“This is Thai culture” (of toch niet?), ontmoeting via een datingsite
Nog steeds ben ik vol verwarring over mijn eerste – en waarschijnlijk laatste – ontmoeting met Jen, een alleenstaande vrouw van 30 jaar uit de regio Isaan op wie ik verliefd werd. Niet in een bar, maar via een datingsite.
Voor de verandering had ik nu eens te maken met iemand die het Engels perfect beheerste, zodat de communicatie vlot verliep. In het begin was alles zeer gepassioneerd en toegewijd. Naarmate de tijd vorderde, ontstonden er evenwel wat barstjes in onze romantische idylle. Dat was enerzijds omdat ik mijn beeld van haar steeds weer moest bijstellen: veel informatie in haar profiel op de website bleek toch niet (helemaal) te kloppen. Anderzijds omdat ik moest constateren dat de wereld van de meeste Thai inderdaad klein is, erg klein, en het beperkte scala aan gespreksonderwerpen begon te benauwen.
Naar het dorpje in Isaan
Niettemin ging ik haar halverwege januari opzoeken, in haar dorpje. Want ondanks alles bleven we in elkaar geloven. En ik had nog steeds een non-refundable retour Bangkok in bezit, dat ik vol overtuiging had geboekt in onze hoogtijdagen. Vooraf mailde ze nog dat ze het geweldig vond dat ik kwam, maar zo druk was met haar pas geopende winkeltjes dat ze geen tijd had om ergens naar toe te gaan. Niet erg motiverend natuurlijk, maar ik besloot er verder niets van te vinden.
Toen ik uit de bus stapte trof ik een giechelende dame aan, die vooral vol ongeloof was over het feit dat ik er echt was. Van enig enthousiasme of genegenheid viel niet veel te merken. Ze wist zich duidelijk geen raad met mij. Thuis aangekomen moest ze dan ook nodig snel weer aan de slag en na enige ongemakkelijke pogingen tot een gesprek werd langzaam duidelijk dat er geen klik was.
Ontzettend druk
Ze verdween steeds weer uit beeld. Want ja, ze was zo ont-zet-tend druk. Al weet ik niet waarmee. Op deze zondagmiddag kwam in haar levensmiddelenwinkel af en toe iemand een blikje cola halen, terwijl voor haar kinderkledingshop ernaast geen enkele klandizie was. Er restte mij weinig anders dan me te vermaken met haar kindjes en ontelbare malen beleefd te knikken naar haar moeder die stug volhield me in het Thais toe te spreken.
’s Avonds vleide ze zich neer op wat kussens voor de tv, samen met haar kindjes, zonder al te veel acht op mij te slaan. Eerst gaf ze aan dat ze te moe was om met me te praten, later wilde ze een film zien. Toen de kindjes sliepen, hadden we voor het eerst iets van een behoorlijk gesprek, en af en toe werd er ook wel gelachen. Om negen uur, op het moment dat het dreigde toch nog gezellig te worden, zei ze me dat ik er moe uitzag en beter naar bed kon gaan.
Thaise cultuur?
De volgende ochtend zei ik dat ik dat ik me niet welkom voelde en er weer vandoor ging. Dat zette meteen kwaad bloed. Ondankbare hond die ik was, die werkelijk niets van de Thaise cultuur begreep. Want die is er een van keihard werken en ’s avonds uitgeput zijn, dus wat wil je nou? “This is Thai culture!” Het was maar goed dat haar broer er niet was, die zou me zeker voor de kop hebben geramd. De bitterheid en frustratie die soms in haar mails opdoken, kwamen nu weer tevoorschijn, en alles wat ik zei viel volkomen verkeerd. Voor zover ik begreep, speelde ook nog mee dat er beslist geroddeld over haar zou worden als ik al na één nacht vertrok. Ondanks haar woede stond ze er dan ook op dat ze mij weer naar het busstation zou brengen. Zo gezegd, zo gedaan, en dat was het dan.
Op zich jammer natuurlijk, al zat ik er niet lang mee. Wel vraag ik me nog steeds af wat deze vrouw nu toch bewogen heeft om me te laten komen om me vervolgens goeddeels te negeren. Want met romantiek had dit weinig van doen. Eerder had ik het idee dat me de gelegenheid werd gegeven kennis te maken met het harde leven van een alleenstaande moeder in de regio Isaan. Goed, dat beeld heb ik nu, maar wat schiet ze ermee op?
Ik zoek nog even verder.
Ingezonden door Wessel
– Herplaatst bericht –
Ik heb een dergelijke ervaring ook meegemaakt via een datingburo in Nederland, eerst contact via de telefoon en internet, en later een echte ontmoeting op bangkok airport.,
we gingen naar hua hin om elkaar beter te leren kennen, maar onderweg kwam er bijna geen gesprek, in het hotel hadden we een tweepersoonsbed, ze was erg verlegen maar ik
had zeer beslist geen plannen om er meteen maar op te springen, s avonds zijn we gaan wandelen ik wilde wat kopen voor haar dochter ( die in de isaan bij haar ouders verbleef )
maar dat wilde ze niet., toen we bij het hotel kwamen gingen we slapen, de volgende ochtend hebben we afscheid genomen, ze ging terug naar de isaan., het datingburo heeft nog een andere dame laten komen, dit heb ik aangekeken, en meteen afgewezen.
