort rente spreekt men dan indien men geen thaise partner heeft?
Je zou zelfs kunnen zeggen dat het financieren van een auto (en het nemen van een lening tbv de koop van een huis) tot de valkuilen behoort, zoals bedoeld in het artikel.
Gister voor de gein nog eens nagevraagd bij de verkoopmedewerkers van de City-Creditcard. Uiteraard met mijn vrouw. Leuk gesprek met van mijn kant mijn beste Thais, en van hun kant hun beste Engels. Het komt zo’n beetje op het volgende neer: Eigenlijk is de creditcard niet bedoeld voor farang. Die heeft meestal al cards van zijn eigen homeland banken. Dus is het eigenlijk voor de farang n i e t mogelijk een creditcard te bemachtigen, tenzij hij bereid is een bedrag, min. groot een 1 milj baht, op de tegenrekening te storten. Bij doorvragen blijkt dat het de bank er niet zonder meer van uitgaat dat de farang zijn maandelijkse inkomsten inderdaad elke maand in Thailand gaat/blijft ontvangen, dat de bank er niet vanzelfsprekend van uitgaat dat de farang langere tijd in Thailand verblijft, en dat het de bank niet duidelijk is waarom de farang die over grotere bedragen kan beschikken (bv. om op de tegenrekening te storten) niet gewoon cash of per debitcard betaalt? Kortom: waarom de (vermogende) farang per sé een Thaise creditcard wil, is voor hen een beetje onlogisch.
Het is voor een farang, wonende met zijn (gehuwde) partner in een door hem al dan niet gefinancierd huis, n i e t mogelijk bijgeschreven te worden in het blauwe huisboekje (tha biean baan). De farang gelieve een eigen geel boekje aan te vragen op het gemeenmtekantoor.
Het is voor de farang n i e t mogelijk in aanmerking te komen voor Thaise gezondheidszorg op grond van de 30 baht regeling. (Tenzij de farang de Thaise nationaliteit bezit.) Af en toe hoor je op dit blog dat het een farang wel is gelukt, (ik denk eerder aan ‘slip of the tongue’) maar de de algemeen geldende regelgeving staat dit n i e t toe.
Toen wij verhuisden, was de eerste fout die we maakten: het visum. Wij hadden een jaarvisum O en waren zo simpel te denken dat dat een jaar geldig was. Toen we er achter kwamen dat we een retirement visa moesten aanvragen was de boete voor mijn vrouw en mij 20.000 baht elk. En van te voren was er niemand die dat vertelde.
WE sloten een ziektekosten verzekering af, althans voor mij. Mijn vrouw kreeg te maken met zoveel uitsluitingen, dat het voor haar totaal geen zin had (alle bot problemen uitgesloten, evenals pancreas, wegens diabetes type 2 en lever (wegens eerdere galstenen. Enz. En toen ze een paar jaar later kanker kreeg, was dat erg duur, wegens maandelijkse uitstapjes naar Bangkok
Jaarvisums bestaan niet ,jullie moesten blijkbaar ieder 90 dagen het land verlaten en terug binnen komen om de 90 dagen en voor dat men dit doet moet men een re entry permit kopen zowel single ,double,of multiple want anders is jullie visum void dus niet meer geldig.
Indien jullie alles volgens het boekje hadden gedaan konden jullie zo 15 maanden in Thailand verblijven .
Een jaarvisum bestaat wel (alhoewel sinds begin moeilijk te verkrijgen is zoals ik mocht ondervinden. Ik wacht nog steeds op iemand die mij bevestigd dat hij dit jaar-2013- een visum OA heef gekregen in Belgie-Antwerpen ).
Het betreffende jaarvisum is het Non-Immigrant visum OA met multiple-entry. Bij binnenkomst krijg je een stempel voor een jaar en moet je alleen aan de 90 dagen meldingsplicht voldoen.
Je kan, door de multiple-entry zo dikwijls binnen en buiten als je wil. Wil je dus na 5 of 9 maanden buiten Thailand kan dat. Bij binnenkomst krijg je weer een jaar stempel.
Eigenlijk kan je met dit visum dus 2 jaar in Thailand verblijven als je net voor het einde van de geldigheidsperiode van het visum nog een visumrun doet en dus nog een stempel van een jaar krijgt.
