Burgemeester Udon Thani ‘trouwt’ homokoppel

Udon Thani – Twee Thaise mannen zijn zaterdagavond [2 augustus] in aanwezigheid van de burgemeester van Udon Thani in het huwelijksbootje gestapt.

De twee mannen, Maitri Chotipinit en Chrirasak Klangboriboon, hadden al vier jaar een relatie voordat ze besloten te trouwen, zo vertelden hun vrienden en familie tijdens de ceremonie. Het huwelijk, dat in het huis van Maitri in de Don Udom gemeenschap plaatsvond, werd ingezegend door de burgemeester van Udon Thani, Itthipon Triwattanasuwan, en bijgewoond door senior familieleden van de bruid en de bruidegom.

Burgemeester Itthipon grapte dat hij in het begin erg nerveus was, omdat hij niet wist welke persoon als ‘bruid’ of ‘bruidegom’ moest worden aangesproken. ‘Ik dacht, diegene die gekleed is als vrouw zal ik de bruid noemen, en die als man gekleed is de bruidegom. Maar ze waren beiden identiek gekleed’, zei burgemeester Itthipon tegen de lachende gasten. ‘Ik had dat namelijk op voorhand aan mijn plaatsvervanger gevraagd, hoe te weten wie de bruid is, en wie de bruidegom, maar dat was naast de waard gerekend.’

Op een meer serieuze toon prees hij Maitri en Chirasak voor hun coming out. ‘Jullie trouwdag is een dappere actie. Jullie zijn dapper door jullie te uiten in de samenleving. Het is een goed voorbeeld voor andere homoseksuele koppels.’

Maitri, conservator bij het Udon Thani Stedelijk Museum, zei dat zowel zijn familie als die van Chirasak, het idee van trouwen welkom heetten. Het koppel ontmoette elkaar voor de eerste keer toen Chirasak, die op dat moment student was, het museum bezocht waar Maitri werkte als curator.

Thailand staat bekend om een relatief hoge tolerantie ten opzichte van homo’s, lesbiennes en transgenders. Zeker in vergelijking met andere conservatieve landen in de regio, zoals Myanmar en Maleisië. Hoewel de Thaise wet het homohuwelijk of geregistreerd partnerschap niet erkent, zijn veel Thaise homo’s en lesbiennes in het openbaar getrouwd en leven zij als koppel samen. Homo-activisten hebben de afgelopen jaren aangedrongen op een wettelijke erkenning van het homohuwelijk.

Echter, Thaise homo’s en lesbiennes worden nog steeds geconfronteerd met discriminatie. In 2013 meldde UNESCO dat ‘bijna een derde (30,9%) van zelfverklaarde LGBT studenten fysiek misbruik heeft ervaren, 29,3% meldde verbaal geweld, en 24,4% meldde het slachtoffer te zijn van seksuele intimidatie op grond van hun seksuele geaardheid, genderidentiteit of -uitdrukking’.

Vorige maand, publiceerde de ultranationalistische krant ASTV Manager een ‘parodie’ over een transgender anti-coup activist(e) in de gevangenis. Die zou verkracht zijn door andere mannelijke gevangenen. Zogenaamd vanwege haar protest tegen de militaire junta. Het stuk veroorzaakte een oproer op sociale media, en de krant verwijderde later de online versie van het verhaal.

Bron: Khaosod English, 04 August 2014, Last update at 14:34:00 GMT. Vertaling: David Diamant.
http://en.khaosod.co.th/detail.php?newsid=1407137806&section=14

Naschrift van David Diamant

Homohuwelijken of geregistreerde partnerschappen zijn tot heden niet mogelijk in Thailand. Wat in het artikel in Khaosod magazine als huwelijk wordt beschreven, is dat wettelijk helemaal niet. Het ziet er wel zo uit, maar in feite zijn het gewoon twee vrienden die samenwonen, en een surrogaat huwelijksceremonie gedaan hebben, net alsof ze die dag effectief getrouwd zouden worden.

Het is bewonderenswaardig, zowel van de burgemeester, de media – Khaosod magazine–, en de actoren zelf, om dit in de schijnwerpers te stellen. Ben ook blij dat de eindredactie van Thailandblog dit als posting interessant vond. Die raadde me aan om de vertaling in te sturen, heb dat gedaan, en ben de eindredactie dankbaar voor dat voorstel. Er zullen immers wel Thailandbloglezers zijn die zulke topics interessant vinden, en kon hen dat moeilijk onthouden.

Verder: Ik ben ook met mijn vriend gehuwd in Thailand, 2001. Het is te zeggen, een schijnhuwelijk want niets was officieel. Maar wel kwamen ‘s ochtends om 7 uur zeven of negen monniken de spirituele kant bezegelen, zoals het hoort bij een traditioneel huwelijk, en was de familie aanwezig. Een zeer emotionele bedoening. Dit alles in het gehucht Dan Khun Thot, Nakhon Ratchasima (Khorat). Voor de gasten werden stoeltjes gehuurd van de tempel, muziekinstallatie, … de monniken hebben alles in huis voor een geslaagd feest.

‘s Middags kwam ook de burgemeester voor de ‘inzegening’. De plechtigheid verliep zoals bij een standaardhuwelijk, echter zonder de officiële documenten. Maar wel met alle traditionele attributen; zo heeft de burgemeester de levensdraad gelegd op onze hoofden, werd een hardgekookt ei aan ons getweeën gegeven om te consumeren (om de vruchtbaarheid te simuleren).

Mijn vriend is op zijn akkers ook de bloemen gaan plukken, waarvan het sap wordt gebruikt om tijdens de ceremonie met de katoenen draad, drie witte vlekken op het voorhoofd aan te brengen met een kaarsje. Dat gebeurde door de burgemeester.

Herinner me die man maar al te goed, hij was zeer zenuwachtig, zweet drupte van zijn voorhoofd, en hij wist immers net zoals in het verhaal van Khoasod, niet hoe wie wie correct aan te spreken. Je moet je voorstellen dat een burgemeester zijn lijstje met geplogenheden verkondigt aan de bruid en bruidegom.

Tja wie is wie? Wie is het het mannetje, en wie het vrouwtje? Wie wenst men potentie toe, en wie een goede dracht van de gevolgen? ‘Onze’ burgemeester zal dat heel laconiek gebracht hebben, want er werd veel gelachen. Vooral de ouderen onder hen. Een van de oudjes stelde terecht de vraag ‘and who make baby now’? Verder werd er nadien vooral door de mannen – burgemeester incluis – aan de flessen whisky gezeten. Iedereen heeft zich na de ‘inzegening’ zeer geamuseerd.

Nu zijn deze aparte rituelen mij niet allemaal bekend, althans het waarom. Vond het op zich wel vreemd, dat de familie van mijn vriend met het trouwfeest instemden, en zelfs aanmoedigde. Een traditionele trouwpartij, waarbij ook onder anderen grootmoeder en groottantes aanwezig waren. Ze zagen er geen graat in dat we twee jongens waren, dat vonden ze helemaal niet apart. Hoewel sommigen een gsm maar een vreemd soort telefoon zonder draad vonden. Contradictio in terminis.

Mijn echtgenoot overleed in september 2013, werd 39. Kanker, drie maanden kreeg hij van de artsen in België, en die heeft hij nog gehad. Ons huisje staat er nog altijd, en mijn Thaise familie is er ook nog. Daarom is het mijn lievelingsplekje, en dat kan u in het kort lezen in het nieuwe boekje van stichting Thailandblog Charity, dat in september verschijnt.