De dag later heb ik de taxi genomen naar pattaya ., een dag later een leuke jonge dame
tegengekomen., klikte goed, inmiddels ruim 4 jaar getrouwd en samen een fantatische
zoon van bijna 2., hoe kan het lopen in het leven !!!
je heb hetniet getroffen , maar dat zou ook een wonder zijn bij de eerste de beste keer.
Het kost veel tijd en moeite om de juiste te vinden waar het mee klikt.
Het is mogelijk maar het vraag wel wat mail en skype werk.Ik heb mijn vrouw via internet leren kennen.En het duurde even voor dat het leuk en goed ging tussen ons. Ik ben nu al een aantal jaren met haar samen en tot volle tevredenheid van haar en van mij.En als iemand zo reageerd als jouw internet relatie, dan was het juist om heel snel te kappen..
Want dat is echt geen echte Thai cultuur..Want als alles goed gaat, zijn ze juist heel zorgzaam en doen veel voor je. Veel succes.
Familielid leerde via “internet” Thaise vrouw kennen. Na enkele bezoeken aldaar en haar komst samen met haar ouders en zus naar Europa ( eens kijken hoe het hier zit ) zijn ze thans drie jaar getrouwd en verwachten deze maand hun eerste kindje.
Het lijkt er toch op dat er vooraf weinig verdieping is geweest in de Thaise cultuur want het is inderdaad heel gebruikelijk dat de Thaise vrouw de eerste tijd weinig tot geen genegenheid toont. Je moet bij de vrouw echt het vertrouwen winnen en het feit dat ze kinderen heeft zal daar nog wat meer gewicht aan hangen. De westerse man wil het liefst meteen weten wat voor vlees hij aan de haak heeft en wil zo snel mogelijk het bed met haar induiken, maar dat gaat niet lukken. Ik heb 2 x deze ervaring gehad en beide keren is het op niets uitgelopen, simpelweg omdat ik het geduld niet had. Uiteindelijk ben ik bij mijn huidige vriendin beland, maar ook bij haar had ik soms mn twijfels. Vooral wanneer we in het bijzijn van anderen verbleven leek ze bekoeld. Zo had ik bij de eerste paar keer dat zij mij van de luchthaven ophaalde het idee dat ik een zakenrelatie ontmoette. Pas toen ik dat met haar besprak werd mij duidelijk waarom zij zo ‘koel’ deed en tegelijkertijd veranderde haar houding. Als advies zou ik daarom willen meegeven dat het uitspreken van beider verwachtingen veel duidelijkheid kan verschaffen . Het is inderdaad makkelijker om een dame in de toeristencentra te scoren, omdat die al wat meer weten wat een farang van hun verwacht. Let daar wel goed op dat je niet de enige farang bent 😉
Zelfs als je in acht neemt dat men geen affectie toont in het openbaar kun je toch wel signalen oppikken. Toen mijn vriendin mij voor het eerst ophaalde van het vliegveld vloog ze me ook niet in de armen, maar ik kan wel aan haar glimlach en pretoogjes zien dat ze vol geluk en warmte was. Toen we even gingen zitten (ze had ook wat kadootjes voor mij en ik voor haar) legde ze haar hand op mijn benen. De echte emoties kwamen natuurlijk pas los toen we in haar appartement waren. 😉 Je moet gewoon beide een bepaalde klik, warmte, voelen.
Rudy Van Goethem zegt op 5 februari 2013 om 13:02: Eens, Het moet van 2 kanten komen, en dan is geld ook geen issue (voor beide).
“De westerse man wil het liefst meteen weten wat voor vlees hij aan de haak heeft en wil zo snel mogelijk het bed met haar induiken” menig man wil maar graag de koffer in duiken met een mooie, leuke dame, Thai, farang of Chileens, maakt geen verschil. Maar die mannen denken teveel met het kleine koppie, als je je hart en je verstand volgt dan loopt dit soort dingen vanzelf in goede banen, dan voel je elkaars signalen wel aan wanneer beiden in zijn voor pret tussen de lakens.
Hallo…
Ik leerde Emmy kennen via een vriend in Bkk, en ok, ze ziet er heel goed uit… dus ja, dan ben je als vent “verloren” he, de meeste Thaise vrouwen zijn nu eenmaal heel knap… en “lief”… denk je…
Alles ging goed tot ze ineens geld nodig had voor haar familie… ik stuurde al elke maand geld op voor het internetcafé, en de taxi die ze elke dag nodig had om daar te raken…
Ok, daar maak ik geen probleem van… ik schrijf elke maand 6000 Bath over naar haar rekening… maar dan kwam ineens de familie erbij…
Wou ze 15 000 Bath per maand om haar familie te steunen, plus nog eens dat ik borg moest staan voor een lening, want haar broer wou een nieuwe scooter, maar hij kreeg geen lening…
Maar… als ik aan al deze voorwaarden voldeed, zou ze me aan haar ouders voorstellen…
Ja, kan ik me best wel voorstellen… ik ben er op de duur niet meer op ingegaan, en het enige antwoord welke ik nog gekregen heb was: you don’t like family, you don’t like me…
Einde verhaal, en nooit geen contact meer mee gehad…
Er is wel degelijk een cultuurclash en een taalbarrière, en je wordt vaak aanzien als een ATM-automaat…
Maar ja, hoop doet leven… we gaan niet generaliseren…
Rudy…
Ik heb vele stukken gelezen waar het mis ging in het dagen, contact leggen en onderhouden, de inhaligheid waarvan veel Thaise dames , maar waar vooral Isaanse schonen van worden beticht, voel ik mij geroepen mijn positieve ervaring weer te geven.
