‘Een spiegelbeeld ontmoeting in Bangkok’
Inmiddels meer dan 20 jaar geleden in de Telephone Bar in Bangkok, de telefoons op iedere tafel waren toen nog druk in gebruik om contact te leggen met andere bezoekers van de bar. Onze huidige social-media bestonden nog niet, naast lonken was de telefoon een geweldige uitbreiding van de mogelijkheid om voorzichtig contact te maken.
Maar deze keer was de telefoon niet nodig, hij zat met enkele vrienden te eten en onze blikken ontmoetten elkaar direct toen ik de bar binnenstapte. Beiden wendden we onze blik niet af, zoals gebruikelijk na een flits van oogcontact. Als door een magneet getrokken bleven we elkaar aankijken. Ik liep zijn kant op en hij stond op met een Wai. Enkele ogenblikken later zaten we naast elkaar aan de bar. Zijn Engels was opmerkelijk “Brits”, niet gek hij had met zijn ouders jaren in het Verenigd Koninkrijk gewoond, waar zijn vader voor z’n werk gestationeerd was geweest.
Hij was lang voor een Thai, net als ik 1,84m en heette Pol, dat klinkt hetzelfde als mijn naam “Paul”, op zijn Engels uitgesproken. Hij was 12 jaar jonger, precies 12 jaar, we bleken op dezelfde dag jarig. Daarmee waren ook onze astrologische en dierenriem tekens identiek, beiden Schorpioen en in ’t Chinees een “metal-Tiger”. We hadden een geanimeerd gesprek zonder geveinsde interesses. Zijn kennis van juwelen en horloges was opmerkelijk, geen wonder hij zat in de “kopie design” business. Over sport, economie en politiek kon hij ook goed vertellen, duidelijk geen “bar boy” maar iemand met een gedegen opleiding en goede kom-af. Hij bleek ondanks zijn jonge leeftijd al veel van de wereld gezien te hebben.
Maar er was meer, er was duidelijk sprake van een intuïtieve understanding. Uren vlogen voorbij waarbij wij elkaar bij voortduring met een half woord of zelfs zonder woorden begrepen. Uniek, dit gaf mij een gevoel dat ik na deze ontmoeting nooit meer heb ervaren. Het beste te omschrijven als een mengelmoes van koude rillingen, sensatie, adrenaline, ontroering, affectie, passie en bewondering. Ja meer, veel meer en heel anders dan opwinding door een erotisch verlangen.
Op het moment dat ik bedacht dat het tijd werd om de rekening te vragen riep hij simultaan “kep tang Krap”. Zonder hierover met enig woord gerept te hebben, ging hij met mij mee naar mijn hotel, op de kamer bleek dat wij ook op erotisch gebied als puzzel stukjes bij elkaar pasten.
Na nogmaals een douche te hebben genomen, stapte hij niet opnieuw in bed maar trok zijn kleding aan en vertrok zonder een woord van tot ziens. Ik vond het prima zo.
Nog éénmaal zagen wij elkaar, maanden later, bij toeval in een restaurant . Ook die avond ging hij met mij mee. Daarna hebben wij elkaar nooit meer gezien, alleen zijn naam en de herinnering heb ik nog. Beiden hebben wij nooit de moeite genomen naar een telefoon nummer of adres te informeren.
Nu al weer ruim 10 jaar samen met mijn Thaise man, denk ik af en toe nog aan deze speciale ontmoeting met iemand die in alle opzichten mijn kopie was, maar het meeste nog naar die hele speciale “electrifying” emotie van die eerste ontmoeting die de gehele ontmoeting aanwezig was. Uniek, en een geweldige ervaring maar je leven delen met iemand die je spiegelbeeld is? Nee, het zijn juist de verschillen die een blijvende aantrekkingskracht bieden.
– Herplaatst bericht –
Dat lijkt me toch een hele bijzondere gebeurtenis Paul, je spiegelbeeld tegen komen. Ik ben nog nooit mijn mijn kopie in mannelijke of vrouwelijke vorm tegen gekomen. Dat dit voor een (liefdes) relatie juist weer niet prettig is kan in me voorstellen maar om zo iemand af en toe te ontmoeten moet toch mooi zijn. Of zal die bijzondere sensatie dan te snel verdwijnen en is een prachtige herinnering prima of beter zo?
In de jaren 60 en 70 had je in Arnhem de Telefoonbar, gevestigd aan het Jansplein te Arnhem. Er werden heel wat contacten gelegd via de telefoon die op ieder tafeltje stond. Het was netjes en beleefd in die tijd.
Mij is niet bekend of er nog cafe’s of andere uitgaansgebieden zijn waar dat nog van toepassing is.
Leuk deze oude herinnering te lezen temeer omdat ik in die tijd bij het Telefoondistrict in Arnhem werkte en dat collegas indertijd de aanleg van de telefoons verzorgden. De naam van deze bar aan de Korenmarkt is me na al die jaren ontschoten.
