Open brief aan Dance4life
Geachte mevrouw Eveline Aendekerk,
In het Algemeen Dagblad (en misschien ook wel in andere kranten en tijdschriften) stond zeer recent een berichtje met foto van uw “ambassadeur” Doutzen Kroes, die in Thailand een moment in een toilet was opgesloten. Oh, oh, wat een drama! Ach gut, dacht ik, dat is toch wel een armetierige poging om alvast wat persaandacht te krijgen voor een RTL4 uitzending “Kanjers van Goud”, dat ergens in het najaar op de Nederlandse TV te zien zal zijn.
Omdat ik in Thailand woon, trok het artikeltje wel mijn aandacht en daardoor vernam ik ook voor het eerst iets over uw organisatie “Dance4Life”. Ik heb daarop maar eens mijn licht opgestoken op het Internet en kennis genomen van uw inderdaad zeer indrukwekkende website. Grof gezegd, is het de bedoeling van uw organisatie, dat Aids en HIV-besmetting op de wereld wordt teruggedrongen en de voorlichting aan de jeugd wordt geïntensifieerd of zelfs wordt geïnitieerd om ongewenste zwangerschappen te voorkomen en vooral seks “leuk” te vinden. U tracht dit te bereiken door een programma van voorlichting met muziek en dans om op die manier de doelstellingen goed duidelijk te maken.
Het is een nobel en daarom ook lofwaardig streven en in dat kader past de door u gebruikte uitspraak van Confucius uitermate goed: “Tell me and I will forget, show me and I may remember, involve me and I will understand”.
U werkt in 26 landen verspreid over de hele wereld en dit jaar is voor het eerst ook Thailand in het programma opgenomen. Uw jaarverslag 2011 verhaalt over uw werk in al die landen, waar inmiddels enkele honderdduizenden jongeren zijn “bereikt”. Dat “bereiken” is ook het enige resultaat van uw activiteiten, want andere meetbare resultaten zijn er eenvoudigweg niet. U mag alleen hopen, dat de gegeven informatie blijft hangen en dat op deze kleine schaal minder ongewenste tienerzwangerschappen en minder HIV-besmettingen zullen voorkomen.
Nu is uw organisatie niet al te groot met een budget van bijna 4 miljoen Euro, dat overigens maar voor 80% is gerealiseerd en met de beschikbare middelen doet u wat u kunt, dat begrijp ik. Ambitie kan u ook niet ontzegd worden, want ondanks het niet realiseren van de 4 miljoen Euro is uw begroting voor dit jaar toch maar even op 5 miljoen gezet, geen vermindering, maar verhoging van 20% ten opzichte van 2011. Waar dat geld vandaan moet komen is niet geheel duidelijk. U rekent met de vaste waarden van grotere bijdragen van sponsoren als de Nationale Postcode Loterij, Durex (!), Orangina en zelfs subsidies van de overheid en “Europa” en tracht dit aan te vullen met eigen geldinzamelingsacties bij particulieren en bedrijven door o.m. de eerdergenoemde televisie-uitzendingen op RTL4.
Van een ontwikkelingsorganisatie, een term die u niet graag gebruikt, met een budget van 4 miljoen Euro, zou men enige bescheidenheid in optreden verwachten, maar bij Dance4Life is dat allerminst het geval. Bij het lezen van de website en veel meer nog bij het lezen van het gelikt uitgevoerde jaarverslag vliegen de doelstellingen, objectives, strategy and approach, policy, communications, managers- en directorsfuncties, enz. je om de oren, en het wollige en ronkige taalgebruik, doet eerder denken aan de commerciële marketing van een nieuw consumentenproduct dan aan beeld van een organisatie, die slechts voorlichting geeft op het gebied van het seksleven van de jeugd. Misschien is dat goed voor uw acties richting sponsors e.d., maar geloof mij maar, de belanghebbenden in al die landen begrijpen er geen snars van.
U werkt dit jaar in 26 landen en hoopt dan ca. 500.000 mensen “bereikt” te hebben. U weet ook wel, dat dit getal slechts een minieme fractie is van alle mogelijk geïnteresseerden op deze aardkloot en dat uw werk daardoor nog minder is dan de bekende druppel op een gloeiende plaat. U kunt nu eenmaal de hele wereld niet hervormen en alle beetjes helpen, nietwaar? Het is in feite mijn eerste bezwaar tegen uw organisatie, het is te versnipperd en daardoor gaat er veel energie en geld onnodig verloren. Het zou beter zijn om zich te concentreren op een aantal “speerpuntlanden”, zodat de actie intensiever kan worden gevoerd en zodoende ook betere resultaten zullen worden geboekt.