De eerste keer op vakantie in Thailand, op bezoek in Koh Tao een fantastisch eiland. Verstuik mijn voet en had door mijn backpacken een pijnlijke rug en kwam dus terecht in een van de kleinere massage salons. Er werd druk bestudeert wat de kwaal was en na een uur was ik klaar, met de mededeling morgen terugkomen. De volgende dag bleek de oudere dame niet aanwezig te zijn maar wel een in mijn ogen mooie jonge dame, die op de hoogte bleek van mijn problemen en mij in het volgende uur vakkundig daarvan af probeerde te helpen.
Omdat ik alleen was trok ik de stoute schoenen aan en vroeg haar of ze getrouwd was of een vriend had. Op beide vragen antwoorde ze ontkennend. Je begrijpt het al, de volgende vraag was, heb je zin om vanavond met mij ergens te gaan eten? Haar antwoord was zonder enige vorm van twijfel, oké.
Ik ga jullie de rest van de avond en de volgende dagen , niet vertellen om jullie de rode oortjes en het vanacht wakker liggen te besparen, maar het was reuze gezellig en intiem.
Na een heerlijke tijd werd het helaas ook het moment van afscheid nemen, tranen met tuiten. Zij met het idee die zie ik nooit meer terug, ik met het gevoel waarom moet ik terug, maar ik kom snel weer.
En inderdaad koud in Holland, snel een aantal zaken geregeld en een ticket naar…… Thailand geboekt, binnen 6 weken was ik weer terug en kon mijn grote kleine ( ze is maar 1.55 meter ) weer in mijn armen sluiten. Omdat ik naast de heerlijke lichamelijke contacten ook wel wat anders wilde, namelijk eens praten over allerlei zaken die haar , maar ook mij bezig hielden. Haar kennis van Engels was zeer beperkt, een uit Londen afkomstige duikinstructeur kon haar iedere dag een 1,5 uur les geven tegen een vergoeding van 200 bath per keer. Zij heeft elke dag les gehad, 2,5 maand lang en sprak steed beter Engels.
Nu zo een 2,5 jaar later zijn we wonende in Hua Hin, mijn banden met Holland zo goed als verbroken nog steeds samen, EN zij heeft mij nog NOOIT om geld gevraagd, ik betaal alles,
Als we naar zo een heerlijke markt gaan en vis, kip en groeten en kruiden kopen, betaal ik dat. Ze heeft de heren en dames kappersopleiding aan de school van de koning gevolgd, is zeer ijver, buitengewoon eerlijk en zorgzaam, een pareltje in Thailand.
Ze masseert vrienden en kennissen, vakantiegangers bij hen thuis,en ik ben er altijd bij als chauffeur.
Uiteindelijk zou ik nog steeds vol energie een zaakje willen beginnen of een bijdrage leveren aan iemand die al in zaken zit, maar heb dankzij de belastingdienst in Nederland heb ik beperkte mogelijkheden, maar hoop doet leven.
Ik hoop hiermee een ode te brengen aan al die niet op geld en meer geld beluste dames, die gewoon hun liefde en zorgzaamheid in alle oprechtheid kunnen geven aan de falang die niet alleen op sex of een kort durend avontuurtje uit is maar op zoek is naar GELUK
Uiteindelijk denk ik dat het combinatie is van cultuurverschillen en persoonlijke stijl. Want het zal best wel zo zijn dat een Thaise vrouw niet gauw (in het openbaar) haar affectie toont. Maar even zo vaak lees je dat een Aziaat zelden zijn of haar boosheid openlijk uit. Daar had deze dame dus mooi lak aan.
Ik heb aangeboden om eerst alleen wat te gaan eten of drinken, zodat ze daarna kon beslissen of me vaker wilde zien of niet. Maar ze gaf dat dat niet nodig was: ze wilde per se dat ik bij haar thuis kwam logeren, het liefst beide weken van mijn vakantie. Extern verblijf in een hotel of resort was onbespreekbaar.
Ik geloof niet dat er ergens op de aarde een land is waar het tot de cultuur behoort om je gasten te negeren en ze tegen hun zin naar bed te sturen.
Neemt niet weg dat je haar weinig tijd hebt gegund om enige (verwachte) affectie te tonen. Waarschijnlijk waren je twee weken vakantiegenot toch wat belangrijker dan het genot van een relatie! Ik wens je sterkte, zowel in Thailand als elders in de wereld, aangaande relaties!