Kostprijs is net zoals een visum O Multiple entry – 130 Euro.
Dit onderwerp is wel vaker aangesneden op het blog, Natuurlijk zal je levenswijze veranderen als je in Thailand gaat wonen voor veel expats is dat ook een van de redenen om in het Land van de Glimlach te gaan wonen. Dat dat geld kost is ook logisch. Feit blijft dat je een zeker minimum inkomen moet hebben om een “normaal” leven te kunnen leiden, eten en drinken en wonen is toch een van de basis dingen die je moet kunnen doen maar dat is in Nederland ook zo. Toch ben ik van mening dat als je “normaal” leeft zoals je dat in Nederland doet je met je inkomen in Thailand meer kan doen. Als je in Thailand niet rond kan komen met een inkomen tussen de 1500 en 2000 Euro dan kan je dat in Nederland zeker niet daar de totale kosten van levensonderhoud daar veel duurder zijn. Als je in Nederland gepensioneerd bent ga je ook niet de hele dag achter de geraniums zitten zo wel dan wil je het in huis ook niet koud hebben dus moet de verwarming aan ongeveer 6 maanden per jaar en dat is ook niet gratis. Het is allemaal heel individueel als je elke dag gaar stappen ja dan gaat het hard maar ook dat is geen verschil met NL.
Alvorens met zoveel aplomb te beweren dat bepaalde zaken niet mogelijk zijn voor farangs doet Bebe er beter aan enig onderzoek te plegen. De totale misvattingen van Bebe doen mij veronderstellen dat zij/hij niet in Thailand woont daar Bebe geheel niet op de hoogte is wat alzo voor farangs mogelijk is. Ik ben geregistreerd in het blauwe boekje evenals enkele andere farangs , die ik ken.De behandeling in staatsziekenhuizen is uitstekend. Al mijn farang kennissen maken daar gebruik van alhoewel het onze eer te na is om de gouden kaart te gebruiken. Getrouwd met een thaise In Thailand zijn mijn gelden ook de hare. Voor het bouwen van een huis heb ik geen verklaring hoeven te ondertekenen, wel voor grondaankoop{ niet dat dit en schenking is maar dat ik geen aanspraak zal maken op de grond bij overlijden van mijn vrouw}. BA schrijft zinnige zaken. Inderdaad kun je met een inkomen van 2000 euro per maand een auto financieren .Gemiddeld betaald men zo,n 11.500 baht per maand {Auto ca.700.000 baht, termijn 6 jaar , lage rente van ca. 3%, deze lage rentevoeten worden geregeld geadverteerd}. Nimmer is mij een autofinanciering geweigerd, noch een heuse creditkaart. Daar niet een ieder de beschikking heeft over 2000 euro /maand heb ik de wenselijkheid van enig kapitaal genoemd. Van 1988 tot 1995 bezat ik een jaarvisum. Nu is de conditie ingevoerd van de 90 dagen melding, welke echter schriftelijk kan worden gedaan. Dit probleem bestaat niet meer wanneer een residence permit is toegekend. Met ChiangMoi ben ik het eens dat het leven hier vooralsnog goedkoper is dan in Nederland indien men the thaise leefwijze redelijk heeft overgenomen. Wil men hier echter leven als een nederlander met europese producten dan is het leven duur daar de importen huizenhoge invoerrechten kennen. Er moet iets mis zijn met Bebe , dat zij/hij zoveel problemen heeft met haar of zijn financien naast de pertinente onzin over leefregels in Thailand.
Een buitenlander kan zich niet laten registreren op een blauwe tabian baan dus het Thais blauwe huis registratie boekje,hij kan wel een gele tabiaan baan krijgen voor buitenlanders.
Een buitenlander komt niet in aanmerking voor de 30 baht kaart voor medische behandelingen in Thaise ziekenhuizen hij kan zich daar wel laten behandelen mits het betalen van de volle pot.Een buitenlander gehuwd met een Thais onderdaan die voor de Thaise overheid kan zich wel laten verzekeren bij zijn Thaise partner omdat die een ziekteverzekering krijgen van de Thaise overheid.