Gaat er dan veel geld onnodig verloren? Nou, ik vind van wel. Uw jaarverslag geeft aan, dat van de 3,2 miljoen beschikbare Euro’s er 2,5 miljoen aan projecten is besteed. Dat betekent, dat er bijna 25% “blijft hangen”. Dat is rijkelijk veel. Met uw salaris van ca. 75.000 Euro per jaar (NRC Handelsblad) heb ik geen probleem, in feite zelfs, zoals u zelf al zegt, minder dan soortgelijke functies bij andere organisatie. Maar als ik bijvoorbeeld lees, dat er in 2011 ruim 300.000 aan “travelling costs” is uitgegeven, dan vraag ik mij in gemoede af, of al het u beschikbaar gestelde geld niet beter en efficiënter kan worden aangewend.
Hoe uw werk er daadwerkelijk uitziet, is mij ook niet geheel duidelijk. Laten wij dan Thailand maar als voorbeeld nemen. In Thailand is het probleem van ongewenste kinderzwangerschappen, HIV-besmettingen en AIDS ook groot. In november van 2011 stond daarover een interessant artikel in de Engelstalige krant de Bangkok Post, dat op dit blog in een vertaling is verschenen. Ik beveel u het lezen aan van: Kaars in de regen
Uit dit artikel blijkt, dat meerdere organisaties in Thailand dit steeds groter wordende probleem van tienerseks onderkennen en er met acties van voorlichting e.d. wat aan proberen te doen. Ik vroeg mij over de voorbereiding van uw werk in Thailand enkele dingen af. Hebt u bijvoorbeeld met deze organisaties gesproken of zelfs samengewerkt. Ik vroeg mij ook af of het deel “Dans en muziek” is afgestemd op de Thaise kinderen, die nu eenmaal niet al te gewend zijn aan westerse vormen van muziek en dans. Ik vroeg mij tevens af, of u bij de voorlichting gebruik hebt gemaakt van documentatie in de Thaise taal, want, het is niet anders, de kennis van Engels of enig andere taal, is over het algemeen in Thailand niet groot. Mocht dat (nog) niet het geval zijn, beschouw mijn vragen dan in het kader van uw mooie woorden: “Geef mij een idee en ik maak het groot”(NRC Handelsblad)
Dat er nu een reis naar Thailand wordt gemaakt door Doutzen Kroes als ambassadeur met een TV-crew in haar kielzog, is wellicht mooi voor een televisieprogramma in Nederland om zodoende weer meer geld in te zamelen. Ik vind haar ook een hele mooie vrouw, maar geloof mij als ik zeg, dat het geen bijzondere invloed op het werk in Thailand zal hebben. De kinderen zullen haar ook wel een mooi Farang-dame vinden, maar meer ook niet. Hebt u in dit verband overwogen om een Thaise “celeb” in te schakelen, want zou wel een behoorlijke impact hebben?
Kosten noch moeite worden door u gespaard om het werk en het imago van Dance4Life in de schijnwerpers te zetten. Ik reken daartoe het onderzoek, dat u door het Koninklijk Instituut voor de Tropen hebt laten uitvoeren naar de impact van het dance4life-programma. Conclusie van het onderzoek was: het programma werkt!
Ik citeer: Het onderzoek laat zien dat jongeren door seksuele voorlichting en vaardigheden die zij aangeleerd krijgen meer zelfvertrouwen hebben. Zelfvertrouwen is een van de belangrijke voorspellers in veilig seksueel gedrag. Ook laat het onderzoek zien dat de aanpak van dance4life werkt. Door middel van muziek, dans en rolmodellen wordt contact gemaakt met jongeren om zo informatie over te brengen en bewustwording te creëren.
Dat is een mooie opsteker en u maakt daar in uw jaarverslag ook goed gebruik van. Wat u niet in het jaarverslag zet is dat er een behoorlijk aantal verbeterpunten in het rapport staat. Van die verbeterpunten vind ik zelf wel de continuïteit de belangrijkste. Want, Mevrouw, u en uw organisatie kunnen op enig moment voorlichting geven in een of ander land, u kunt daarna tellen hoeveel jongeren u “bereikt” heeft, maar daarna vertrekt u naar een volgende bestemming. Het volgend jaar staan er weer miljoenen jongeren klaar om voorgelicht te worden en heeft die voorlichting aan de eerdere generatie gewerkt? Zijn er minder kinderzwangerschappen voorgekomen en is de HIV-besmetting afgenomen?