Ik denk niet dat je het veel beter had kunnen doen. Als de ander er op staat dat je op meteen op het thuis adres komt prima, maar die kan dan ook weten dat er mogelijk toch geen echte klik is. Mogelijk had er dan nog wel een vriendschap uit voort gekomen, ik ken genoeg dames (en heren) met wie ik een vriendschap heb maar waar er geen romantische klik mee is. Dan kun je prima leuk contact hebben, op visite komen maar meer ook niet. Had het gezellig geweest dan ha je nog een paar dagen kunnen blijven (ik zelf plan dat soort dingen niet, gewoon aanvoelen wanneer het tijd is om te gaan). Maar jij voelde je ronduit niet welkom, genegeerd, tja dan snap ik dat je snel weer weg ging. Als er geen liefde is, zelfs geen vriendschap dan voel je je denk ik niet senang bij een vreemde afstandelijk iemand en bedank je voor de tijd en moeite en stap je op.
Beste Wessel,
ik blijf toch met een paar vragen zitten na het lezen en herlezen van jouw artikel,
Je zegt dat er “wat barstjes in onze romantische idylle” ontstonden, waarom heb je dan toch besloten om naar haar toe te gaan, zeker als blijkt dat de informatie die zij, over zichzelf, gegeven heeft niet helemaal correct was en dat jullie eigenlijk geen stof tot conversatie hadden?
Volgens mij zijn er toch wel een aantal rode vlaggen de lucht in gegaan, die jou hadden moeten waarschuwen dat het niet makkelijk zou worden.
Je noemt haar moeder die maar “stug volhield me in het Thais toe te spreken”, heb je er wel eens aan gedacht dat zij misschien alleen maar Thais spreekt en heb te geprobeerd haar in het Thais aan te spreken?
Wat had je verwacht toen je in dat dorpje in de Isaan aankwam, dat ze je juichend om de nek zou vliegen?
het lijkt mij toch geen verkeerd teken dat ze erop stond dat je in haar huis zou slapen, in plaats van in een hotel.
Ik vind het nogal raar dat je maanden met haar via internet omgaat, naar Bangkok vliegt, met overduidelijke tegenzin lees ik in jouw artikel, naar haar in de Isaan reist en dat je dan binnen 24 uur weet dat het niets gaat worden en de handdoek in de ring gooit, er zal behoorlijk over haar gepraat zijn in haar dorp en niet positief.
Wie weet wat jij voor een enorme tegenvaller was voor haar, toen ze je voor de 1e keer zag, ik vind dat het verhaal erg eenzijdig weergeeft, ik zou graag ook haar oordeel over jou willen weten.
Volgens mij kruip je in de slachtoffer rol en leg je het falen van de relatie compleet bij haar neer, jij hebt alles goed gedaan, volgens jouw artikel dan en zij is debet aan de hele situatie.
Misschien had je toch nog iets beter je best moeten doen en je, nog iets meer in haar situatie moeten verplaatsen, als je tenminste echt een relatie met haar aan wilde opbouwen.
Mocht je ooit nog eens een relatie met een Thaise vrouw overwegen, dan wens ik je veel succes en sterkte, maar zeker meer geduld, want op deze manier gaat het je echt niet lukken.
Groet,
Lex K.
Ben het helemaal met Lex eens! Na 24 uur al de handdoek in de ring geeft niet echt de indruk dat jezelf wat wilde maken van deze relatie. Zelfs in Nederland is het al moeilijk om binnen 24 uur te spreken van een “relatie”, hoe goed de communicatie ook mag zijn. Een (goede) relatie bouw je nu eenmaal niet op via een chatbox en een dagje samen zijn. Als ik jou was, zou ik maar eens goed mijn verwachtingspatroon bijstellen. Het is namelijk erg makkelijk om in contact te komen met een Thaise dame, maar het vergt het nodige geduld om te komen tot een “echte relatie”. Maar eigenlijk is dat in Nederland niet anders!
Wellicht dat het boek Thailand fever of in het Nederlands Thaise koorts wat helderheid bij de OP teweeg kan brengen, zodat bij een volgend bezoek aan dit mooie land en zijn mooie vrouwen deze ellende voor beiden achterwege kan blijven.
Zelf heb ik hier in nederland zo’n ‘leuke’ ervaring met een thaise gehad, altijd heel erg druk ja, met een massagewinkel in dit geval, haast nooit tijd om mij te zien altijd ‘busy’ maar die winkel is vreemd genoeg meestal dicht. En als ze me wilde zien zijn er grote rekeningen om (door mij dus) betaald te worden, tot in duizenden euro’s. Of ze had een autoritje ergens naartoe nodig. Maar de beleefdheid gastvrijheid zijn ook zeker wel aanwezig. Dit alles hoorde volgens de dame in kwestie ook allemaal tot de Thaise cultuur.
Ik weet nog goed dat ik mijn 1e internetdate leerde kennen op Skype, we hadden mekaar al is gesproken en hadden samen besloten om er ook mee te stoppen, ik vond haar nog al arrogant en tot een goed gesprek kwamen we niet, ongeveer 4 maanden later herkende ik haar weer op Skype, puur toeval want ze had een andere naam aangenomen en andere foto`s op de datingsite, dus jullie snappen wel dat we erg verbaast waren elkaar weer te zien, dit keer echter ging het gesprek makkelijker en ik begreep dat ze getrouwd geweest was met een thai die haar nogal mishandeld had, ze had 5 kinderen gekregen van hem waarvan er nog maar 2 leefde, ze had ook een ongeluk gehad waarbij ze 2 van haar kinderen verloren had.
