‘De onzichtbare’, Birmese werkmigranten in Thailand
In de afgelopen jaren waren er veel berichten over mensenhandel, vooral in de visserij, en slechte werkomstandigheden in fabrieken en andere werkplekken terwijl de betaling zeer matig is (vaak de helft van het Thaise minimumloon: 150 baht per dag). Het gaat hier dan voornamelijk over werkmigranten. Werkgevers, politie en immigratie autoriteiten buiten deze mensen uit. Tachtig procent van de werkmigranten komen uit Birma en daarover gaat dit verhaal met extra nadruk op de problemen van de vrouwelijke migrant.
*******
Oh, ik heb geen zin om met Thais om te gaan door de rechtbank en de kantoren te bezoeken. We kunnen nooit winnen en ons recht halen…Het is ondenkbaar dat we die vergoeding krijgen. We hebben recht op die afvloeiingsregeling want we werkten hier al tien jaar toen de fabriek sloot. Volgens de wet hebben we er recht op. Maar ik wil niet naar de rechtbank gaan om die vergoeding te eisen. We kunnen niet winnen want we hebben geen rechten zoals de Thais.
Interview met Ye Ye Khaing. Zij werd ontslagen en kreeg maar de helft van het salaris over de laatste maanden en geen afvloeiingsregeling. (Pearson, 2013)
******
De werkmigranten
Er werken naar schatting 2-3 miljoen Birmezen in Thailand, de helft zonder documentatie dus illegaal. Dat is zo’n 8 procent van alle werkenden en zij dragen 5-6 procent bij aan het nationale inkomen. De mannen, ongeveer 50 procent, werken vooral in de visserij, de bouw en de landbouw. De vrouwen zoeken met name een baan in kleding- en schoenfabrieken en verder als huishoudelijke hulp.
Bijna alle werkmigranten, de vrouwen misschien wat minder, werken in banen die als de drie D’s worden omschreven: Difficult, Dirty, Dangerous. Werkuren van zonsopgang tot laat in de avond zijn geen uitzondering. Velen hebben maar één vrije dag per maand.
Hun leefomstandigheden en problemen
Iemand schreef dit op ThaiVisa (2016):
I’ve lived in Thailand for 14 years, mostly in Phuket. Pretty much every construction project here is built by Burmese laborers, who, believe it or not, come here because the minimum wage is $10 a day, far higher than in Myanmar. (Daar is het minimumloon 2.80 dollar, 100 baht, per dag, Tino). Of course they don’t get that much but they do get fed, which is an improvement for them. They are given the most rudimentary tin-roof windowless, doorless shacks to live in where the temperatures even at night is close to 100, and sleep on straw mats on the hard ground. There is a hole in the ground outside for twenty or more people to use as a toilet. Flies, mosquitos and other vermin abound. And they are driven to and from the job site with 20 crammed of them into the bed of a pick-up truck. There are regular fatalities from these overloaded trucks going out of control killing or maiming the workers. No one cares since they are just tools to make the developers (Thai and foreign) more profits. It is not forced slavery as they made the choice to come here but it is intolerable that they are forced to work and live like that.
****
De problemen beginnen eigenlijk al bij hun registratie als werkende in Thailand. Daarvoor is een identiteitsbewijs uit Birma nodig wat altijd een tijdrovende en kostbare (1-2 maandlonen) zaak is en vaak onmogelijk door de gebrekkige burgeradministratie in Birma. Daarna volgt een registratie bij een werkgever in Thailand en het verkrijgen van een werk- en verblijfsvergunning. Vaak neemt de werkgever deze documenten in. Bij ontslag vervallen alle vergunningen en is de werkende direct illegaal. Dat geeft de werkgever grote macht en is hij bijna steeds in staat de Thaise arbeidswetten aan zijn laars te lappen.
*****
Het leven van de werkmigranten is niet alleen moeilijk door de uitbuitende werkomstandigheden en hun onzekere status maar ook door de vijandigheid en moedwillige pesterijen die zij in Thailand ondergaan. Thaise kranten schrijven regelmatig dat de werkmigranten een bedreiging zijn voor de nationale veiligheid (generaal Prayut schreef er zijn scriptie over op de Militaire Academie, Tino), het misbruik van publieke voorzieningen, het stelen van banen die rechtens aan Thais toebehoren en de Birmese kinderen die Thailand zullen overspoelen.(Pearson, 2013)
*****
Ooit zag ik op de Thaise televisie een discussie over de economische problemen in Trat waar veel Cambodjanen in de landbouw werken (vooral fruit). De panelleden waren er van overtuigd dat de Cambodjanen ziektes, vuilnis en verkrachtingen met zich mee brachten en er werd voor gepleit ze in bewaakte kampen onder te brengen.