Een residence permit is niet nodig om zijn 90 dagen meldingsplicht bij immigration te doen per post dit kan ook gedaan worden indien men daar verblijft met een extension of stay op basis van pensioen of huwelijk.veel mensen op dit blog halen een jaarvisum en extension of stay door elkaar.En of ik nu in Thailand woon of niet doet niets terzake.
Egon, Bebe
Kijk even op deze link ivm met de gele en blauwe tabien baan.
Klik vooral een op Thor Ror 13 en 14 link op de pagina.
Ze geven een verklaring of het al dan niet kan.
http://www.thailandlawonline.com/article-older-archive/thai-house-registration-and-resident-book
Toch even een kleine opmerking.
Mijn ervaring is, om als het over Thailand gaat, uitspraken als, kan niet of mag niet,
best te vermijden. Voor je het weet moet je er op terugkomen.
Beste Ronny, bedankt voor deze link.
Ik heb het gelezen en blijf toch met een vraag zitten :
Ik ben getrouwd met een thaise en we wonen in een eigen huis in Thailand en verblijven daar definitief, ik met een Non-O extension of hoe dat ook maar heet.
Word ik nu beschouwd als een “foreigner with official residency in thailand having their permanent home at the specific dwelling” ?
Zo ja, dan kom ik dus wel in aanmerking voor registratie in het blauwe huisboek ?
Beste Henk,
Het zal afhangen hoe men je wil bekijken in je verblijfplaats vermoed ik.
Het ene gemeentehuis zal je daarom bijschrijven in het blauwe, terwijl het andere je een geel zal geven.
Ik ken er die in het blauwe staan, en ik ken er die in het gele staan niettegenstaande dat zij op de identieke manier hier verblijven.
Het gele is bij buitenlanders wel het meest voorkomende natuurlijk omdat het nu eenmaal voor hen is bedoeld, maar het blauwe is daarom niet uit te sluiten.
In toeristische gebieden waar veel buitenlanders wonen/verblijven zal men meer ervaring hebben met buitenlanders en zal je het blauwe bij buitenlanders minder tegenkomen.
Daartegenover staat dat op plaatsen waar weinig buitenlanders leven men misschien van het bestaan van het gele zelfs niets af weet en je dus sowieso in het blauwe terechtkomt.
Uiteindelijk heeft het op zich weinig belang of je als buitenlander in een blauw of geel boekje staat. Het ene geeft je geen extra rechten tegenover het andere want voor buitenlanders is dit niet meer dan gewoon een bewijs van adres dat je soms nodig hebt om bepaalde dingen te verkrijgen en waarbij een een bewijs van adres wordt gevraagd.
Of je dit echter bewijst dmv een blauw, geel of een “letter of residence” maakt weinig uit.
Henk, indien ik echter een belangrijk punt over het hoofd zie waarom een blauw zo belangrijk is, mag u me dat gerust laten weten natuurlijk, want door je vraag vermoed ik dat het voor u wel belangrijk is om in dat blauwe te staan.
Voor de minder vermogende Thaise mens, zijn gezin en familie, is een systeem bedacht waardoor op toegankelijke wijze zij gebruik kunnen maken van de Thaise gezondheidszorgsector. Elke keer dat een Thai zich in een ziekenhuis vervoegt betaalt hij 30 baht. Voor minder ernstige zaken gaat hij naar een huispraktijkhoudende arts, alwaar hij voor een consult 2 á 300 baht kwijt is. Medicijnen, hulp- en verband- middelen moet hij dan zelf betalen. En dat allemaal bij een dagloon van 300 baht.
Vanwege de kosten maakt hij derhalve maar veel gebruik van kruidendrankjes, oppep-, lap- en paardenmiddelen.
Het is alleen al om dit laatste dat het van de zotte is als een farang een beroep doet op staatsziekenhuizen om in aanmerking te komen voor goedkope of gratis medische zorg. Er nooit en niets aan toe bijdragen, maar wel van profiteren, en zorg weghouden van hen waarvoor het bedoeld is, plus de rekening elders deponeren. Ik ga ervan uit dat het verhaal van farang die klaar hebben gespeeld een “gouden kaart” te bemachtigen op onwaarheid berust, en dat na hulp en zorg zij een ziekenhuisrekening krijgen gepresenteerd, zoals dat bij mij en vele andere farang ook gebeurd.
