Wat kan wel en wat niet in Thailand?
25 maart 2024
Ga je binnenkort naar Thailand op vakantie? Zorg dan dat je in ieder geval dat je de onderstaande ‘tips‘ goed doorgelezen hebt. Je enigszins aanpassen aan de Thaise gebruiken en cultuur wordt door de Thai erg op prijs gesteld.
De beroemde glimlach zal nog groter worden en de sierlijke buiging dieper. Thaise mensen hechten aan traditionele gebruiken die onderdeel uitmaken van de eeuwenoude Thaise cultuur.
- Thai geloven dat het hoofd het meest heilige deel vormt van het lichaam. Raak daarom het hoofd van een Thai niet zo maar aan. Doe je dat wel, per ongeluk, excuseer je dan.
- De voeten beschouwen Thai als het meest onreine lichaamsdeel. Leg dus nooit voeten (al dan niet met schoenen) op tafel en gebruik je voeten niet om er mee te wijzen.
- Trek schoenen altijd uit bij het betreden van tempels en Thaise huizen, draag gepaste kleding bij tempelbezoek, dus geen teenslippers, korte broeken of blote schouders. Op het Thaise platteland gelden soms lossere kledingvoorschriften. Bij de Grand Palace in Bangkok krijgen bezoekers met ongepaste kleding een ‘leenbroek’ of ‘leenjurk’ uitgereikt.
- Thai geven bij begroeting geen hand, maar maken een ‘wai’. Dat wil zeggen, een buiging met de handpalmen tegen elkaar, onder de kin. De hoger geplaatste buigt minder diep dan de lagere. Als toerist hoef je geen wai te maken. Doe het zeker niet naar kinderen of naar het personeel van een restaurant of je hotel. Zij moeten een wai naar jou maken.
- De koninklijke familie heeft in Thailand een bijzondere status. Kwaadspreken of grappen over het koningshuis kan zelfs gevangenisstraf betekenen.
- Te overdreven uitingen van wederzijdse affectie worden in Thailand niet gewaardeerd. Uitgebreid kussen in het openbaar is ‘not done’; hand vasthouden kan natuurlijk wel.
- Topless zonnebaden wordt door Thai zeker niet op prijs gesteld.
- Thai zijn vrij direct in hun vraagstelling. Ze willen alles weten van de ‘farang’, de blanke buitenlander, inclusief salaris en burgerlijke staat.
- De woorden ‘mai pen rai’ zijn in het Thai erg belangrijk. De betekenis luidt: ‘het geeft niet’.
“Als toerist hoef je geen wai te maken.”
Eens dat het niet hoeft, maar ik heb in mijn jaren als toerist wel gemerkt dat een wai erg op prijs wordt gesteld. Zelfs al doe je het niet correct. Er zijn maar heel weinig Thaise mensen die verwachten dat je als ‘farang’ alle regels en verschillende nuances kent. Maar respect tonen voor de Thaise gewoonten gaat al heel ver.
In het begin deed ik het helemaal verkeerd. Handen te hoog, buigen met de rug i.p.v. met de nek, een wai ontvangen alsof je hem geeft, etc. Dit resulteerde vaak in wat grote grijnzen, wat lachjes hier en daar en een uitnodigende sfeer.
Wat mij in het begin vaak tegenhield, was de angst om het ‘fout’ te doen. Maar dat kan eigenlijk niet in het dagelijkse leven. Toen ik me daar eenmaal overheen had gezet, merkte ik toch echt wel verschil hoe mensen mij als farang behandelde. Het voelde een beetje om als gast gezien te worden in plaats van toerist.
Ik kan het alleen maar aanraden om te doen. Er zijn voldoende filmpjes op Youtube die de basis heel makkelijk uitleggen in een paar minuten met voorbeelden erbij.
Nee Sacri,
Geen wai maken als toerist!!
De meeste Thai zullen dit gebaar zien als totaal overbodig, zeker door ‘n buitenlander.
En helemaal van de zotte is, wanneer je toeristen voor kinderen ziet “wai’en” !!
Ze weten donders goed, dat dit bij de farang thuis nóóit gedaan wordt.
Enkel wanneer je ‘n ouder iemand dan jezelf ‘n wai aanbied, dán stijg je bij de Thai in achting.
Tjah, als dat jouw insteek is, is dat jouw keuze. Maar mijn ervaring vertelt toch echt en heel ander verhaal.
En ja, natuurlijk is het handig om je even in te lezen, een Youtube videotje te bekijken of navragen bij een Thaise kennis (als je die hebt). Maar ik vind dat sowieso iets dat je dient te doen als je naar een ander land gaat met een compleet andere cultuur. Kleine moeite.
En daarom moet je niet Jan en alleman wai-en. De ober in een restaurant, de medewerker van 7-11, kinderen: je staat echt voor onnozele toerist als je dat doet.
Een lage wai tov een hoge wai wordt beschreven als het tonen van respect. Voor mij is het de bevestiging van standsverschil en ondergeschiktheid. Net zoals diep buigen bij passeren van een persoon tov een zgn meerdere. Of nog erger kruipen over de grond. Oh, het is een onderdeel van de Thaise cultuur en heeft niets met klasse-verschil te maken? Waarom zie ik dan nooit de omgekeerde vorm? Een baas die diep buigt voor een bouwvakker bijvoorbeeld? Sociale gelijkheid, de basis voor democratie; forget it.
De kruipers die je op tv ziet leven in hun eigen wereld en de onderdanige in de andere wereld waar wij toe behoren kan je gewoon zeggen het niet op prijs te stellen. Zo moeilijk is dat niet hoor en het is makkelijk af te leren.
Vroeger was het in NL normaal om de hogere binnen een bedrijf met meneer aan te spreken, vrouwen waren bezig met de kinderen…en in TH is dat Khun. In beide landen is die aanspraak aan slijtage onderhevig.
Tijden veranderen.
Staat er nog iemand stokstijf stil als het volkslied wordt afgespeeld?
Een wai is niet anders dan een handgeven en als het teveel is dan geef je een knik met een glimlach. Het moet niet moeilijker gemaakt worden dan dat het is maar framen blijft altijd lekker en dan altijd weer met die dooddoener over sociale gelijkheid. Welk land kent sociale gelijkheid en inderdaad; forget it.