In het nationale denken fungeren de Birmezen nog steeds als de eeuwige vijand van Thailand.
Naast dat alles is er een goed gedocumenteerd verhaal over hoe de autoriteiten, de politie en immigratie, met de werkmigranten omgaat. Er is een grote mate van willekeur, angst aanjagen, onverschilligheid en corruptie (steekpenningen) in het dagelijks leven van de werkmigrant.
Twee er uit springende situaties
1 Mensenhandel in de visserij
Negentig procent van alle werkenden in de Thaise visserij komen uit naburige landen waarvan veel uit Birma. Hoewel de huidige regering heeft toegezegd aan de misstanden in de visserij een eind te willen maken, daartoe aangezet door de gele kaart van de Europese Unie, blijkt dat er nog steeds veel mis is in de Thaise visserij. Mensenhandel, onbetaalde arbeid, slavernij, corruptie en soms moord komen nog steeds veel voor. Volgens diverse rapporten is er niet echt veel veranderd. Zie bijvoorbeeld:
2 Arbeidsomstandigheden in de fruitindustrie
Andy Hall schreef een aantal jaren geleden over de arbeidsomstandigheden in de fruitindustrie en met name in de ananasfabrieken van Natural Fruit Co Ttd in Pranburi. Veel werkers waren illegaal en door tussenpersonen geronseld, minderjarigen werkten in de fabriek, er werd onder het minimumloon betaald en het veel voorkomende overwerk werd niet uitbetaald. Natural Fruit klaagde Andy Hall aan wegens smaad, een proces dat nu in Phuket wordt gevoerd. andyjhall.wordpress.com/
De vrouwelijke migrant en hun kinderen
Deze groep heeft het extra moeilijk.
Zoals ik al schreef is bijna de helft van de werkmigranten uit Birma vrouw. Ze werken vooral in kleding- en schoenfabrieken in Mae Sot, De Drie Pagoden Pas en Samut Prakan en als huishoudelijke hulp. Ze verdienen vaak minder dan de mannen.
Daarnaast worden ze geconfronteerd met andere problemen. Velen kiezen bij een zwangerschap voor een abortus, meestal illegaal met de daarbij behorende complicaties en soms sterfgevallen.
Als er kinderen worden geboren moet worden beslist of de kinderen in Thailand blijven of onder de hoede komen van familieleden in Birma, voor dat laatste kiezen de meesten. Die familieleden zullen dan financieel moeten worden ondersteund.
Als de Birmese kinderen in Thailand opgroeien zijn er andere obstakels. Velen blijven stateloos (een schatting is dat er in totaal 500.000 stateloze kinderen in Thailand wonen). In Mae Sot zijn een flink aantal migrantenscholen met onderwijs in het Birmees, naast Thais en Engels. Maar zij kennen geen officieel erkende diploma’s zodat verder onderwijs hier of in Birma uitgesloten is. Andere kinderen gaan naar Thaise scholen waar hun gebrek aan kennis van het Thais het leren belemmert.
Er zijn NGO’s die deze problemen aanpakken maar zij bereiken slechts een minderheid van de werkmigranten.
*****
Ik weet niet wanneer ik weer samen kan wonen met mijn zoon. Ik wil voor hem zorgen en voor mijn ouder wordende moeder. Ik verliet ons huis toen ik 26 jaar oud was…mijn zusters klagen nu dat ik niet voor mijn moeder zorg maar ik kan niets antwoorden want ik kan niet altijd geld sturen voor de zorg van mijn zoon laat staan voor mijn moeder. Als ik geld stuur vraag ik of ze goed voor mijn zoon willen zorgen, maar nu kan ik alleen vragen hoe het met hem gaat, ik durf niets anders te zeggen. Ik heb het gevoel dat ik mislukt ben.