Voorlichting over verantwoord tienerseks dient een continu-proces te zijn, een vaste waarde op scholen, universiteiten, jeugdclubs, enz. en dat kan niet vanuit een vreemd land, in dit geval Nederland, gestuurd worden. U heeft een goed programma, maar zorg er voor, dat lokale organisaties door u getraind worden, zodat zij het werk – met subsidie van u en/of de lokale overheid kan worden voortgezet.
Met vriendelijke groeten,
Gringo
Thailand
Gut Gringo, het schrijven lijkt op “beste consumentenman ik heb een klacht”. Ik zou zeggen Gringo draag zelf eens een steentje bij aan de Thaise gemeenschap betreft seksuele voorlichting .
Gut Wilma,
Wat een vreemde reactie. Ben je op de hoogte van Gringo’s bijdragen aan de Thaise leefgemeenschap ???? Nee. Had je misschien eerst moeten vragen.
Gringo je bent voor mij geweldig. Niet zo maar een domme opmerking of zeggen dat je iets niet goed vind, maar heeeeel duidelijk zonder omwegen en goed verwoord zeggen wat jij er van vind. Als ik jouw stuk niet gelezen had, dan had ik niets van de organisatie geweten, net zoals een helenboel mensen in nederland niet denk ik.
dus Gut Wilma, praat eens met Gringo, mail eens met hem en vraag eens wat hij doet voor Thailand, de Thai en voor Nederlanders in Thailand.
Ik ken hem niet persoonlijk, maar volg dit Blog al heel lang. Ik heb wel respect voor hem.
En Gut Wilma wat is jouw bijdrage ??????
Ruud
Gud Ruudje,verbeter de wereld en begin bij je zelf, nooit met je vinger naar een andere mensen wijzen. Dat was het moraal achter mijn verhaal.
P.S Ruudje mijn naam staat op diverse tempels geschreven, dat zegt al genoeg.Verder geen toelichting van mijn kant, ik ben niet de schrijver van de open brief!
Geachte heer Gringhuis,
Wat leuk dat een van de nieuwsberichten over dance4life van afgelopen week u heeft geïnspireerd zich in onze organisatie te verdiepen en wat goed dat u de moeite heeft genomen ons een open brief te schrijven. Ik reageer dan ook graag op een aantal van uw punten.
Ja wat hilarisch zeg dat een tweet over het toiletbezoek van Doutzen zo door de Nederlandse pers wordt uitgemeten. Ik vrees dat ze gewoon snakken naar wat ‘niets aan de hand’ nieuws. Afijn het zij zo.
Ik vind het belangrijk u te laten weten dat wij in alle landen waar wij actief zijn uitsluitend met lokale organisaties samenwerken. Zij kennen immers de lokale context en cultuur en vertalen dan ook zelf het programma naar de locale behoeften en gebruiken. Juist omdat we met bestaande organisaties werken, maken we optimaal gebruik van de bestaande infrastructuur en dat stelt ons in de gelegenheid om zo efficiënt mogelijk te werken en zoals u ook constateert met een niet al te groot budget uit te voeten te kunnen. Onze rol richting onze partners is inderdaad het trainen en versterken van die organisaties. In Thailand is onze lokale partner overigens de organisatie Path. En binnen het dance4life curriculum maakt Path weer gebruik van ‘Up to me’ dat u ook meldt in uw eerdere blog.
U refereert in uw brief aan onze commerciële aanpak. Dat klopt, wij gedragen ons ook als een commercieel merk. Dat doen we heel bewust want volgens ons is dit de beste manier, waar dan ook, om tieners te bereiken. Niet alleen wordt daarmee ons programma dus effectiever maar zo maken wij ons ook minder afhankelijk van subsidies vanuit de overheid. Ik vind dat u onze belanghebbenden eerlijk gezegd onderschat door te stellen dat zij er vast ‘geen snars van begrijpen’. Het werken met ambassadeurs is ook een belangrijk onderdeel van deze aanpak. Wij werken samen met lokale ambassadeurs, die een rolmodel zijn voor de jongeren in dat betreffende land en op deze manier ook bijdragen aan de effectiviteit van ons werk. Dit doet Doutzen Kroes voor ons in Nederland. Om haar werk goed te kunnen doen, bezoeken we met haar ook onze buitenlandse projecten. Doutzen en wij hebben natuurlijk niet de illusie dat zij voor Thaise jongeren eenzelfde rol kan vervullen als richting Nederlandse jongeren. In Thailand zijn wij daarom nog op zoek zijn naar een lokale ambassadeur. Indien u suggesties hebt horen wij dat graag.