We besloten om nu wel met elkaar te Skypen en na een maand besloten we dat ik 3-4 maanden later naar BKK toe zou komen, daar zou ze me dan ontmoeten. ze kwam uit Khorat, tijdens onze gesprekken veranderde ze in een warme lieve vrouw en ik was helemaal verliefd alvoor dat ik vertrok, we konden alles bepraten en hoewel ze me vertelde ook met andere mannen te skypen maakte ik me geen zorgen, ze zou alleen met mij naar bed gaan.
In BKK had ik een goeie kamer genomen vlakbij chinatown en na een paar uurtjes slapen kwam ze langs, hoewel ik me voorgenomen had om er niet gelijk op te klimmen, was het duidelijk dat ze graag met me naar bed wilde, van praten kwam niet veel aanvankelijk dus de rest van de dag in bed en tegen de avond liepen we naar chinatown om lekker te gaan eten.
Tussendoor hadden we ook goede gesprekken en de volgende dag moest ze terug naar Khorat om voor haar kinderen te zorgen.
Aan het eind van de week zou ze weer langs komen om samen naar Hua Hin te vertrekken waar we zo`n 6 weken zouden blijven, en zo gebeurde het.
We hadden 6 geweldige weken, waarin we soms problemen hadden maar de relatie bleef goed, ze zag er goed uit, af en toe kocht ik wat smaakvolle kleding voor haar zodat ze zich ook daadwerkelijk beter voelde, ze was spontaan zei wat ze dacht en leerde me tegelijkertijd over de thaise gebruiken, waar ik toen nog niet veel van wist.
na een week of 4 ben ik met haar mee gegaan naar Khorat om de laatste weken daar met haar door te brengen, ook daar ging alles goed.
We hadden samen een kamer, ook ging ik mee naar haar familie en kinderen.
Er werd geen geld gevraagd, ik betaalde alleen de kosten die we samen maakte.
Elk jaar dat ik met haar omging ging ik in de zomer en in de winter naar Thailand om samen te zijn, dat ging 5 jaar goed.
De laatste keer zou ik 6 weken s`winters langskomen, ik had de dag voordat ik naar BKK af zou reizen nog met haar geskyped, wat schetst mijn verbazing, ze kwam niet opdagen telefoon, email niks werkte, ik kreeg geen antwoord en was van plan om naar Khorat af te reizen, ik begreep het niet, een thaise vriend vertelde me dat ik dat beter niet kon doen i.v.m. familieomstandigheden of zoiets.
De rest van mijn vakantie heb ik alleen doorgebracht en toen weer naar huis om te werken.
Ook in Holland bleef haar telefoonnummer en emailadres niet werken, dus toen gaf ik het maar op, een klote ervaring rijker.
na 10 maanden kom ik haar weer tegen op het internet, ze wilde weer met me praten, ik zij dat ik niet eerder met haar wilde praten voordat ze me uit ging leggen waarom ze me had laten barsten.
Toen kwam het hoge woord eruit, voordat ze mij had leren kennen ging ze met een amerikaanse militair die voor haar familie een eigen huis gekocht had, ook had hij een paar Rai land gekocht voor hun, in phimai of zo.
Maar ze hield niet van hem, ze moest bij hem blijven omdat de familie dat zo wilde, to 3 keer toe wilde ze terug naar mij maar de familie hield dat tegen en zij accepteerde dat, natuurlijk gaf ik het op, als ze zelf die wilskracht niet heeft dan kan ik haar dat ook niet geven.
Weer 3 jaar later belt ze me rond de jaarwisselijng in Thailand(huahin) of ze me kan zien ze zou gaan trouwen en voor de trouwerij wilde ze me ontmoeten.
Ik vond dat geen goed idee, je trouwt niet voor niks en we wisten allebei dat het weer op sex zou uitdraaien, maar ze wilde me zien voor een paar dagen en dat wist ze zeker.
Afijn, ze kwam langs bleef voor een paar dagen en ze wilde me ook weer in BKK zien, ik vond dat geen goed idee en dat vertelde ik haar ook, tijdens haar aanwezigheid belde haar aanstaande man haar 1 keer en ik voelde me daar zeer onprettig bij.
Toen ik in Bkk was belde ze me voor een ontmoeting, hetgeen ik weigerde, waarna ze in huilen uitbarstte, en me vertelde dat ik alleen maar weigerde omdat ze me had laten zitten in BKK, ik zij dat dat ten dele wel klopte maar het was belangrijker voor mij dat ze niet bij hem wegging.
Sinds dien heeft ze verschillende malen geprobeerd om me via facebook te bereiken, voor foto`s en om me te vertellen dat ze nog steeds van me houdt etc..
