Durian: stinkend fruit en spetterende seks
In Thailand is veel exotisch fruit te krijgen. Vruchten die je niet snel in de Nederlandse supermarkten zult aantreffen. Misschien wel het meest in het oog springende en bijzondere fruit is de Durian, ook wel stinkfruit genoemd.
Eén van de dingen waar ik van geniet als ik in Thailand ben is het verse fruit. Op iedere straathoek en op het strand heb je volop keuze uit overheerlijk sappig fruit.
Meestal koop ik ananas of watermeloen in zo’n plastic zakje met een houten prikkertje. Het kost vrijwel niets, voor 40 baht heb je een flinke hoeveelheid dagelijkse vitaminen. Het kan aan mij liggen maar zo smaakvol, zoet en sappig het fruit in Thailand smaakt, heb ik het hier nog nooit geproefd. Wat nog op mijn lijstje stond om eens te proberen was de Durian, het stinkende fruit.
Durian
De vrucht van de Durian valt op door de eivorm en de zeskantige dikke stekels. De grote exemplaren zijn wel 30 cm lang en kunnen zelfs 8 kilo wegen. De vrucht bestaat uit een aantal vruchtkamers met daarin een grote harde zaad. De zaden zijn omgeven door dikke, crèmekleurige tot donkergele, puddingachtige zaadmantels. Deze zaadmantels die er wat vreemd uitzien, worden gegeten. Je ziet ze vaak liggen in plastic verpakt in kraampjes langs de straat. In de onderstaande fotoserie zie je hoe een Durian wordt opengesneden. Vervolgens worden de eetbare zaadmantels er voorzichtig uitgehaald, verpakt en verkocht.
Typische smaak
De zaadmantels hebben een typische smaak. De Thai zijn er dol op en mijn vriendin dus ook. Uiteraard was ik nieuwsgierig naar deze nieuwe smaakervaring en heb ik voor het eerst van mijn leven Durian gegeten.
Na voorzichtig een stukje te hebben geproefd, heb ik er flink van gegeten. De smaak is niet gemakkelijk te omschrijven. Wat opvalt, is de romige substantie en de diversiteit aan smaken die lijken te veranderen tijdens het eten. Het geheel smaakt vooral zoet en aromatisch. Je proeft er aspecten in van karamel, banaan en vanille. Maar de smaak is ook heel krachtig en scherp, te vergelijken met ui, kaas en knoflook. Ik vond het niet onsmakelijk maar ook niet overdreven lekker. Een beetje er tussen in. Het staat zeker niet bovenaan mijn lijstje van favoriete fruit.
Stinkfruit
De rijpe vrucht heeft een penetrante geur door de vorming van waterstofsulfide, waaraan de vrucht zijn naam ‘stinkvrucht’ ontleent. Juist hierdoor is het soms verboden om Durian mee te nemen naar je hotelkamer. De portier van het Prince Palace Hotel in Bangkok, verzocht ons om de Durian buiten op te eten. Later ontdekte ik ook stickers op de hotelkamer waarop stond dat Durian op de hotelkamer niet toegestaan was. Hoewel de geur wel overheerst en indringend is, vind ik het niet overdreven stinken. Ik had het veel erger verwacht. Het is wel raadzaam om het samen met je vriendin (of vriend) te eten. Je ruikt namelijk na het eten wel een beetje uit je mond.
Gezond
Durian is ook bijzonder door het hoge gehalte proteïnen en gezonde vetten, wat bij fruit vrijwel niet voorkomt. Een Durian bevat zelfs flinke hoeveelheden tryptofaan. Dat is een aminozuur wat de serotoninespiegel in de hersenen kan verhogen. Serotonine is een neurotransmitter met een exciterende werking. Het heeft daardoor invloed op je stemming, zelfvertrouwen, slaap, emotie, seksuele activiteit en eetlust.
Spetterende seks
De inheemse Durian is in Zuidoost Azië niet alleen vermaard om zijn pikante smaak en geur maar er wordt ook verondersteld dat het eten er van werkt als een afrodisiacum. Oftewel een lustopwekkend middel dat daarnaast de seksuele prestatie vergroot. Dat lijkt me zeker geen fabeltje gezien de aanwezigheid van het aminozuur tryptofaan, die je stemming kan beïnvloeden en je seksuele activiteit stimuleert. Nu niet allemaal tegelijk naar de winkel rennen, maar eerst deze posting verder lezen.