Ten aanzien van onze begroting over 2011 zijn uw conclusies onjuist. De pure overhead in 2011 bedroeg slechts 5%. En het zou wel heel erg zijn als wij 300.000 EUR aan reizen zouden hebben uitgegeven. Zoals ook in ons verslag staat is dat slechts 5% van ons totale budget, oftewel bijna 149.000 EUR. En deze kosten worden uitsluitend gemaakt ten behoeve van het trainen en opleiden van onze partners. Het woord ‘strijkstok’ vind ik altijd een interessante. Als een commerciele organisatie een overhead van minder dan 20% heeft, wordt gesteld dat dit ongezond is om een goede, professionele bedrijfsvoering te kunnen garanderen. Bij een goede doelen organisatie moet dit ineens het liefst nul % zijn. Raar want juist als er met giften gewerkt wordt, is een professionele bedrijfsvoering essentieel. Het woord strijkstok moeten we wat mij betreft maar eens afschaffen in dit kader. Ik vind het hopeloos ouderwets en zeer negatief.
Het effect van het werk van goede doelen organisaties is er nog zo een. Natuurlijk droom ik ervan dat ik kan zeggen ‘dankzij ons werk zijn de tienerzwangerschappen met x% gedaald in Thailand’. Als ik dat zou willen bewijzen, zou ik denk ik jaarlijks een miljoen euro moeten uitgeven aan onderzoek. En dan nog is het lastig te bewijzen. Dat is dus niet verstandig. Om die reden werkt de sector, en wij ook, met een raamwerk dat bekijkt welke indicatoren het beste gemeten kunnen worden om iets te kunnen zeggen over het uiteindelijke effect. En daarnaast is het bevragen van de doelgroep natuurlijk een hele goede manier om inzicht te krijgen in het effect. Dit betekent dat we enerzijds kwantitatief meten wat we bereiken en anderszijds kwalitatief onderzoek doen met onafhankelijke onderzoekers (zoals het onderzoek met het Koninklijk Instituut voor de Tropen). Ik ben er trots op dat we dat zo degelijk aanpakken. Natuurlijk kan het altijd beter en geavanceerder en daar werken we dan ook continue aan!
Ik wil eindigen u van harte uit te nodigen om het dance4life programma in Thailand bij te wonen, zodat u met eigen ogen kunt zien welk effect het dance4life programma heeft op de Thaise scholieren. Wij brengen u dan ook graag in contact met onze partnerorganisatie Path.
Met vriendelijke groet,
Eveline Aendekerk
Weliswaar is uw antwoord aan dhr. Gringhuis gericht maar wil hier toch op antwoorden.
Al met al beter op zo’n wijze dan al die lieden die met het religieuze belerende vingertje willen wijzen naar de jeugd hoe door middel van sexuele onthouding hiv valt te voorkomen om dan tegelijkertijd hun te willen doen bekeren naar een of andere geloofsovertuiging.
Respect en ga zo door met uw organisatie!
Prachtig Gringo! Alsof de Thaise kids Doutzen Kroes zouden kennen, hahaha hoe komt ze er op.
Dan leren ze haar maar kennen, is toch niets mis mee met ‘onze’ Doutzen. 🙂
Het enige nadeel wat ik me kan bedenken is dat haar mooie witte huid veel Thaise meisjes en vrouwen nóg meer zullen doen bewegen die vermaledijde whitener crèmes te gaan gaan gebruiken om hun eveneens mooi bruine huid te willen doen camoufleren.
De hamvraag is uiteindelijk: hoe lang heeft Doutzen Kroes opgesloten op dat toilet gezeten, en hoe is ze er uiteindelijk weer uit gekomen?