Het laatste dat ik haar vertelde was dat ik niet begrijp waarom ze in een land woont waar ze zich niet thuis voelt(GBR) samen woont met een man waar ze niet van houdt, om zo geld te genereren voor een familie waar ze niet om geeft.
Als dit thaise cultuur is dan begrijp ik het niet.
Hoop dat jullie er wat aan hebben…..
Een datingsite – de naam zegt het al – is voor het maken van een date, een afspraak.
Niet voor het opbouwen van een relatie.
Als je iemand gevonden hebt met wie je wilt daten en die ook met jou wil daten, dan maak je op zo kort mogelijke termijn een afspraak.
Ik geloof niet in al dat weken- of maandenlange gecommuniceer via internet zonder dat je elkaar ooit gezien, gevoeld en geroken hebt.
En als het tijdens zo’n internetrelatie al niet botert, ja, dan is de kans op een mislukking wel heel groot.
Er zijn talloze mannen die van alles beloven, maar uiteindelijk nooit op komen dagen.
Had je eigenlijk aan haar gevraagd wanneer het schikte dat je zou komen, of heb je haar opeens ‘verrast’ met het feit dat je een ticket had?
Mijn ongevraagd advies: Ga de volgende keer lekker drie weken naar Thailand (centraal in Bangkok), ga dan pas op een datingsite kijken, bijvoorbeeld Thaifriendly.com, en je kunt binnen 24 uur overal zijn waar je maar een date hebt.
Mooie eerlijke biecht, alhoewel ge uwe tijd had uit kunnen doen om te kijken wat het kon worden. Het is wel herkenbaar wat je schrijft en ook in Vietnam word naar bed gestuurd, slaaptijd voor jou, het gesprek is gedaan.
Ik heb met belangstelling het hele verhaal plus de reacties zitten lezen. Ik trek toch een aantal conclusies. 1) Liefde is iets raars en onvoorspelbaars. Toch zijn velen er altijd mee bezig. 2) Internet daten is al jaren heel erg in waar ook ter wereld. Alleen is zoiets totaal niks voor mij. Ik vind het ietwat geforceerd en …?? wat eigenlijk. Ga zo daar nog even nadenken. Dat het werkt voor velen is prachtig maar ik zou het heel lastig hebben met zo’n internetdate. Aan het eind van verhaal staat een mooie vraag. Wat schiet ik er mee op? Een stukje levenservaring opgedaan?
Lijkt mij prima om op te stappen als je al heel snel in de gaten hebt dat de klik ontbrak en je het gevoel hebt niet welkom te zijn.
Zelf heb ik ook eens,,via een gemeenschappelijke vriend..een vrouw ontmoet in Isaan.
Ook zij bezat een klein winkeltje waarmee zij haar inkomsten verdiende maar tijdens mijn verblijf nam haar moeder haar intrek in het winkeltje en verbleven wij in haar woning net buiten het dorp.
Voorts was zij hartelijk..zeer gastvrij..zorgzaam en nam mij overal mee naar toe..had niets te klagen.
Dat is een hele andere start dan wat Wessel overkwam..dus echt niet zo gek dat hij het snel voor gezien hield.
Ik zou het niet anders gedaan hebben..
Beste mannen toch,
Hoe meer je aan een vrouw besteedt (tijd, aandacht, geld, zorg, liefde, begrip en vooral geduld), destemeer gaat ze van je houden. Dat is niet alleen zo in Thailand maar ook in vele andere landen. Bovendien, als een oudere man met weinig geld kun je weinig sukses met meisjes en jongere vrouwen verwachten.
Gelukkig zijn niet alle vrouwen hetzelfde
Elke keer lees is het thailandblog met veel interesse.
Ik ben zelf ruim 10 keer naar Thailand geweest met de bedoeling om er een relatie aan over te houden.
Dit is me helaas nooit gelukt. Het probleem was denk ik ook het slechte engels leeftijdsverschil.
Vorig jaar september heb ik besloten om een relatie te gaan vinden op thailovelinks.
In mijn profiel heb ik ingevuld dat ik een vrouw zocht tussen de 45 en 55 jaar.
Ze moet goed engels spreken het liefst geen kinderen en bij voorkeur een rookster.
Zelf ben ik 55 jaar geen kinderen en nooit getrouwd geweest, dit was voor mij 1 van de laatste kansen
op een relatie. Ik kreeg heel veel reacties, maar niet wat ik zocht. Tot dat ik een email kreeg van thailovelinks. Zij sturen om de zoveel tijd matches die voldoen aan mijn profiel.
Ik zag er een hele mooie vrouw tussen 48 jaar en woonachtig in Korat. Ze zou perfect engels spreken
en hield ook van een sigaretje.
Meteen een mail naar haar gestuurd en binnen een uur mail terug.
Elkaars skype gegevens uitgewisseld en nog dezelfde dag spraken we met elkaar.
De eerste 2 dagen zonder video alleen chat en inderdaad was niet normaal ze sprak perfect engels.
Ik vroeg aan haar hoe dat kwam en vertelde me dat haar moeder getrouwd is met een Amerikaans millitair. Mijn vriendin heeft vanaf haar 12de tot haar 44ste in Amerika gewoont, Highschool afgemaakt en
20 jaar gewerkt als chefkok in een Japans restaurant.