Ik vind Durian erg lekker , echter wel kleine porties omdat de smaak nogal machtig is en lang blijft hangen .
In veel hotels hangen inderdaad bordjes bij de receptie of in de lift dat Durian verboden is vanwege de kattepis achtige reuk. Ik vind dat ook wel meevallen .
Let op alcohol en koffie gebruik , durian en alcohol/koffie gaan slecht samen :
Durian samen met alcohol gebruik kan dodelijk zijn.
Gewoon hier in Nederland in de (kleine) stad waar ik woon te koop in de locale toko. Alleen stervens duur. 15 euro voor een schoongemaakte en gepelde durian. Erg lekker om te eten en dat stinken valt heel erg mee vind ik.
FonTok je was toch niet erg verkouden toen? 55555 Een durian kun je echt wel ruiken zelfs een poosje na het eten.
Ik ruik hem ook, maar vind het niet extreem stinken.
Wel een aparte geur, maar er zijn dingen die erger ruiken.
Ik eet het niet, want de smaak vind ik te weeig
Bert,
Het ruiken zal wel voor en ieder anders zijn, maar ik liep eens met één naar het hotel(goedkoop) onder weg een kleine jongen kwam me van rechts iets te gemoed nu een 5 meter van mij vandaan omkeren met dichte neus terug naar zijn moeder.
Ook eens een beetje gekocht in de Mall goed verpakt dacht ik maar na een aircobus kort ritje mij kennis die er bij was zei ik ga niet nog een keer met de airco maar non airco want iedereen in de bus vroeg zich af wie durian had? ik versta geen Thais maar men kennis is Thai en die vertelde het me, Ik rook hem ook niet.
Gewoon een raad van een kweker, eet niet te veel er van. Trouwens de meeste Durians gaan naar China.
De Durian zou dan niet alleen gezond zijn, maar is ook een chemicale bom. Er moet elke 14 dagen gespoten met zwaar gif, ook zijn er kwekers, die grote injectienaalden op circa 1 mtr hoogte aan beide zijden van de boom geplaatst. En dit is niet met suikerwater.
Zoals met alles in Thailand. Je moet eens weten wat ze allemaal op de grond gooien om hun oogsten veilig te stellen. Spul dat allemaal in hun drinkwater zakt dan wel in hun vissen terecht komt.
Vraag me altijd af waarom die zo duur moet zijn.
Voor een normale Thai eigenlijk onbetaalbaar.
Bij ons is 100 Thb/kilo normaal en 1 stuks is al snel 3 tot 4 kilo.
Schoongemaakt blijft er niet veel van over
Tegenwoordig is de prijs van de durian bepaald door het opkopen van een groot deel van de oogst door Chinezen en is in prijs ongeveer verdubbeld. De familie van mijn vrouw vaart er wel bij aangezien dat allemaal durian boeren zijn.
Nog een tip voor mensen die het niet goed durven (geleerd van mijn vrouw}. Ga ergens zitten met de wind in je rug. Zorg er voor dat je een goede durian hebt. Neem een stuk terwijl je uitademt. Stop dit in je mond zonder in te ademen. Zo schrik je niet af van de geur en krijg je de volle smaak.
Na drie mislukte pogingen in Indonesië, vind ik het nu het lekkerste fruit wat er is en als ik het ergens ruik, begint mij het water al in de mond te lopen.
beste Bert,
De prijs wordt grotendeels bepaald wat ze voor de durian kunnen krijgen, als er genoeg mensen het ervoor over hebben zullen ze zeker die prijs vragen waarom ook niet?
Ooit ben ik eens met Thaise vrienden meegereden en onderweg stopte ze om het nodige op de markt te kopen bij hun huis aangekomen vroegen ze of ik durian wilde daar ze wisten dat ik die weleens eet, zo gaven ze mij wat van de durian, nadien even later vroegen ze of ik nog wat wilde, na die ook lekker genuttigd te hebben kwam de bewoners vragen wat ik ervan vond en ik vertelde ze dat het tweede stuk lekkerder was dan het eerste, waarop de Thais die aanwezig waren lachten, waarop ik vroeg wat is er? de man die ze gekocht had vertelde mij heel leuk te horen dat een farang kon vertellen dat de tweede een veel duurde soort was en lekkerder.