Interview met Sabeh Han, werkt al zes jaar in een kledingfabriek in Bangkok (Pearson, 2013)
****
Conclusie
Thailand staat voor een zware opgave. Zo’n grote groep mensen in veel opzichten marginaliseren zal grote problemen oproepen in de toekomst die de kortstondige economische voordelen van goedkope en kneedbare arbeidskrachten teniet zal doen. De eerste vereiste is dat de regerende/heersende klasse zijn sterke banden met het bedrijfsleven opgeeft en er voor zorgt dat deze mensen een fatsoenlijk bestaan krijgen.
Ten tweede zullen de werkmigranten die al een zekere tijd in Thailand verblijven de Thaise nationaliteit moeten krijgen. Maar helaas worden alle oplossingen op de lange baan geschoven. Pappen en nathouden ten behoeve van de winst is de huidige politiek.
Meer lezen?
www.linkedin.com/pulse/20140915192551-305726885-the-shadow-workers-part-3
mansfieldprofellows.wordpress.com/2016/01/15/the-shadow-workers-migrant-labor-on-the-thai-myanmar-border/
Belangrijkste bron:
Ruth Pearson & Kyoko Kusakabe, Thailand’s Hidden Workforce, Birmese Migrant Women Factory Workers, Silkworm Books, 2013
Drie video’s over Birmese werkmigranten in Thailand:
Het leven van Birmezen in Thailand – www.youtube.com/watch?v=QFI4fiLR24A
Het leven van Birmese werkmigranten en hun kinderen in Thailand – www.youtube.com/watch?v=SBNO41oHR9c
De verschrikking van het leven van Birmese werkmigranten in Thailand: mensenhandel – www.youtube.com/watch?v=kmGSxNQAZZI
Tja,
De huidige regering heeft speciaal voor Birmeesen, Lao en Cambodjanen het “alien” identificatie bewijs ingevoerd. Mensen vanuit deze drie landen konden tot enkele weken terug zich inschrijven.
Vlak voor de sluiting datum (weet niet meer precies wanneer) stonden er in LakSi – Bangkok duizenden mensen voor slechts enkele tientallen tafeltjes. Een rij van enkele honderden meters lang.
(Het lijken wel Thai’s, altijd wachten tot op het laatste moment)
Met dit identificatie bewijs, kunnen ze voor het leven werken en wonen in Thailand.
Degene die hier in de bouw werken in Bangkok, wonen werkelijk in onmogelijke huizen, maar ja, de Thai langs de klong ook. Dus daar zit geen verschil in.
Dat ze nooit Thai worden is een ding wat zeker is, de Koning heeft in 1939 besloten dat Thailand het land van de Thai is en van niemand anders, zelfs iedere dag om 08.00 en 18.00 uur zingen ze dat. Ook wij westerlingen kunnen dat vergeten. Dus ook daar zit geen verschil.
Het “salaris” wat ze krijgen, probeert de regering het met een minimumloon, een “beetje” dragelijk te maken, maar in de Isaan verdienen de Thai ook niet meer. dus daar zit ook geen verschil in.
Kinderen van deze groep zijn de klos, want die vallen zowel buiten Birma, Laos, als Cambodia en dus zeker ook Thailand. Het enige wat zou kunnen helpen is de “rechten van het Kind” Misschien weet iemand hoe het zit met statenloze kinderen? Want dat kunnen er wel eens heel veel zijn.
Kortom het is een zeer grote groep, die zeker niet te benijden is, maar vrijwillig in Thailand werken, omdat het in hun eigenland nog veel slechter is. Eigelijk is de situatie te vergelijken met Oost Europeanen in Nederland.
Alleen dan alles een paar tandjes slechter.
Groetjes Nico
vanuit Laksi-Bangkok.
Werkmigranten uit welk land dan ook, lopen altijd de kans op uitbuiten.
Je zou kunnen zeggen, het hoort erbij.
Maar, en daar wringt de schoen, Thailand ziet deze mensen als gastarbeiders, en zoals ook in Nederland vertoond is, worden ze misbruikt om lonen laag te houden.
Tevens ziet Thailand geen enkele reden om de Thaise nationaliteit aan “gastarbeiders” te geven.
Terecht?
Onterecht?
Er is wat voor te zeggen om dat niet te doen.
Genoeg voorbeelden in de hele wereld.
Tussen zeg 1850 en 1950 hebben wel een 10 miljoen Chinese gastarbeiders (zij hadden toen de minste banen) de Thaise nationaliteit hekregen.
Tja, dat is helaas juist.
