Misbruik en uitbuiting van kinderen in Thailand
In Thailand leeft een groot deel van de bevolking in armoedige omstandigheden, vooral in het agrarische noordoostelijke deel van Thailand.
Veel keuze om geld te verdienen bestaat er helaas niet. De landbouw levert te weinig op en de bestaande banen betalen het minimumloon van 300 baht per dag. Weinig perspectief voor de mensen, die daar wonen.
Door het gebrek aan goed onderwijs en scholing ontstaat er een uitzichtsloze situatie en daarmee ook het gebrek aan inzicht voor het gevaar van seksuele uitbuiting en mensenhandel, niet alleen voor volwassenen, maar ook voor kinderen.
De kinderrechten organisatie ‘Human Help Network Foundation Thailand’ (HHNFT) wijst hierop. De organisatie wil met name toeristen erop attent maken en ook waarschuwen voor deze vorm van misbruik en uitbuiting van kinderen. Reeds in 1988 is er al een duidelijke afspraak gemaakt met vliegtuigmaatschappijen en reisorganisaties om daar alert op te zijn.
Naast de toeristen moet ook de Thailandse bevolking van toekomstige generaties over het gevaar van seksuele uitbuiting voorgelicht worden met het doel opgroeiende kinderen daarvoor te behoeden. Dit lukt alleen maar als er scholing en vorming komt, zoals de HHNFT deze sinds 2008 heeft ontwikkeld.
Ook particuliere instellingen zoals het ‘Child Protection and Development Center’ (CPDC), bieden goede huisvesting en ontwikkelingskansen voor deze kinderen. Kinderen met verschillende achtergrondsituaties worden opgenomen. Kinderen kunnen hier in een veilige situatie opgroeien en regelmatig naar school.
Veel particuliere initiatieven hebben tot nieuwe organisaties geleid, waar kinderen veilig opgevangen kunnen worden. Maar terecht worden de eisen door de overheid aan deze organisaties steeds strenger.
Het ‘Human Help Network Foundation Thailand'(HNNFT) werd in 2008 als NGO onder het Thailandse recht opgericht en bestrijdt sindsdien kinderhandel en kinderprostitutie. Met haar zetel in Pattaya richt zij zich op uitbuiting van straatkinderen. Een “inloopcentrum” in het centrum van de stad biedt de kinderen eten, een slaapgelegenheid, informatie en verdere verwijs- en opvangmogelijkheden.
Opvallend is dat het aantal bedelende kinderen, vooral uit Cambodja, de laatste jaren op de stranden van Pattaya en Jomtien niet meer voorkomt.
Een kind wordt geboren in een bepaalde omgeving. Sommigen hebben geluk en anderen, zoals velen in Thailand, komen ter wereld op de verkeerde plaats. Elk kind zou het recht moeten hebben op een onbezorgd leven, een prettige jeugd. Helaas is dit een utopie.
Mensen (of onmensen) die kinderen gebruiken om hun seksuele lusten op bot te vieren zouden, net zoals drugdealers, de zwaarste gevangenisstraffen moeten krijgen. De mensenhandelaars die deze lui de kans geven dit te doen moeten eveneens zwaar aangepakt worden.
Helaas , voor geld danst de beer.
Voor wat het waard is. Vast commentaar van mijn Thaise vrouw op het moment dat verhalen als deze en foto’s geplaatst zoals bij dit verhaal (bedelend kind bij het station).
NIET Thais! Dit zijn kinderen afkomstig uit buurlanden als Cambodja, Laos en Birma,…..
Op mijn vraag of dat dan minder erg is komt dan het antwoord ” neen, maar op deze manier krijgen de Thai een slechte naam, iedereen denkt dat Thai slechte ouders zijn”.
Kunnen we veel van vinden en onze storten op argumenten waarbij Thaise ouders er ook niet best op staan.
Maakt niet uit, de Bedelkinderen in de straten van Thailand zijn niet Thais!
In buurlanden zowel als in TH is ontkennen een groot goed. Buurlanden zetten hun kinderen aan het bedelen in TH straten: dan hoeven zij het zelf niet te zien, en bestaat het bij hen niet. In TH maakt men er zich niet zo druk om, immers niet TH. En zo blijft ook dit systeem van kinderuitbuiting in de ASEAn bestaan.
dit zijn toestanden die in alle arme gebieden op de wereld voorkomen en waarvan gewetensloze medemensen gebruik van maken. Wij hebben het geluk gehad in betere omstandigheden op te zijn gegroeid, zo goed dat we ons nu lekker kunnen uitleven in Thailand. We kunnen ook een bijdrage leveren om mensen hier te helpen voor een beter bestaan. Ik zelf doe dat niet via officiele instanties, dan blijft er een hoop hangen aan overhead. Ik betaal het onderwijs van twee kinderen, ondersteun een door ouderen zonder inkomen een door hen opgezet project om rijst te telen in Buri Ram. Ik ben niet rijk, wel bereid te delen. Een pilsje minder drinken per dag maakt mij niet uit. Het is een druppel op een gloeiende plaat.
Hoe meer druppels des te beter. Kijk zelf rondom en doe wat je hart je ingeeft. Heb je spullen die je niet meer gebruikt of kapot zijn, geef ze aan de verzamelaars. Lege flessen, blikjes en waterflessen, geef ze aan verzamelaars. Als een bedelaar om geld vraagt voor eten, geef een maaltijd. Je wordt er echt niet armer van.