Gringo, dat heb je allemaal mooi verwoord. Weer zo’n typisch staaltje van een activiteit van achter het bureau. De kijkcijfers voor Dance4life zullen wel belangrijker zijn dan het resultaat waar de stichting voor staat opgesteld. Laten ze het geld maar overmaken aan Mechai Viravaidya, een man die in hoog aanzien staat en heel wat directer in het veld opereert. Het resultaat zal beslist veel effectiever zijn dat heeft hij met zijn organisatie inmiddels in Thailand wel bewezen.
Helemaal mee eens met deze reactie; Mechai is als Thai een fenomeen op dit gebied.
Ja de goede doelen industrie er is al een hoop over geschreven en over verteld maar het zal nooit verbeteren ben ik bang. De directies verdienen bij de meeste organisaties een godsvermogen en de bekende namen ook, de overhead is schrikbarend en uiteindelijk beland er relatief weinig van je gift bij de mensen die het nodig hebben.
Reken maar dat de Thai opkijken tegen zo’n mooie roomblanke blondharige schone en veel Thaise meisjes dromen ervan er zo uit te willen zien als haar echter of het helpt het taboe te doorbreken wat op hiv berust in Thailand valt inderdaad te betwijfelen.
Overigens is het de vraag of er een Thaise celebrity zich er wel voor wil lenen aangezien zoals gezegd er een enorm taboe op rust, wellicht een schone taak voor de zus van.
Echter buitendat is het hopelijk een mede-aanzet om sex beter bespreekbaar te maken op scholen enzovoort en om op de lange termijn goede sexuele voorlichting een vast onderdeel te laten worden in het Thaise onderwijssysteem.
Dat laatste kan wellicht alleen al gunstig zijn tegen de vele ongewenste zwangerschappen die zich in Thailand voordoen.
Wat dat betreft valt er nog veel te winnen gezien de vele inspanningen die de Mechai Viravaidya Foundation niet alleen tegen hiv en aids maar met name ook daaromtrent verricht.
Ik heb een groot deel van mijn leven geld gegeven aan Goede doelen. Zelf ben ik totaal belangeloos 2,5 jaar vrijwilliger geweest voor de Dierenbescherming in Apeldoorn. Ik heb ook nog een bestuursfunctie gehad in een landelijke werkgroep van de Dierenbescherming. Koste mij veel tijd maar nooit een cent voor gekregen, dat wilde ik ook niet.
Sinds er openheid is over de salarissen van directeuren en bestuurders bij goede doelen, geef ik niets meer. Ik was lid van Unicef . De directeur van Unicef ontving in 2010 € 117.000 aan salaris. Ik heb direct mijn lidmaatschap opgezegd.
Zij verdedigen deze hoge salarissen met de stelling dat zij anders geen goede kandidaten kunnen krijgen voor de topfuncties. Onzin natuurlijk. Als iemand veel wil verdienen dan moet hij/zij in het bedrijfsleven gaan werken. Een jaarsalaris van maximaal € 60.000,- is netjes en moet genoeg zijn.
Ik geef nu alleen nog wat aan collectanten die aan de deur komen. Die zogenaamde goede doelen, ik heb er mijn buik van vol….
Voor je inzet alle hulde.
Voor je begrijpelijke besluit hier mee te kappen ook, jammer maar er zijn lieden die er helaas misbruik van maken.
Wat die transparantie betreft, dat valt erg tegen.
Denk ook even aan de aandelen pakketjes, kan me nog herinneren dat Jantje Beton aandelen had in een fabriekje dat handgranaten maakte ( foutje bedankt)
Rode kruis had ook zo zijn eigenaardige belegingkjes om hogere rendementen te halen, maar ja hebberigheid, daar wordt geen mens beter van.
Tja, het staat ieder vrij om daar te geven waar hij of zij wil, of niet. Gringo snijdt wel wat goede punten aan, en Khun Peter snap ik ook wel, maar misschien ook goed om even de andere kant te belichten.
Een goed georganiseerd grootschalig goed doel is als een bedrijf. Vanuit emotioneel oogpunt zegt men ‘zoveel mogelijk moet naar het beoogde doel’. Als je een auto koopt of shampoo, kijk je dan ook hoeveel in het product gaat en hoeveel in de marketing? En waarom denk je dat die bedrijven, die juist WEL winst moeten maken, zoveel in communicatie en marketing stoppen? Heel simpel – omdat het op de lange termijn meer klanten oplevert.