En zie wat het gevolg is.
Voor de echte Thai dan, tweede rangsburgers in hun eigen land.
Althans, veel Thaise kennissen voelen het zo.
Ik zou daar aan willen toevoegen dat de verwachting is dat vele Birmezen naar het vaderland zullen terugkeren als de economische situatie daar dusdanig verbetert dat er meer normale lonen worden betaald. En dat kon wel eens sneller gebeuren dan de Thaise elite lief is.
Bedenk maar eens welke banen er dan openvallen: nachtwaker, tuinman, bouwer, huishoudster, schoonmaakster. Niet de banen die Thais met plezier zullen overnemen.
De Thaise politieke elite is zo economisch en sociaal verweven met de zakelijke elite (de grondwet van 1997 gaf hiervoor het startsein) dat deze banden niet of nauwelijks te scheiden zijn.
Eigenlijk, Chris, ben jij ook een werkmigrant, toch? Of moet je daarvoor een wit huidje hebben? Misschien zouden we de Birmese werkmigranten ook expats moeten noemen……
In de officiele statistieken met betrekking tot buitenlandse werknemers is dat ook zo…..Begrijp alleen niet zo goed waarom ik veel meer voor een visum en werkvergunning moet betalen dan mijn Birmese collega-expats, zeker waar de werkgever dat nagenoeg altijd betaalt.
Sorry voor het chatten, moderator.
Chris, de werkmigranten betalen voor visum en werkvergunning 3.500 baht. Dat is los van het verkrijgen van een idenriteitskaart in Birma, dat is vaak nog eens 3-5.000 baht. Samen meer dan een maandloon.
De meeste werkgevers schieten het bedrag voor omdat de meeste Birmezen dat geld gewoon niet hebben maar het wordt vervolgens meestal ingehouden op hun salaris.
Je verdient vast wel veel meer dan je Birmese college-expats, dus je moet zo mopperen.
Beste Nico,
Dik in orde allemaal, helemaal geen probleem, toch? Niks aan de hand. Ze komen hier vrijwillig en moeten niet zeuren dat ze uitbebuit worden. Als ze klagen: ophoepelen naar eigen land. De Thais staan te popelen om hun banen over te nemen……
Dit zeg je ook:
‘Met dit identificatie bewijs, kunnen ze voor het leven werken en wonen in Thailand.’
Dat is niet waar. Het is twee jaar en niet voor het hele leven. Bovendien moeten ze bij een werkgever staan ingeschreven. Zie de officiele tekst hieronder
The second method for legalizing migrant workers is the nationality verification (NV) process, requiring workers to present identity documents that the Burmese government issues at eight registration centers throughout the country. Once verified, the worker receives a temporary passport, a certificate of identity, a visa to remain in Thailand for two years, and a change of work status to legal.
Ze hebben inderdaad ook een visum. Het Non-immigrant “L-A” visum (Labour). Enkel besteld voor deze mensen.
Onzichtbaar zijn ze bepaald niet. In Zuid Thailand werken ze op de plantage’s Ik werd nog gewezen op hun armoedige schuurachtige onderkomens. In het resort deden ze het volledige tuinonderhoud. Herinner me er nog steeds een met een Olivier grof houten Bommel pijpje in zijn mond. Een naburig restaurant was in aanbouw. Alles werd gedaan door Birmezen. Toen er acrobatische toeren moesten worden uitgehaald om boomtakken boven een restaurant te verwijderen: Weer Birmezen
Ze waren werkelijk overal.
Toen we in Rayong logeerden bij een rijke Thai liepen ook daar weer Birmezen rond voor allerlei klusjes.
Toen men jaren terug plots begon met putten slaan in het dorp op Koh Samet (het water werd duur), zwaar werk in de hete zon dus, weer Birmezen. Werden ook door farangs ingehuurd voor dezelfde klus trouwens. Ook hebben ze daar een put gegraven bij het politie bureau. De Thais of de Isaners? “Je denkt toch niet dat wij dat zware werk in de hete zon gaan doen?”
Ik heb ze zien werken. Alleen al aan het werktempo zie je het verschil met Thaise en Iraanse werknemers. Die gasten werkten als Duitsers! Wat een tempo! Waarschijnlijk werden ze niet per uur maar per put betaald.
Er schijnen twee soorten werk te ontslaan in Thailand. Werk voor Thai’s en werk voor gastarbeiders.
