Wan di, wan mai di (deel 15)

Toen ik hier kwam wonen, was het uitzicht aan beide kanten van mijn condo niet echt de reden om een huurcontract te ondertekenen. Maar toch. Aan ene kant (de kant van de voordeur) was er het uitzicht op een doodlopende soi en dus erg rustig. De soi is te smal voor twee auto’s om elkaar te passeren. Er staat dus hoogstens 1 auto geparkeerd en meestal is dat de pick-up van Tai.

Aan de andere kant (het raam in mijn tweede kamer waar ik mijn slaapkamer van gemaakt heb) was er het uitzicht op een binnenplaats aan de voorkant van het huis van grandmother. Ook erg rustig dus met dien verstande dat er wel eens een auto van grandfather stond geparkeerd. Dat nam dan wat daglicht weg uit de slaapkamer. Maar niet echt veel.

Ik had een aantal vragen in mijn hoofd

Op een goede dag kwam ik van mijn werk thuis en zag op deze binnenplaats een hoop bouwmateriaal liggen. Geen idee waar het voor was. Het leken materialen om een extra kamer te bouwen: staalconstructies, zand, stenen, vloertegels, golfplaten, steunpilaren.

De volgende dag kwam ik Daow, de dochter van grandmother tegen. Beleefd vroeg ik haar waar al dat bouwmateriaal voor nodig was. Nou, zei ze, ik ga een leslokaal bouwen en les geven aan verpleegkundigen. Leuk, antwoordde ik, maar waar komt dat leslokaal dan?

Nou, daar en ze wees naar de binnenplaats waar nu de pick-up van haar vader stond. Het wordt een lokaal dat aan jouw condo grenst maar je zult van die lessen nauwelijks last hebben want die vinden in de avonduren plaats en misschien in de weekenden maar dan overdag. Over het wegnemen van het daglicht in mijn slaapkamer zweeg ze.

Ik had een aantal vragen in mijn hoofd (waarom vertel je dat niet eerder, hoe lang bestaan die plannen al? Wat doe ik als ik er wel last van heb? Hoe gaat de scheiding tussen mijn slaapkamer waar nu een schuifraam/horraam in zit, er precies uitzien?) maar die slikte ik maar in. Met Daow kun je wel een praatje maken maar dat praatje moet dan wel nergens over gaan.

Het daglicht in mijn slaapkamer verminderde sterk

De weken erna werd er driftig gebouwd, natuurlijk door klusjesman Tjet. En langzamerhand werd duidelijk hoe het er uit zou komen te zien. Er werd geen nieuwe muur opgetrokken maar de oude buitenmuur van mijn condo werd de binnenmuur van het leslokaal. Als ik mijn slaapkamerraam nu opendoe kijk ik, ben ik in het leslokaal.

Het daglicht in mijn slaapkamer verminderde sterk, mede omdat Daow voor mijn raam een donker rolluik liet ophangen (dat niet kan rollen overigens) zodat haar studenten niet in mijn slaapkamer konden kijken en daardoor wellicht zouden worden afgeleid.

Daar had ze wel een punt want ik ben de enige farang in het condogebouw en op dat moment was ik vrijgezel. En tijdens de lessen zouden de vooral vrouwelijke verpleegkundigen wel eens een kijkje kunnen nemen in de slaapkamer van de farang. Ook andersom, zal Daow wel gedacht hebben.

Al mijn adviezen werden in de wind geslagen

Nadat het gebouw gereed was, werd het interieur gekocht en geïnstalleerd: tafels, stoeltjes, spreekgestoelte (met plastic bloementuil), en een heuse beamer en computer. De rolluiken werden beschilderd met een realistisch beeld van een (Japans aandoend) berglandschap.

Volgens Doaw werd de schildering gemaakt door een collega dokter. Een maand geleden verklapte grandfather dat hij het had geschilderd. Een van de twee liegt, maar wie weet ik niet. Ik had Daow op een onbewaakt ogenblik wat adviezen gegeven over de inrichting van een leslokaal voor het type lessen dat zij wilde gaan geven maar die werden, naar later bleek, allemaal in de wind geslagen.

Waar waren de leerlingen?

Alles leek klaar maar waar waren de leerlingen? Daow liet twee reclameborden maken. Een ervan plaatste zij vlakbij de parkeerruimte van de condo (onder het gebouw), de ander aan de doorgaande weg.

Het is voor mij een raadsel hoe je kunt denken op deze manier (genoeg) leerlingen te krijgen. De condo heeft ongeveer 45 eenheden en de mensen die er wonen hebben allemaal een baan die niks met de gezondheidszorg te maken heeft.

Er stond ook zoveel informatie op het bord (wat voor cursus, plaats, prijs, telefoonnummer) dat een chauffeur van een passerende auto op de doorgaande weg echt zou moeten stoppen om de informatie tot zich te nemen.

En dat gebeurt natuurlijk niet. Nog afgezien van het feit dat er hier in de verste verte geen ziekenhuis in de buurt is (en er dus geen zuster door de straat komt) en verplegend personeel veelal geen auto rijdt (maar met de bus of songteaw gaat). Kortom: volstrekt niet nagedacht maar wel leuk: er staan twee borden.

Er is nooit les gegeven door Daow

Hoe liep dit verhaal nou eigenlijk af? Het leslokaal is nog steeds in dezelfde staat als drie jaar geleden. Er is nooit les gegeven door Daow. Nou moet ik niet liegen. Twee jaar geleden gaf ze vier weken Engelse les aan een Thai meisje van een jaar of 10, op zaterdagmorgen.

De redenen voor dit debacle laten zich gemakkelijk raden. O ja. Ik noem dit een debacle maar ik ben er zeker van dat Daow daar anders over denkt. Gewoon geprobeerd en niet gelukt, denkt ze.

Chris de Boer

Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Daow en Mong) van wie Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.