Vertaal dat nu even naar het goede doel – als mijn 100 Euro voor een goed doel in marketing wordt gestopt, ipv rechtstreeks naar het doel gaat, en daardoor worden 100 andere donateurs voor 100 Euro geworven, dan is dat een verdomd goede investering – ook al gaat er niets van mijn donatie direct naar het goede doel. Maar weinig mensen nemen de moeite om een jaarverslag of lange termijn doelstellingen tot zich te nemen, men zoomt liever in op de salaris-, overhead- of communicatie kosten en besluit dan niet meer te geven. Begrijpelijk maar kortzichtig, ook al zijn er inderdaad goede doelen die er wel een potje van maken.
De salariskosten zijn een verhaal apart – niet een overheid of een Khun Peter bepaalt wat een ‘normaal’ salaris is, de markt doet dat. Net zoals een bier marketeer geen bierdrinker hoeft te zijn hoeft iemand die voor een goed doel werkt geen filantroop te zijn, ook al siert het Khun Peter dat hij het gratis deed. Om een professioneel bedrijf of goed georganiseerd goed doel te leiden, en om bijvoorbeeld dat marketing budget dusdanig te kunnen optimaliseren zodat je maximaal return on investment krijgt, daarvoor moet je wel wat in huis hebben en dan concurreer je dus gewoon met het bedrijfsleven.
Nogmals, iedereen moet voor zichzelf weten of en waar ze geven. Maar ondanks dat een kleinschalig of prive projectje vaak meer persoonlijke emotionele voldoening kan geven bereikt een grote professionele organisatie vaak veel en veel meer, ondanks of juist dankzij die hoge salarissen en marketing budgetten. Denk er eens over na en neem je beslissing op basis van een juiste interpretatie van de volledige feiten. Succes en doe goed!
Logisch, ik snap ook wel dat iemand naar de markt ziet en dan denkt bij het bedrijfsleven verdien ik dat en dat, dan wil ik dat ook verdienen bij een liefdadigheidsinstelling, anders ga ik daar niet voor werken….
Alleen steef je op die manier je instelling van liefdadigheidsinstelling voorbij, en ben je gewoon een bedrijf geworden. Een vage grens die dan wordt overschreden.
Beetje hetzelfde als met de Balkenende norm, die wordt ook overschreden door die jongens, met vage bonussen en extraatjes.
Maar daar word jan publiek al helemaal in deze tijden dat de buikriem strakker moet een beetje misselijk van, en ik kan ze daar geen ongelijk in geven.
De man met de collectebus en de gulle gever, doen het met liefde en ideologie of medemenselijkheid, en dat steekt……
Feitelijks is iedereen hier een beetje goede doelen moe.
Die dingen worden tegenwoordig gewoon door reclamebureaus verzonnen
Beer met ring door de neus.
Zielige hondjes in Spanje.
Red de kakkerlak…….
Of nee die laatste komt nog 🙂
Het wordt tijd dat alle goede doelen verplicht word gesteld dat er transparantie word gegeven.
Zodat men later kan lezen in een jaarverslag wat er nu met die centen is gebeurd, en welke van de beoogde doelstellingen zijn gehaald!
Dan hoef je later niet voor de zoveelste keer in de krant te lezen dat je die centen beter in de wind had kunnen gooien, met een beetje geluk was het dan vanzelf de goede kant opgevlogen.
Op dit moment komt over het algemeen van elke Eurrie nog geen 15 ct bij het beoogde doel aan. (rest zijn kosten, directie, en andere narigheid)
Jan, dat zijn ze al verplicht, vandaar dat we van de meeste goede doelen nu eindelijk de (soms exorbitante) salarissen vd directeuren weten.
Er zijn er echter nog steeds die niet aan die verplichting voldoen maar daar staat dan weer geen enkele sanctie tegenover, ook kan iedereen die dat maar wil een “goed doel” oprichten door een formuliertje in te vullen met 10 vragen en dat wordt dan automatisch goedgekeurd. Dit soort organisaties verdwijnen uiteraard weer net zo snel als ze begonnen zijn, na uiteraard het binnen halen vd benodigde gelden.
Klopt Miek, maar je hebt transparantie en transparantie, en zolang dat niet aan richtlijnen hoeft te voldoen, of geen sancties kent….
Nu rekent een reclame jongen gewoon uit,
Kosten op tv, zoveel
Zielig verhaal over een kattenplaag op de Noordpool…..
Opbrengst zoveel……
Winst,,, kat in het bakkie…… 🙂