Volgens mijn vrouw wordt ook de duurte met het planten en lange tijd voor ze de vrucht kunnen krijgen van de boom, dan heb ik het over de betere soort, de betere soort heft over het algemeen een kleinere pit.
gr “t zonnetje
Ja dat klopt dat er een duurdere soort Durian is.We hebben er 250 boompjes van geplant op een stuk grond van 13 rai. de durian mung tong ruikt veel minder sterk en de smaak is veel beter.
wat men zegt over chemische behandeling daar blijven we af.puur natuur.we zijn niet uit op winst bejag ten koste van de mensen hun gezondheid.
Het wordt wel eens tijd dat men al die chemie gaat verbieden .
De durian is pas de laatste 5-7 jaar altijd maar veel duurder geworden door de simpele grote vraag uit China.Die betalen voor alles grof geld als het de pik maar helpt,denken dat het helpt is al genoeg!
Dat de zakjes watermeloen en ananas die je voor ” bijna niets” (toch nog 1 euro per zakje) op de markt koopt vaak zoveel smaakvoller, zoeter en sappiger smaken in Thailand ligt niet aan de perceptie van de schrijver. In Nederland is het namelijk verboden om zonder vermelding een flinke scheut suikerwater toe te voegen aan een produkt zonder het te vermelden, en hier geldt die beperking niet. Hele watermeloenen worden ook wel geinjecteerd met rood gekleurd suikerwater (of erger) om de verkoopwaarde op te drijven.
Voor wat de tryptofaan betreft: het is voornamelijk werkzaam bij mensen met slaapproblemen en depressies. Ik zou er in bed niet te hoge verwachtingen van hebben. Bij de drogist te koop, en opletten de maximale doses niet te overschrijden.
Overigens kun je ook gewoon bananen, melk, kaas en brood eten. Kom je ook ruim aan je trekken.
Qua tryptofaan dan, he.
De zakjes water meloen, cantaloupe en mango of papaya kosten gemiddeld nooit. Meer dan 20 baht.
Durian onderweg varierend van 80 tot 120 baht.
Mijn vriendin vind het heel lekker. Ik hou het in het midden. Zij drinkt nooit alcohol maar ik heb meegemaakt dat als ze overrijpe Durian at ze dronken werd . Ze hadden een vrolijke dronk en het duurde gelukkig niet lang.
Persoonlijk vind ik het ook superlekker en heb het vermoeden dat de komende jaren de prijs die nu extreem hoog is drastisch zal zakken .
Immers zoals met alles in Thailand ziet nu iedereen het goud blinken in de durian en zullen er wel miljoenen nieuwe bomen gepoot worden zodat er over enkele jaren een flink overschot zal zijn zoals met de meeste fruitsoorten en ook de rubberbomen.
Een feest wanneer in Thailand, zo vele vruchten. Durian vond ik langer gelee niet zo, echter nu verober ik het.
Ik neem alle vruchten uit THailand tot mij. longtong, no nai, rambutan, mangosteen, dragon fruit, lampada en zeker ook de jackfruit, stevig smakelijk vruchtvlees. Ik kan hem opsporen op de markt met mijn neus, heeft een bepaalde geur, maar niet zoals durian. Probeer elke keer weer een nieuwe vrucht te vinden om te proberen.
De gewonere vruchten,ananas en watermeloen, soms, immers ik ken ze en heb liever de andere. Wel hou ik van de mango en eet deze regelmatig. Heerlijk zoet, zeer sappig. Hoewel mijn Thaise vriendin meer van de saaie vorm houdt, hard en niet zo zoet.
Moet nu nog een keer soursop weten te vinden, eens gegeten in philipijnen, zoetzuur maar lekker. Schijnt ook medisch goed te zijn voor je lichaam, behalve de pitten dan weer. Maar goed deze eet je dan niet. De pitten van de lampada kan je dan weer wel eten, koken. Moet je van houden, want dat zijn gort droge meelballen.