Ze heeft al die jaren wat geld opgespaard en is 5 jaar geleden teruggegaan naar Korat. Daar een klein
huisje gekocht en renteniert daar eigenlijk. Ze is niet rijk, maar wel heel verstandig en het leuke is ook al is ze Thai ze heeft niks met Budha. Ook leent ze geen geld meer uit aan thaise mensen of zogenaamde thaise vrienden, omdat ze het nooit meer terug krijgt. Ook haar zien ze meer als Farang, die dus geld heeft.
Onze plannen zijn dat ik over 4 jaar stop met werken en daar heen gaat. We zullen het niet breed gaan hebben maar geluk is meer dan geld.
Ik weet dat ik ontzettend mazzel heb gehad om deze vrouw te vinden.
Dit artikel is een schoolvoorbeeld van iemand die totaal onvoorbereid naar Thailand trekt voor een “date’. Je moet in de eerste plaats al weten dat vele Thais, op de datingsites, heel goed Engels kunnen lezen en schrijven, maar spreken is wat anders. Dat er geen specifieke onderwerpen aan bod kwamen in jullie chats is ook normaal. Probeer niet een discusie aan te gaan over Brussel-Halle-Vilvoorde ( zoals ik dat noem) want dat gaat je niet lukken. Een Thai gaat geen diepgaande gesprekken aan en geeft zo min mogelijk van zichzelf prijs, tenzij je hen door en door kent …. en dat duurt jaren of lukt zelf nooit. Wat je allemaal schrijft is werkelijk een voorbeeld van iemand die geen enkel benul heeft van de Thaise cultuur, of laat me beter zeggen: van de Thaise gewoontes. Zeker deze geldend op het platte land. Het verbaast me reeds dat het je toegestaan werd de nacht door te brengen in de woning van de dame in kwestie. Je begrijpt blijkbaar niet dat een echte Thai veel geeft om wat de mensen om hen heen ervan denken. Dat moeder daar aanwezig was, of er woonde, heeft tenslotte ook zijn bedoeling. Verder neem je het de moeder kwalijk dat zij, zoals je schrijft: stug vasthield je steevast in het Thais aan te spreken. Waar dacht je dat je zat? In Nederland? Deze moeder zal waarschijnlijk geen enkel en ook maar geen enkel woord van een andere taal machtig geweest zijn. Waarom sprak jij haar niet in het Thais aan? Je was tenslotte in Thailand. Dit noem ik een bedroevende, kleingeestige en zelfs arrogante reactie.
Ik vraag me eigenlijk af wat je daar ging zoeken. Wou je eens weten of de informatie, betreffende Thaise dames, welke je in je thuisland te horen/lezen krijgt, klopt of niet. Wou je eens weten of het werkelijk zo was dat ze met de eerste de beste mooiprater het bed induiken?
Ik woon reeds geruime tijd in Thailand, op het platte land en kan je verwijzen naar één van mijn vroeger geschreven spots hier op het blog, gaande over kennis maken met een thaise “dame”, en dan bedoel ik wel een “dame”. Lees eens : leven in de jungle als single farang man : sociaal contact met thaise mensen… je kan er mogelijk iets van opsteken.
LS lung addie
Ik las dat stukje over de moeder slechts als constatering zonder oordeel van de schrijver er aan vast. Hij schrijft immers niet dat het vervelend, dom of iets dergelijks was. En uit het feit dat ze maar stug Thais bleef praten (logisch als je geen andere talen spreekt) pik ik dan wel op dat de moeder oprecht geïnteresseerd was in Wessel. Dat is positief. Mocht ze hem maar een rare snuiter hebben gevonden had ze zeker niet blijven communiceren met hem, had het allemaal een scam geweest dan had ze evenmin met hem blijven praten. Deze vrouw toonde interesse en Wessel kon niet veel anders dan beleefd ja knikken. Misschien nog wat met handen en voeten terug communiceren en wat Engels terug praten had mooi geweest al ben je dan toch snel uitgepraat zonder gemeenschappelijke taal.
Sharon, Deel 1:wishfull thinking zeker, maar geen realiteit en nog minder garantie. Houden van kan rare vormen aannemen.
Deel 2 heb je gelijk, wel spijtig toch.
Het verhaal was goed geschreven. Zo goed zelfs dat ik hoofdschuddend het beeld van je voor me zag. Het beeld van een man, die zoals boven vaker al beschreven, tamelijk met oogkleppen en zonder besef van een andere cultuur hier even naar toekomt en verwacht dat men in Thailand zo is, zoals men dat uit de verhalen kent. Verhalen die over dames uit het bar-leven gaan.
En geloof me, ook daar zijn mannen verbaasd en onthutst uit (hoofdzakelijk) Isaan teruggekomen, omdat hun sexy lady opeens een heel preutse “normale” Isaanse plattelandsdochter werd.
Een ezel stoot zich geen twee keer aan de dezelfde steen, maar als jij niet een beetje gaat lezen, voor mijn part op Youtube filmpjes opzoekt over het werkelijke leven in Thailand, zul je dat wel gaan doen.