Om valkuilen op menig gebied te voorkomen hoort bij de voorbereiding alvorens farang besluiten zich definitief in Thailand te vestigen, het berekenen van de mogelijkheid een fatsoenlijke ziektekostenverzekering aan te schaffen. De noodzaak van een dergelijke verzekering behoort alle prioriteit te hebben en leidend in de besluitvorming.
De bewijzen voor mijn bemerkingen Rudolf/Bebe liggen voor mij op tafel.Inmiddels heeft Ronny laten weten dat registratie wel degelijk mogelijk is. Ronny, ik hoef daarvoor niet de link te raadplegen daar de registratie voor mij ligt.Ik kan nog toevoegen dat ik een { permanent} thais rijbewijs bezit,een gemeenschappelijke bankrekening met mijn vrouw en een rekening op mijn naam in Bangkok voor aan- en verkoop thaise effecten heb. Nog immer volhardt Bebe in zijn ontkenning dat farangs niet in aanmerking kunnen komen voor de 30 baht behandeling. Nogmaals de gouden kaart op mijn naam ligt voor mij op tafel.Dat Bebe uiterst slecht op de hoogte is bewijst ook zijn opmerking “Residence permit niet nodig voor 90 dagen meldingsplicht”. Niet alleen heb ik dit nimmer beweerd maar in het bezit zijnde van een residence permit kan ik Bebe mededelen dat deze meldingsplicht niet voor mij bestaat! Kunnen Rudolf/Bebe mij een reden geven waarom ik onjuiste infotmatie zou willen veschaffen?Het Thailand blog verdient het dat behulpzame, nuttige en juiste informatie aan de lezers wordt verschaft! Waarom accepteren Rudolf/Bebe niet de waarheid?Wellicht omdat zij weerhouden worden om, bepaalde niet te noemen redenen, van bestaande mogelijkheden, welke het leven in Thailang comfortabeler veraangenamen, gebruik te maken? Dit mag niet inhouden dat daardoor de lezers nuttige informatie wordt onthouden. Gezien het tegen beter weten in blijven ontkennen van mijn bemerkingen ben ik van mening: delendum est Rudolf{ kan hij mij uitleggen waarom hij Khun aan zijn naam toevoegt?] en Bebe{ alhoewel ik hem in feite niets kwalijk kan nemen daar vertaling van zijn naam impliceert dat hij de gave des onderscheids nog niet heeft bereikt}. By the way Bebe : wonen in Thailand zou je waarschijnlijk beter op de hoogte doen zijn, vandaar mijn opmerking dat je vermoedelijk niet in Thailand woont.
Beste egon, ik ga jou van repliek dienen, en ga er vanuit dat de moderator dit toestaat, vanwege het principe van weerwoord. In jouw opmerkingen doe jij het voorkomen alsof het bijschrijven van de naam van een farang in het blauwe huisboekje van diens partner, de gewoonste zaak van de wereld is, hier in Thailand. Zoals je kunt lezen in het verhaal van RonnieLadPrao is dat niet zo. Farang die een e i g e n bevestiging van hun huisadres op prijs stellen, worden in staat gesteld een e i g e n tabienbaan aan te vragen. De kleur die daar bij hoort is geel. Alzo is het voor alle Thai duidelijk dat iemand met een blauw boekje in zijn hand een Thai betreft, en iemand met een geel boekje een farang.
Ook ik heb een aantal jaren bij mijn vrouw in haar blauwe huisboek met naam en toenaam gebivakkeerd. Nadat we ons definitief vestigden, een huis kochten, en de paperassen naar Thais gebruik in orde maakten, gaf ook de ambtenaar ter plaatse aan dat inschrijving in het blauwe huisboekje niet meer het geval kon zijn, en werd een geel in orde gemaakt. Zie hier, mijn beste wout, dit is de gebruikelijke gang van zaken en zo gelieve deze procedure aan de (nieuwe en geïnteresseerde) lezers van Thailandblog gepresenteerd, opdat het van nutte is als zij in Thailand (willen) verblijven.