Ook in die jaren had je een telefoon bar in Hamburg, hoek Reeperbahn/Grosse Freiheit.
Dat waren leuke tijden in Arnhem,op de bar om de paar meter ook telefoons.
Hi Paul,
Heel spannend maar toch ook jammer dat jullie het nooit uitgeprobeerd hebben om samen verder te gaan.
En wat betreft beiden schorpioen, ja daar ben ik het ook niet helemaal mee eens.
Mijn man en ik, man jarig 5 januari en ik 2 januari.
Vaak zeg ik wel een we lijken wel een een-eiige tweeling, want echt bijna alles zijn wij gelijk in.
Ik ben wat meer uitgesproken en in ons bedrijf de problemen-oplosser.
Afgelopen 9 December onze 45-jarige trouwdag gevierd.
Natuurlijk is er wel eens herrie in de tent, maar dat is normaal.
Dus Paul, wie weet wat het was geworden.
Maar goed, je bent nu ook gelukkig met je thaise man en het is wel een leuke herinnering.
Zou je hem na 20 jaar nog herkennen als je hem tegen zou komen?
LOUISE
Paul.
Het is een beetje hetzelfde als oude liefdes die je nooit meer vergeet.
Heeft niks met Thailand te maken. In mijn jonge jaren met mijn vrienden op vakantie naar Spanje.
Ik had in die tijd al een vriendin ( ongeveer drie maanden) in Nederland.
De afspraken met mijn vrienden voor vakantie in Spanje waren daarvoor allang gemaakt.
Ik ontmoete Gloria (haar naam vergeet ik nooit).
Achteraf was het mijn grote liefde.Terug in Nederland vertelde mijn moeder dat ik toch een keus moest
maken. Ik heb voor de makkelijkste weg gekozen. Ben ruim 28 jaar getrouwd geweest en twee kinderen
bij die vrouw gehad. Ik wil alleen maar zeggen. Mocht je zo iemand tegenkomen waar ook ter wereld.
Ga je hart achterna. Dan heb je nog tijd genoeg om er beter over na te denken,
Echte liefde bestaat nog.
Cor van Kampen.
Ik heb ooit op een dansavond (1975)van een oud studentenclub , waar ik geen lid van was, op weg naar het toiltet een meisje ontmoet de in gesprek was met kennis. het was bijna een mytische ervaring.
Ik vergat totaal het gezelschap en het meisje waar ik mee gekomen was. Wij hebben mekaar zelfs niet aangeraakt maar de vonken sprongen er af, wij hebben 3 uur met elkaar gepraat, wij waren 1, en toch besloten we beiden om mekaar nooit meert terug te zien, omdat we beseften dat we een destructieve liefdesrelatie zouden aangaan, we waren beiden schorpioen. We hebben mekaar ook nooit meer teruggezien,Ik ben na 400 jaar haar gezicht vergeten, weet zelfs niet meer over wat we gesproken hebben, maar toch denk ik nog af en toe aan haar., ondanks dat ik nu reeds voor de 2e maal een heel erg gelukkig huwelijk heb.
Wat een geladen stukje, en prachtig neergepend!
En wat een ervaring, inderdaad zoiets vergeet je van je leven niet.
Ken de Telephone bar ook al zolang, 20 jaar, en heb er eveneens leuke ontmoetingen gehad.
Kijk er naar terug met enige nostalgie, destijds werden de contacten daar op sociale correcte manier gemaakt. In het niets vergeleken met chatsites waar je ‘op het eerste gezicht’ iemand aanklikt.
Je voelt de vonken namelijk niet overslaan, dat oogcontact en die kleine nuances zoals ogen die beginnen te blinken, lichaamstaal, nee, geef mij maar het echte ipv het virtuele.
De chemie voelen, kan alleen in het echt ;~)
Louise, bedankt voor je lieve woorden. Op mijn hoofd geen haar die ooit overwogen heeft te proberen met hem een blijvende relatie aan te gaan. Wellicht gewoon een vriend ja, een partner nee. Ik ben er zeker van dat ook hij begreep dat met zulk een overweldigende overeenkomst, ook zijn-, en daarmee mijn, mindere eigenschappen blootgelegd wist.
Zeker in die tijd was ik nog een enorme “flirt”, en ongebonden als ik was ging voor mij destijds het oude marine en koopvaardij gezegde op; “in ieder stadje een ander schatje”. Voor hem gold ongetwijfeld hetzelfde, door zijn achtergrond al jong bereisd en bekend met de internationale “mogelijkheden” van het nachtleven.
Het is goed zo, een mooie herinnering in de rij van fantastische ervaringen die ik in mijn ruim 20 jaar als export manager Z-O Azië heb mogen beleven.
Hartelijk gegroet, Paul
Vroeger was alles leuk,
Wie kent de Thermee bar in Bangkok nog, geen telefoons wel lol
Dansvloer, barretje waar zijn de tijden gebleven