Ik zie het dagelijks om me heen. Mensen die hier wonen en na jaren nog steeds niet beseffen dat hun ideeën betreffende cultuur en waarden niet overeen komen met de Thaise. Je hoeft niet alles te accepteren, per slot van rekening ben je geen Thai. Maar je moet er wel heel sterk rekening mee houden!
Hallo
Ik heb prima ervaringen met een datingsite. De aller eerste keer een leuke dame ontmoet al moest ik haar bekennen dat het niet om een date ging maar om een dame die voor mij kon werken. Overhemden laten copieren en versturen met EMS naar Nederland. Het is toch tot een romance gekomen die een half jaar heeft geduurd.
De tweede date was ook prima. Heeft ook een half jaar geduurd maar toen werden de investeringen te hoog.
25.000 € voor de opzet van een 7 Eleven , 12.500€ voor een nieuwe bestelbus, 6.000€ tbv de hypotheek.
Ik heb toen maar afscheid genomen.
Leef nu inmiddels al drie jaar met een lieve dame uit een bar in Pattaya.
Menig reageerder hier begrijpt niet dat Thaise, Nederlandse etc. dames echt niet van andere planeten komen. Er zijn wat nuance verschillen maar er is echt geen studie nodig om te daten met een dame uit een ander land. Volg je hart en verstand, dan lopen deze dingen vanzelf. Communiceer (verbaal en non-verbaal), dat doet de ander ook. Je voelt toch vanzelf of er een klik is? of dat er niet meer in zit dan vriendschap? Of dat je gebruikt wordt (of jij degene bent die gebruik wil maken van een ander…)?
Handboeken zoals ‘Thai Fever’ vind ik persoonlijk nutteloos, als je een handboek nodig hebt om met anderen om te gaan heb je niet genoeg aan een eenvoudig boekje, dan heb je denk ik een cursus ‘ omgaan & aanvoelen met mensen’ nodig. Uiteraard zijn er in zijn algemeenheid wat verschillen in het dating spel, zo zal een Thaise eerder een chaperon meenemen en je minder snel langs de ouders brengen tenzij het echt dik aan is, maar door die dingen laat je je toch niet in verwarring brengen? Ieder persoon is anders, jij, zij.. jullie voelen vanzelf wel aan wat ‘goed’ voelt, o.a. of die klik er is en hoe dan verder te gaan. Bij de ene persoon gaat dat datings pad wat langzamer en bij de ander sneller, de ene loopt route A de andere route B… maar die dingen gaan vanzelf als beide oprecht hun best doen en hun goede wil tonen naar de ander. Dus de ander niet onder druk zetten of er op staan dat jouw manier (wandelpad) de enige juiste is. Als je zo star en inflexibel bent, gesloten voor de standpunten van anderen, dan ga je het nog heel moeilijk krijgen in interacties en relaties met andere mensen, of dat nu in de liefde, zaken, vriendschappen of een interactie tussen klant en winkelier is.
Vergeet dat etiket/excuus ‘das Thais, zo doen ze dat’ , het komt van twee kanten, en mits je open staat voor de signalen voor en ander en zelf ook communiceert dan voelen jullie zelf wel aan wat goed is. Daarom dan ook dat ik blijf hameren op: volg gewoon hart en verstand, communiceer, doe niets wat niet goed voelt. En dan zie je vanzelf wel…
Ik denk dat ik een boek ga schrijven: ‘Een relatie met een Thaise schone’. Het boek zal 1 bladzijde bevatten:
Relatie advies:
Een willekeurige Thaise is niet anders dan een willekeurige Nederlandse. Ze zijn er in allerlei soorten, maten en smaken met hun eigen trekjes. Maar ze komen niet van een andere planeet.
Maar hoe stap stap ik dan in een relatie, het gaat vaak mis!? Dan doe je iets verkeerd en heb je waarschijnlijk ook problemen met liefdes, werk, vriendschappelijke en sociale relaties in Nederland. Vergeet niet dat relaties communiceren betekent. En dat elke dag. Verbaal en non-verbaal. Stukje geven en nemen. Jij en niemand niet heeft de waarheid of absolute gelijk in pacht. Het hoeft niet allemaal op jouw manier maar evenmin op de manier van de ander. Geef je wensen, zorgen en gevoelens eerlijk aan. Samen kom je er wel uit. Volg je hart en je verstand, niet je kleine koppie. Tel even tot 3, voelt er iets niet goed, neem dan pas op de plaats, gas terug, kijk de kat uit de boom. Voelt het wel goed volg dat pad dan. Ga af op elkaars signalen. Wees eerlijk en duidelijk. Dan komt het vanzelf goed. En mocht het toch allemaal lopen zoals je zou wensen dan kunmen jullie vast het boek op een nette manier naar tevredenheid sluiten. Succes er mee.
Wat een onzin auteur, de Thai zijn zo ontzettend anders, er zijn uren studie nodig van de Thaise cultuur, maatschappij en het volk om hen te kunnen begrijpen!! Nou beste lezer, succes er mee. Bij voldoende animo zal ik overwegen met een pannel van experts een cursus op te zetten. Donaties kunnen naar het bankrekening hier onder en komen ten goede aan een goed doel (mijn vakantie naar Thailand).