Het voordeel van een eigen geel boekje, boven inschrijving in het blauwe, is dat meer en eerder toegang verschaft tot bepaalde ‘mogelijkheden die het leven in Thailand comfortabel veraangenamen’. Om die reden blijf ik derhalve graag genuanceerder als het om Thaise gebruiken, gewoontes, protocollen, procedures, ambtenarij handelt. Het is namelijk zoals RonnieLadPrao (dat hij deze naam bezigt staat hem helemaal vrij!) zegt: dat het een geregeld is, wil niet zeggen dat het andere ook niet gebeurt. Maar mensen de juiste weg wijzen, is niet verkeerd.
De opmerking jouwerzijds dat je een permanent Thais rijbewijs hebt is van hetzelfde laken een pak. Farang komen in aanmerking voor een eerste voorlopig rijbewijs gedurende een jaar, waarna een volgende voor 5 jaar wordt verstrekt. En zo verder, tenzij….!
Dat geldt ook voor Thai die voor het eerst een rijbewijs aanvragen. Ook voor hen is onbeperkt niet meer mogelijk. Het kan zijn dat jij al dermate lang in Thailand verkeert dat je ooit vroeger een rijbewijs met onbeperkt duur hebt verkregen. Maar dat geldt niet voor huidige Farang. Waar mee ik maar wil zeggen fat jouw situatie niet maatgevend is voor de situatie voor andere farang, en alzo gelieve je niet te doen voorkomen, beste egon wout, alsof het allemaal de gewoonste zaak van de wereld is.
Verder vind ik dat farang die gebruik maken van de Thaise 30 baht gezondheidszorg zich maar eens goed achter de oren moeten krabben of ze wel zo goed bezig zijn. Eigenlijk wil ik gebruik maken van steviger termen, maar ik denk dat de moderator dat niet zal toestaan. Zie mijn eerdere reactie. Maar als je een dergelijk kaart niet nodig hebt, waarom heb je ‘m dan? Om ermee te pochen? Sukses ermee!!
Helaas zie ik na mijn bovenstaande commentaar de opmerkingen van Rudolf omtrent de gouden kaart. Punt was : is het mogelijk voor een farang om een dergelijke kaart te verkrijgen.Het antwoord daarop is ja! Een tweede is of de farang daar ook gebruik van maakt, echter dat was niet het punt van discussie. Zoals gemeld maak ik geen gebruik van de gouden kaart, lees mijn commentaar ter zake.Wederom dit te ontkennen lijkt een fobie te zijn. Mij zo duidelijk te beschuldigen van onwaarheid acht ik niet alleen beledigend maar van een domheid zonder weerga gezien het voor mij liggende bewijs. Overigens ook mijn verderop wonende buur heeft een gouden kaart. Wat werkelijk van geen enkel begrip getuigt is de volmaakte misvatting dat farangs geen bijdrage leveren aan de thaise economie of de staatskas.Via het belastingsysteem is mijn bijdrage groter dan van 90% der thai.
De mening dat een farang extra bijdraagt via indirecte belastingen aan de Thaise samenleving betreft een Thai beledigende idee-fixe. Op absoluut niveau gaat het om een aantal duizenden bahts per jaar aan, let wel, 7% BTW, te betalen aan aanschaf van goederen en diensten die ‘het comfortabel leven in Thailand veraangenamen.
Een groot deel van de aangehaalde 90% van de Thai verdienen in de informele sector niet meer dan enkele honderden bahts per dag, en hebben totaal andere zorgen dan de farang die met een vast maandinkomen zich in Thailand druk maakt over hoe vandaag zich weer te voorzien ‘van een comfortabel aangenaam leven’. De farang is juist naar Thailand vertrokken om het fiscaal systeem in eigen land te ontlopen, en o.a. dankzij het niet afdragen aan ‘s lands belastingen kan hij hier zijn en het zo ruim en breed mogelijk laten hangen.
Het ander deel van de genoemde 90% van de Thai is nog niet zo heel lang bezig op te klimmen tot het niveau ‘middenstand’, en voor hen gaat het begrip belasting op inkomsten nog wel opdoemen.
Dat farang zonder meer tot het niveau ‘middenstand’ behoren geeft hen niet het recht tot borstklopperij, zeker niet als je bedenkt dat farang zelf de keuze maakte in een land te gaan wonen met mindere sociaal-economische verhoudingen.
Dat ie er maar blij mee is, maar terughoudendheid is geen verkeerde houding.
Wij sluiten de discussie. Bedankt voor alle reacties.