In Nederland hoor je dat ook steeds. Polen in de kassen, bouw Hier wordt dat geweten aan het (riante?) uitkeringsstelsel. Zo zie je maar dat dat ook niet weer klopt. Veel Thai’s die zeiden zich niet voor zulk werk te lenen, er op neer te kijken, voerden vaak zelf niets uit. Laten zich onderhouden door hun familie of door farangs.
Ik kan me haast niet voorstellen , dat Thaise werkgevers de legale weg bewandelen en vele werknemers illegaal bij hun werken. Geen workpermits of visa’s, dus is de status illegaal.
Was het niet dat afgelopen eerste 3 maanden van 2016, er 26000 werknemers het land zijn uit gezet?!
Wellicht aan gestuurd door sancties aan Thailand vanuit de wereld.
Echter zullen ze niet weer keren? Tuurlijk !
Met illegale status kunnen ze dus niet aankloppen bij de labor inspectors van Thailand. Deze zijn er en in een minderheid naar het eigenlijke werk en eigenlijk zouden al deze werknemers er niet mogen zijn vanwege de Thaise beperkingen. Blijkt dus dat Thai zich te goed voelt voor het werk wat gebeurt.
Daarin krijgen ze aanzienlijk minder betaald en minimale huisvesting, lijkt Nederland wel.
Echter dit komt voor in alle landen, zoals een Nederland en wat dacht je van USA met al zijn Zuid Amerikaanse illegale werknemers?
Mocht een documentatie aanschouwen, waarbij een Roemeense vrouw was aan genomen om een Italiaanse demente, gehandicapte oma te verzorgen. Zg met allerlei regels zoals het zou moeten zijn (vrije tijd en dagen enz). Echter dat veranderde wel snel en was zij een 24/7 verzorger, geen vrije tijd !
Zij was blij, kon ze geld (900 euries) naar huis sturen voor kinderen.
Wat dacht je van Iran en India, waar schepen worden gesloopt. Weleens gezien hoe deze mensen “leven” en werken? Of een China, waar werknemers MOETEN slapen op fabriekscampus en worden ontslagen, omdat ze niet 10 uur ’s avonds in dat bed liggen !!
Onbegrijpelijk dus dat de buitenwereld zich in Thailand gaat bemoeien, terwijl ze in eigen land nog bergen werk kunnen verzetten omtrent dit. Eigenlijk over de gehele wereld worden mensen uitgebuit door de asociale rijken en wanstaltige managers. Nog steeds zijn het de tref woorden hebzucht en ego.
En als ze na alle ellende uiteindelijk voor uitzetting bij de Immigratiedienst in BKK te recht komen…..heeft ooit iemand gezien hoe deze arme mensen daar worden behandeld? ik wel. Vrouwen met kleine kinderen, alles door elkaar. Ik heb ook gezien waar Loatianen 750 km op een open vrachtwagen met een getraliede opbouw naar toe gebracht worden om de grens over te worden gezet . Daar is maar 1 grensovergang voor en dan moeten ze nog thuis zien te komen! Ik mag er hier niet te veel over schrijven maar het zijn situaties waarvan je tranen in de ogen krijgt.
Het klinkt hard, beste rentenier, maar ze zijn illegaal in het land.
Hebben dus de wet overtreden!
Dat betekent dus uitzetten, en niet zoals bijvoorbeeld in Europa, bed en brood, luxueuze zaken, en zachtjes behandelen.
Droevig om te zien, inderdaad.
Maar Azie is niet Europa.
Het probleem zou niet bestaan, als er geen mensen waren die ze in dienst namen (en daarmee de wet overtreden).
Die illegale werkers, proberen alleen maar in leven te blijven door naar Thailand te komen.
Dat doen ze niet voor hun plezier.
Inderdaad, Ruud, jij legt het goed uit en begrijpt hoe het werkt.
De werkgevers nemen illegale werkmigranten in dienst, natuurlijk tegen een heel laag loon en profiteren daar financieel van. Ze ontslaan ze als ze overbodig zijn geworden, bellen de immigratie autoriteiten om de werkmigranten uit te zetten (zie eerste foto).
De werkgevers worden nooit aangepakt en dat zou moeten wil deze onrechtvaardigheid verdwijnen. De schuld alleen bij de werkmigranten leggen is niet juist.